Της Άννας ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ*
"Κάλλιο προλαμβάνειν ή θεραπεύειν".
Χιλιοειπωμένο, χρονολογείται από τα αρχαία χρόνια, μα τι πίκρα αυτή η χαρακτηριστική ιστορική λήθη που κατά καιρούς μας πιάνει!
Πως είναι δυνατόν να ξεχνάμε την πρόληψη -και όχι μόνο, να την αποδυναμώνουμε, να την απειλούμε με εξαφάνιση- όταν, αν γυρίσει κανείς το βλέμμα του πίσω στην ιστορία και εξετάσει πώς αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι μάστιγες που έπλητταν την κοινωνία, έμφαση θα δώσει στην πρόληψη. Ένα παράδειγμα, μιας και πολύ λίγος ο χώρος για ένα άρθρο για την πρόληψη. Χολέρα, λέπρα, πανούκλα, χιλιάδες άνθρωποι πέθαιναν τότε, χιλιάδες χάνουν την ζωή τους σήμερα από την χρήση ουσιών. Καταστολή η πρώτη αντιμετώπιση, συγκέντρωσαν τους ασθενείς σε άσυλα, τους απομόνωσαν θέτοντάς τους εκτός κοινότητας. Το πρόβλημα δεν λύθηκε. Κλήθηκε η ιατρική, ερεύνησε, εμβολίασε, θεράπευσε. Το πρόβλημα δεν εξαλείφθηκε. Τελικά αποφάνθηκαν στην συνολικότερη καλυτέρευση συνθηκών ζωής, υγιεινή, καθαρό νερό, αποχέτευση κ.ά., πρόληψη, λοιπόν, ΠΡΟΛΗΨΗ!
Η τοξικοεξάρτηση αποτελεί ένα πολύπλοκο βιοψυχοκοινωνικό φαινόμενο. Ανάγκη είναι να κατανοείται και να προσεγγίζεται ως πολυπαραγοντικό φαινόμενο και να αξιοποιεί τις σύγχρονες μεθόδους που κατανοούν την αλληλεξάρτηση πλείστων προβλημάτων. Έτσι η εξάρτηση από ουσίες παράνομες και νόμιμες, όπως η βουλιμία - ανορεξία, προβλήματα σωματικής και ψυχικής υγείας παραπτωματικές, αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές κ.ά. δεν είναι άσχετα μεταξύ τους, οι ίδιες αιτίες οδηγούν σε διάφορες δυσλειτουργικές συνέπειες.
Τα προγράμματα πρόληψης, το έργο των Κέντρων Πρόληψης αφορά παρεμβάσεις οι οποίες, αντιμετωπίζοντας τα αίτια προβλημάτων ουσιοεξάρτησης, ταυτόχρονα αντιμετωπίζει πολλά κοινωνικά προβλήματα.
Η πολιτεία αποδυναμώνοντας τα Κέντρα Πρόληψης αποδυναμώνει εκείνους τους φορείς που άνθισαν, κάρπισαν και θέριεψαν σε τοπικό επίπεδο, έγιναν ισχυρό εργαλείο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με στόχο την σωματική, ψυχική, πνευματική και κοινωνική ανάπτυξη του ανθρώπου. Εμείς οι εργαζόμενοι στην πρόληψη θα βροντοφωνάξουμε και θα αγωνιστούμε ανυποχώρητα για αυτό το δικαίωμα, προασπίζοντας κατ' αρχήν το έργο μας κι ύστερα το δικαίωμα των μελών της τοπικής κοινότητας για έμφαση σε μια ζωή με νόημα, χωρίς την ανάγκη χρήσης κανενός είδους νηπενθούς. Κύριοι υπεύθυνοι της πολιτείας, ακούστε αυτή την φωνή από ένα από τα αρκετά Κέντρα Πρόληψης που δεν είναι σε θέση να καλύψουν τις πάγιες ανάγκες λειτουργίας τους, που δεν πληρώνουν το προσωπικό τους, λόγω διαφορετικών προτεραιοτήτων του ΟΚΑΝΑ, του υπουργείου Υγείας, της πολιτείας γενικότερα. Της πολιτείας που τους οφείλει πολλά και όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο.
Και αυτό παρά την αμέριστη στήριξη της τοπικής κοινότητας, που καθημερινά αγωνίζεται με κάθε μέσο να το κρατήσει ανοιχτό. Μήπως η πολιτεία, αντί να τακτοποιήσει τις οφειλές της, προσπαθεί να απ-εξαρτηθεί από τα Κέντρα Πρόληψης;
Ας μας απαντήσουν οι υπεύθυνοι υπεύθυνα!!!
* Η Άννα Παπαγιάννη είναι ψυχολόγος και η επιστημονική υπεύθυνη του Κέντρου Πρόληψης Νομού Θεσπρωτίας "Αριάδνη".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου