Για μια πραγματική μεταρρύθμιση στον χώρο της υγείας
Κέρδος, 18/7/2010 - 07:15.
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΔΗΜΟΥ
Τον περασμένο Μάρτιο, το «Κέρδος» ανέλυσε και παρουσίασε τα οικονομικά αποτελέσματα του μοναδικού δημόσιου νοσοκομείου, του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής, που δημοσίευσε ισολογισμό για τη χρήση του 2008. Η εφημερίδα, μάλιστα, σημείωνε ότι είναι θετικό το γεγονός ότι μία κρατική μονάδα υγείας δημοσιεύει ισολογισμό, καθώς τα οικονομικά αποτελέσματα των μονάδων της δημόσιας υγείας βρίσκονται μονίμως στην επικαιρότητα, αφού τα ελλείμματά τους τροφοδοτούν συνεχώς τα κρατικά ελλείμματα και χρέη. Αλλωστε, η καθολική εφαρμογή του συστήματος αυτού, δηλαδή της δημοσιοποίησης των αποτελεσμάτων χρήσης, σε όλα τα νοσοκομεία θα καταδείξει το μέγεθος των προβλημάτων, ως μία βάση για την προσπάθεια επίλυσής τους.
Ας θυμηθούμε εν συντομία τι αποκάλυπτε αυτός ο μοναδικός σε όλο το δημόσιο σύστημα υγείας ισολογισμός:
Τα έσοδα από παροχή υγειονομικών υπηρεσιών ανήλθαν το 2008 στα 9,85 εκατ. ευρώ, από 10,16 εκατ. ευρώ το 2007. Την ίδια περίοδο οι εισροές από κρατικές επιχορηγήσεις ανήλθαν σε 61,15 εκατ. ευρώ από 57,31 εκατ. ευρώ το 2007. Οπως γίνεται φανερό το εισπραττόμενο νοσήλιο είναι πολύ χαμηλό δεδομένου του μεγέθους του νοσοκομείου. Το αρμόδιο υπουργείο θα έπρεπε να θεσπίσει ένα ορθολογικό νοσήλιο και με αυτό να κοστολογεί τα ασφαλιστικά ταμεία, ώστε να μην επιβαρύνεται υπέρμετρα ο κρατικός προϋπολογισμός.
Εξάλλου και οι δαπάνες λειτουργίας αποδεικνύονται πολύ υψηλές: Η μισθοδοσία (50 εκατ. ευρώ) είναι πενταπλάσια των εσόδων από τα νοσήλια. Ομοίως οι δαπάνες για αναλώσιμα (11,7 εκατ. ευρώ) και οι λοιπές δαπάνες (12 εκατ. ευρώ) υπερβαίνουν κατά πολύ τα έσοδα από τα νοσήλια. Οι δαπάνες ανά κλίνη ανέρχονται στο εξωφρενικό ποσό των 54.437 ευρώ, την ίδια στιγμή που τα έσοδα ανά κλίνη είναι μόλις 7.159 ευρώ! Επίσης, στη συγκεκριμένη μονάδα αναλογούν 25 ασθενείς ανά κλίνη και οι δαπάνες ανά ασθενή ανέρχονται σε 2.185 ευρώ, ενώ τα έσοδα ανά ασθενή σε μόλις 287 ευρώ.
.
Ολοι αυτοί οι δείκτες διαμορφώνονται πέρα από κάθε οικονομική λογική και αποκαλύπτουν το πραγματικό πρόβλημα των δημόσιων νοσοκομείων.
Θα μπορούσε να υπάρξει λύση; Αναμφίβολα ναι, αρκεί να δούμε τις δημόσιες μονάδες υγείας πρωτίστως ως οικονομικές μονάδες και να τις διαχειριστούμε αναλόγως.
Ενα πρώτο βήμα θα μπορούσε να είναι η ανακατανομή των εργαζομένων ανάμεσα σε πραγματικά χρήσιμες ειδικότητες και η μεταφορά προσωπικού σε άλλες μονάδες, όπου υπάρχουν οι σχετικές ελλείψεις.
Μα πάνω απ' όλα εκείνο που χρειάζεται είναι η αλλαγή του τρόπου διαχείρισης των δημόσιων μονάδων υγείας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Οσο φιλότιμος, έντιμος και δραστήριος και να είναι ένας διορισμένος διοικητής, ο οποίος συνειδητοποιεί την προσωρινότητα της θέσεώς του και βρίσκεται μπροστά στις ακαμψίες της δημόσιας μηχανής ουδέποτε θα καταφέρει να επιβάλει ορθολογικά κριτήρια διαχείρισης τηρώντας τους δείκτες της αποδοτικότητας.
Η ριζική λύση του προβλήματος μπορεί να προέλθει μόνο μέσα από έναν ανοιχτό και διαφανή διαγωνισμό για την επιλογή ιδιωτικού φορέα, που μέσα σε ένα σαφώς προσδιορισμένο και οριοθετημένο πλαίσιο λειτουργίας θα αναλάβει τη διαχείριση και λειτουργία για τα επόμενα τριάντα χρόνια.
Ας υποθέσουμε ότι η συγκεκριμένη λύση δίδεται στο συγκεκριμένο νοσοκομείο και ας ανιχνεύσουμε τα πλεονεκτήματά της. Η λύση αυτή:
1. Δίνει κατ' αρχάς τη δυνατότητα άμεσης ενίσχυσης των γενικών νοσοκομείων με περίπου 1.900 άτομα, χωρίς νέες προσλήψεις και χωρίς πρόσθετη δαπάνη μισθοδοσίας.
2. Δεν δημιουργεί επιβάρυνση στον κρατικό προϋπολογισμό. Η χρηματοδότηση της λειτουργίας του Ψυχιατρείου από τον ιδιωτικό φορέα μπορεί να στηριχθεί σε μεγάλο βαθμό σε πόρους του ΕΣΠΑ.
3. Επιτρέπει την καλύτερη, ταχύτερη και αποδοτικότερη αξιοποίηση των πόρων του ΕΣΠΑ για την ψυχική υγεία.
4. Δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για αντιμετώπιση της σπατάλης και της κακοδιαχείρισης των πόρων που διατίθενται σήμερα για τη λειτουργία του νοσοκομείου.
5. Η πρόταση έχει άμεση επίδραση στην ανάπτυξη και την απασχόληση, προσφέροντας τουλάχιστον 1.000-1.500 νέες θέσεις εργασίας μέσω του ιδιωτικού φορέα που θα αναλάβει τη λειτουργία του Ψυχιατρείου.
6. Επιτρέπει καλύτερη στοχοθεσία στην υλοποίηση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, χωρίς δεσμεύσεις που να προκύπτουν από την ύπαρξη της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Π.χ. μπορεί να συμφωνηθεί ένα σχέδιο που να προβλέπει τη σταδιακή μείωση του αριθμού των νοσηλευομένων (λόγω αποασυλοποίησης) με καθορισμένους αριθμητικούς στόχους και η δαπάνη να προσαρμόζεται στο πραγματικό έργο που θα παρέχεται κάθε φορά.
7. Μπορούν να τεθούν προδιαγραφές ποιότητας του αναδόχου, με διαπιστεύσεις κ.λπ. Αυτό θα αυξήσει τη διεθνή αξιοπιστία της χώρας μας σε ό,τι αφορά την προώθηση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.
8. Ο ανάδοχος του έργου μπορεί να αναλάβει ταυτόχρονα και τη λειτουργία των μονάδων αποασυλοποίησης, με επίσης αυξημένες απαιτήσεις ποιότητας και πιστοποίησης της ποιότητας.
9. Διευκολύνεται η δυνατότητα άμεσης αξιοποίησης αναπτυξιακών ευκαιριών που είναι διαθέσιμες για τον ιδιωτικό τομέα (μέσω των αναπτυξιακών νόμων), στο πεδίο της υγείας.
10. Επιτυγχάνεται για πρώτη φορά η προγραμματική συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην υγεία, με συγκεκριμένους στόχους, γεγονός που βάζει τον ιδιωτικό τομέα να εξυπηρετεί τους στόχους μίας ενιαίας (εθνικής) στρατηγικής στην υγεία.
Τα αποτελέσματα θα ήταν αμέσως ορατά, καθώς όλα αυτά θα επέφεραν άμεση ελάφρυνση του κρατικού προϋπολογισμού από τουλάχιστον 50 εκατ. ευρώ κατ' έτος με παράλληλη αναβάθμιση του νοσοκομείου και την παροχή υψηλής ποιότητας ιατρικών υπηρεσιών, που ιδιαίτερα στον τομέα αυτό έχει τόσο ανάγκη ο Ελληνας πολίτης.
Αν όλα αυτά τα ανάγουμε στο επίπεδο των μεγαλύτερων δημόσιων νοσοκομειακών μονάδων, ευκόλως μπορούμε να αντιληφθούμε το μέγεθος του οικονομικού και κοινωνικού οφέλους. Απλώς χρειάζεται τόλμη και αποφασιστικότητα. Και μόνο τότε θα μπορούμε να μιλάμε για μία πραγματική μεταρρύθμιση στον τομέα της υγείας.
[σημ. blogger: Όλα αυτά, για τα οποία αγωνιούμε και ενάντια στα οποία αγωνιζόμαστε, συμπυκνωμένα σ' ένα άρθρο, τόσο πλούσιο σε σημεία, που θα κινητοποιούσε τον Derrida να γράψει ολόκληρο βιβλίο! Κι όμως... Ή θα αποδομήσουμε εμείς τα discourses της κυρίαρχης ιδεολογίας ή θα μας αποδομήσουν αυτά. Και θα μείνουμε με τις "μεγάλες αφηγήσεις" στο χέρι, αλλά υπό το... συντονισμό των Δήμων και "άλλων αγίων ανθρώπων", με οικονομοποίηση και ιατρικοποίηση των κριτηρίων παροχής φροντίδας υγείας, με απόσυρση του Κράτους από τη χρηματοδότηση της Δημόσιας Υγείας και παράλληλη αύξηση (ή εισαγωγή όπου δεν υπάρχουν) νοσηλείων, με ΕΣΠΑ, με Συμπράξεις Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα, με συγχωνεύσεις, με αναθέσεις σε ιδιώτες (με 30ετή συμβόλαια, τη στιγμή που ο οποιοσδήποτε εργαζόμενος σήμερα δεν ξέρει αν θά 'χει δουλειά μετά από 30 μέρες!), με ιδιωτικά μονοπώλια Υγείας (που δεν είναι "κακά" και "ανορθολογικά" μόνο όταν δεν είναι και δημόσια...). Ελπίζουμε και αγωνιζόμαστε να μην δούμε τίποτα από όλα αυτά να υλοποιείται, αλλά, αντιθέτως, να κατοχυρωθούν και ενισχυθούν οι δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες υγείας - σωματικής και ψυχοκοινωνικής].
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου