Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Π. Γεωργάκας για Σ/Ν "Κώδικας Ναρκωτικών": "Αποφεύγουν τη ρητή προβολή του ιδιαίτερου ρόλου των υπαρχόντων Κέντρων Πρόληψης"

..

Ο «Κώδικας Ναρκωτικών»

.
Σάββατο, 25 Φεβρουάριος 2012
.
Του Dr Παναγιώτη Γεωργάκα*
.
Ένα νομοθέτημα για να είναι αποτελεσματικό πρέπει να εμπεριέχει μία κεντρική «φιλοσοφία». Μία φιλοσοφία η οποία να άπτεται της κοινωνικής διάστασης του θέματος που το νομοθέτημα καλείται να αντιμετωπίσει και ταυτόχρονα να λαμβάνει υπόψη της τη δυνατότητα και τον βαθμό αποδοχής του περιε­χομένου του από τον κοινωνικό ιστό, όπως και τις υπάρχουσες κοινωνικές συνθήκες ή επιστημονικές εξελίξεις.
.
Ας εξετάσουμε λοιπόν σε ποιο ακριβώς πολιτικό, κοινωνικό, οικονο­μικό και επιστημονικό πλαίσιο προω­θείται ο Κώδικας αυτός.
.
Κατ’ αρχήν ο όρος «ναρκωτικά» θεωρείται πλέον καταχρηστικός και αδόκιμος, εφόσον ελάχιστες από τις ουσίες που εντάσσονται σε αυτόν τον γενικό ορισμό προκαλούν συμπτώμα­τα στα οποία αυτός παραπέμπει, και μάλιστα όχι σε όλους τους χρήστες τους. Αντίθετα ο όρος «εξαρτήσεις» θα αντιπροσώπευε την πραγματική εικόνα του φαινομένου, λαμβάνοντας υπόψη μας ότι η εξάρτηση ως κοινω­νικό πρόβλημα συνιστά τη δουλική σχέση ενός ανθρώπου με μία ουσία, μία δραστηριότητα ή ένα άλλο πρό­σωπο. Λαμβάνοντας υπόψη μας ότι δεν υπάρχουν πλέον εξαρτημένα αλ­λά πολυεξαρτημένα άτομα. Δεν πρέ­πει λοιπόν να μας απασχολεί ο κάθε εξαρτησιογόνος παράγοντας, αλλά η εξάρτηση ως φαινόμενο, αυτή καθαυτήν. Οι εξαρτήσεις διακρίνονται άλλωστε από τον βαθμό της κοινωνι­κής τους αποδοχής, το κόστος ικανο­ποίησής τους και το μέγεθος της πα­ρανομίας την οποία εμπεριέχουν. Τα ναρκωτικά αποτελούν αναμφίβολα τη νομοτελειακά καταστροφικότερη μορφή εξάρτησης, επειδή συνοδεύ­ονται από ψυχοβιολογική εξαθλίωση, κοινωνική περιθωριοποίηση, οικονο­μική καταστροφή και συνήθως έντα­ξη στην παρανομία.
.
Τα υποκατάστατα
.
Ταυτόχρονα, μία σειρά νόμων, υπουργικών αποφάσεων ή επιστημο­νικών τοποθετήσεων απαξιώνουν τον κοινωνικό χαρακτήρα της εξάρτησης και την ανάγουν σε βιολογική ασθέ­νεια και μάλιστα την ονοματίζουν «Χρόνια Υποτροπιάζουσα Εγκεφαλι­κή Νόσο».
.
Προωθούν τη μαζική αύξηση της χορήγησης υποκατάστατων, όχι μάλιστα σε συνθήκες υψηλών προδια­γραφών και απεξαρτητικού προσα­νατολισμού, που θα ήταν ευεργετική για συγκεκριμένες ομάδες εξαρτημέ­νων, αλλά κυρίως στην κατεύθυνση της «συντήρησης». Ταυτίζοντας μάλι­στα τη φαρμακευτική υποστήριξη με την απεξάρτηση.
.
Αποκρύπτουν τόσο το ότι η χορή­γηση υποκατάστατων ανταποκρίνε­ται μόνο στις ανάγκες των εξαρτημέ­νων από τα οπιούχα, προβάλλοντάς την ως πανάκεια αντιμετώπισης των εξαρτήσεων, όσο και το ότι τα μέλη των προγραμμάτων συντήρησης θα παραμένουν «νόμιμα εξαρτημένα» για όλη τους τη ζωή.
.
Εξισώνουν έναντι του νόμου και της κοινωνικής κριτικής το πέρασμα από την παράνομη χρήση «φυσικής» ηρωίνης στη νόμιμη χρήση ενός υπο­κατάστατού της με την προσπά­θεια απεξάρτησης χωρίς τη χρή­ση ουσιών. Με τον τρόπο αυτόν ένας χρήστης υποκατάστα­των που θα παρακολουθεί ένα πρόγραμμα συντή­ρησης, θα δικαιού­ται επί χρόνια ανα­στολή σύλληψής του, ενώ ένα μέλος «στεγνού» προγράμ­ματος, μετά την αποφοίτησή του θα καλείται να δικασθεί. Ένας φυλακισμένος χρήστης που θα εντάσσεται στη λήψη υποκατάστα­των, θα δικαιούται να αποφυλακισθεί με τις ίδιες προϋποθέσεις που θα αποφυλακίζεται κάποιος που επέλεξε τον δύσκολο δρόμο της πλή­ρους απεξάρτησης.
.
Ποινικοποίηση της χρήσης
.
Προχωρούν στην αποποινικοποί­ηση της χρήσης, στην ελεύθερη δη­μόσια τέλεσή της από εξαρτημένα άτομα και στη νόμιμη καλλιέργεια για προσωπική ικανοποίηση. Εσκεμμέ­να συγχέουν την ποινικοποίηση της χρήσης με τη φυλάκιση των εξαρτη­μένων, ενώ και το ισχύον νομικό σύ­στημα προβλέπει τρόπους αποφυγής της φυλάκισής τους. Ενώ επίσης γνω­ρίζουν ότι όλοι υποστηρίζουν πως οι εξαρτημένοι έχουν ανάγκη ύπαρξης «θεραπευτικών» προγραμμάτων και όχι σωφρονιστικών καταστημάτων. Ενώ, τέλος, γνωρίζουν ότι η κοινω­νική αποστροφή έναντι μίας πράξης δεν ταυτίζεται πάντα με την τιμωρία του εκτελεστή της (π.χ. κανείς δεν θα αποτολμούσε να αποποινικοποιήσει τον φόνο, αλλά ποια είναι η ποινή για φόνο «σε άμυνα»;).
.
Απομονώνουν το κοινωνικό ενδια­φέρον και περιορίζουν τη δικαστική πρακτική στην ποινικοποίηση ή όχι της χρήσης, στην ποσότητα της ουσί­ας που αυτός μεταφέρει, αδιαφορώ­ντας για το τι θα συμβεί στο εξαρτη­μένο άτομο ύστερα από μία αθωωτι­κή απόφαση. Αφού ολοκληρωθεί μία δικαστική διαδικασία, ο αθώος πια, αλλά ενεργός χρήστης και τα σημα­ντικά του πρόσωπα θα εγκαταλείπο­νται στη μοίρα τους.
.
Επιτρέπουν την ιδιωτικοποίηση (άρα και την εμπορευματοποίηση) της πρωτογενούς πρόληψης, της «θε­ραπείας», της κοινωνικής ενσωμάτω­σης των εξαρτημένων, ενώ ταυτόχρο­να συρρικνώνουν βίαια τη χρηματο­δότηση των προγραμμάτων «ελεύθε­ρων ουσιών».
.
Αποφεύγουν τη ρητή προβολή του ιδιαίτερου ρόλου των υπαρχόντων Κέντρων Πρόληψης, βασικών συντε­λεστών στην προσπάθεια αντιμετώπι­σης του προβλήματος.
.
Δεν είναι λοιπόν μοιραίο και αυτο­νόητο πως σε ένα τέτοιο τοπίο αφε­νός θα προκύψει μία αυξημένη ανο­χή των πολιτών έναντι της χρήσης και αφετέρου θα οδηγηθούμε στην απενοχοποίησή της; Και αν η νομιμοποίη­ση ή η αποποινικοποίηση της χρήσης αποτελούν νομικές πράξεις, η απενοχοποίησή της, ως άρρηκτα συνδεδε­μένη με το κοινωνικό αξιακό σύστη­μα, το υπονομεύει.
.
Και τι σημαίνουν όλα αυτά σε συν­θήκες βαθιάς κοινωνικής και οικο­νομικής κρίσης, όπου νέοι άνθρωποι χωρίς όνειρα, στόχους και ιδανικά, άνεργοι και με «εκπαίδευση» που απέχει πολύ από τη «μόρφωση», κα­ταλήγουν ευάλωτα θύματα υιοθέ­τησης διάφορων «φυγών»; Και όταν στην παρούσα κοινωνική και οικονο­μική συγκυρία η κυβέρνηση της χώ­ρας επέλεξε να προωθήσει για συ­ζήτηση και ψήφιση στη Βουλή το νέο νομοσχέδιο, αλήθεια πιστεύει κανείς ότι όλες αυτές οι επιλογές δεν συνι­στούν μεθόδους χειραγώγησης της κοινωνίας και ειδικότερα του πιο νέ­ου, του πιο αγωνιστικού και του πιο ελπιδοφόρου κομματιού της;
.
Και ακόμα, πιστεύει κανείς πως «το δικαίωμα στην αυτοπροσβολή» ή «η αποφόρτιση των φυλακών» είναι ισχυρά άλλοθι για το σύνολο αυτών των επιλογών;
.
* Επιστημονικά Υπεύθυνος του Προγράμματος Εναλλακτικής Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων «ΑΡΓΩ» του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης.
.
Αναδημοσίευση από το: http://topontiki.gr/article/30843

.

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Δελτίο Τύπου για Στάση Εργασίας την Πέμπτη, 23/02/2012 και συμμετοχή στην πορεία Σωματείων Εργαζομένων του χώρου της Υγείας

.

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΩΝ ΟΥΣΙΩΝ
Διεύθυνση Γραμματείας: Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας, Γ΄ Σεπτεμβρίου 48Β.
Τηλ.: 6978741064, 6945833231, 6936828341. ΦΑΞ: 2265072441, 2273023441. e-mail:
prolipsiworkers@yahoo.gr

.
Δευτέρα, 20 Φεβρουαρίου 2012

.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

.
Οι εργαζόμενες και εργαζόμενοι στα Κέντρα Πρόληψης συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις, στις οποίες καλούν οι εργαζόμενοι των δομών Ειδικής Αγωγής και «ΨΥΧΑΡΓΩΣ», που εδώ και δώδεκα μέρες έχουν καταλάβει το ισόγειο του Υπουργείου Υγείας, κηρύσσοντας στάση εργασίας την Πέμπτη, 23 Φλεβάρη, από τις 10.30 ως την λήξη του ωραρίου εργασίας.

.
Κάθε μέρα η «κυβέρνηση» αποδεικνύει μ’ ολοένα μεγαλύτερη αχρειότητα την τυφλή προσκόλλησή της σε συμβόλαια διάσωσης των μεγάλων ντόπιων και διεθνών επιχειρήσεων, εις βάρος του λαού. Από κοντά όλος ο θίασος των Προέδρων και Διευθυντών, των καναλαρχών και μεγαλοδημοσιογράφων, των υπεργολάβων, των «έγκυρων αναλυτών», ορισμένων ακαδημαϊκών και καλλιτεχνών, αλλά και εργατοπατέρων, συμβάλλουν με δάκρυα και χολή στην δραματική κορύφωση της οπερέτας, λίγο πριν πέσει η αυλαία.

.
Στο πλαίσιο της κακόγουστης «τελευταίας πράξης», σε μια γωνίτσα του ντεκόρ, σταυρώνονται και τα Κέντρα Πρόληψης των Εξαρτήσεων, που για το 2010 και το 2011 χρηματοδοτήθηκαν κατά 50% και για το 2012 έχουν εγγεγραμμένο στον Κρατικό Προϋπολογισμό το 25% της συνολικής χρηματοδότησής τους.

.
Οι εργαζόμενες και εργαζόμενοι στα Κέντρα Πρόληψης συνεχίζουμε με όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις μας τους αγώνες, που από κοινού με τις δομές Αντιμετώπισης των Εξαρτήσεων, τις δομές Ειδικής Αγωγής και τις δομές του «ΨΥΧΑΡΓΩΣ» δίνουμε απ’ τον περασμένο Σεπτέμβρη. Χαιρετίζουμε τις αποφάσεις εργαζομένων σε Νοσοκομεία για συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, στις οποίες καλεί η Κατάληψη του Υπουργείου Υγείας.

.
Διεκδικούμε:
- Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία.
- Ανατροπή της διορισμένης «κυβέρνησης» της Ε.Ε., του Δ.Ν.Τ., της Διεθνούς Ένωσης Τραπεζών και των ντόπιων μεγαλοεπιχειρηματιών.
- Ποιοτικές, αποκλειστικά δωρεάν και δημόσιες υπηρεσίες στέγασης, παιδείας, υγείας, πρόνοιας για όλους όσοι κατοικούν στην χώρα. Κανένας υπεργολάβος -κερδοσκόπος ή «μη κερδοσκόπος»- στην παροχή των βασικών για την ανθρώπινη ύπαρξη υπηρεσιών. Η στέγαση, η παιδεία, η υγεία, η πρόνοια δεν είναι κουτάκια της “Monopoly”, αλλά αδιαπραγμάτευτα κοινωνικά δικαιώματα.
- Αξιοπρεπή εργασία και σύνταξη για όλους όσοι κατοικούν στην χώρα.
Όλες και όλοι στην κοινή προσυγκέντρωση στο Υπουργείο Υγείας, την Πέμπτη, 23 Φλεβάρη, ώρα 11πμ. και στην κοινή πορεία προς την Βουλή και την ΓΣΕΕ.

.
Κάτω οι Χούντες!

.
Το Δ.Σ. του Σωματείου

.

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Συνεχίζεται η Κατάληψη στο Υπουργείο Υγείας από συναδέλφους στην Ειδική Αγωγή και στις δομές "ΨΥΧΑΡΓΩΣ" - Κάλεσμα σε 48ωρη Πανυγειονομική Απεργία

..

Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ!
ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ


..
Οι εργαζόμενοι στην Ψυχική Υγεία και την Ειδική Αγωγή έχουμε καταλάβει το Υπουργείο Υγείας για 11η μέρα. Στη Συνέλευση της Κυριακής 19/02 αποφασίσαμε τη συνέχιση της κατάληψης για 4 ακόμα ημέρες, μέχρι την 48ωρη απεργιακή κινητοποίηση την Τετάρτη 22 και Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου.

.
Η κατάληψη του υπουργείου έχει αποτελέσει πλέον σημείο αναφοράς και αγώνα για όλο το χώρο της Υγείας και όχι μόνο. Το κάλεσμα για Πανυγειονομικό Συντονιστικό έχει μεγάλη απήχηση, δεδομένης της αυξανόμενης υποβάθμισης της ποιότητας των υπηρεσιών μας και της μη καταβολής των δεδουλευμένων των εργαζόμενων για μήνες. Ήδη συμμετέχουν στην κατάληψη και στις Συνελεύσεις συνάδελφοι και απολυμένοι από δεκάδες χώρους και σωματεία, στηρίζοντας τη μάχη που δίνουμε για έναν ευρύτερο συντονισμό των εργαζόμενων. Τη 48ωρη απεργία στηρίζουν και τα σωματεία εργαζομένων του υπουργείου Υγείας και των Νοσοκομείων Άγιος Σάββας, Θριάσιο, Γεν. Κρατικό Νίκαιας και Δαφνί, ενώ τις επόμενες ημέρες αναμένεται να τη στηρίξουν και άλλα σωματεία. Την ίδια στιγμή, επιδιώκουμε τη μεγαλύτερη μαζικοποίηση της κατάληψης, καλώντας γονείς και λήπτες των υπηρεσιών μας να συμμετάσχουν.

.
Απαιτούμε:
Να παρθεί πίσω η περικοπή του 55% που καταδικάζει τις δομές μας σε κατάρρευση, εμάς τους ίδιους στην ανεργία και πετάει στον δρόμο τους λήπτες των υπηρεσιών μας.
Καμία απόλυση, περικοπή μισθών, εντατικοποίηση της δουλειάς μας, να παρθούν πίσω όλες οι απολύσεις γιατί κανένας δεν περισσεύει - Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων μας.
- Κάτω τα χέρια από τις συντάξεις και τα επιδόματα των ψυχικά ασθενών και των αναπήρων

- Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη υπηρεσίες αποκατάστασης για όσους τις έχουν ανάγκη.

- Χρηματοδότηση του συνόλου των πραγματικών αναγκών στην ψυχική υγεία και την ειδική αγωγή από τον κρατικό προϋπολογισμό, στην προοπτική ένταξής τους σε ένα ενιαίο σύστημα υγείας πραγματικά δημόσιο και δωρεάν που θα ανταποκρίνεται στις ολοένα και αυξανόμενες ανάγκες της κοινωνίας.
- Να παραιτηθεί άμεσα η ηγεσία του υπουργείου Υγείας.
- Κάτω η πλήρως απονομιμοποιημένη κυβέρνηση της Τρόικας και του Μνημονίου.


.
Αποφασίζουμε:
Συντονισμένη 48ωρη απεργία στο χώρο της Υγείας, στις 22-23/02
Την Τετάρτη καλούμε σε συγκέντρωση στο υπουργείο Υγείας στις 11.00 και την Πέμπτη 11.00 συγκέντρωση στο υπουργείο Υγείας και πορεία προς τον ΟΕΚ, τη Βουλή και τη ΓΣΕΕ
Πανυγειονομική Συνέλευση μέσα στο κατειλημμένο υπουργείο Υγείας μετά την πορεία στις 23/02
Συμμετέχουμε και παρεμβαίνουμε στο Συντονιστικό των Νοσοκομείων τη Δευτέρα 20/02 στις 16.00 στον Άγιο Σάββα, στη Συνέλευση των εργαζόμενων στο υπουργείο Υγείας την Τρίτη 21/02 και στην παράσταση διαμαρτυρίας για τη δίωξη του αγωνιστή του Ερυθρού Π. Χασαπάκη.
Συμπόρευση με τον Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων.


.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ
ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΜΑΖΙΚΗ 48ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ 22-23/02
ΠΑΝΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 23/02 ΣΤΙΣ 11.00πμ


.
ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥΣ!
Συντονισμός Σωματείων Ψυχικής Υγείας και Ειδικής Αγωγής

..

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

"Στη φυλακή πρώην χρήστες"

ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τους κκ. Υπουργούς
-Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης
-Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

17/02/2012
ΘΕΜΑ: Στην φυλακή πρώην χρήστες

Δεν είναι πρώτη φορά που άνθρωποι που έχουν ολοκληρώσει τα προγράμματα απεξάρτησης, βρίσκονται μετά από χρόνια αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη, για κάποια παλιά αδικήματα που είχαν διαπράξει όταν βρίσκονταν στη χρήση. Προφανώς αυτό σημαίνει κίνδυνο να τιναχτεί στον αέρα όλη τους η σκληρή προσπάθεια απεξάρτησης και επανένταξης.
Έξι ολόκληρα χρόνια «καθαρής» ζωής μακριά από τη χρήση δεν ήταν αρκετά για να διασφαλίσουν το δικαίωμα του Χρήστου Χαλτούτα να ζει ενταγμένος στην κοινωνία. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΚΕΘΕΑ, «από τις 22 Αυγούστου 2011 ο 38χρονος απόφοιτος του ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ κρατείται στην φυλακή των Τρικάλων, εξαιτίας ενός εκκρεμούς εντάλματος για μικροκλοπή που είχε διαπράξει το 2003, ενώ ήταν ακόμα χρήστης ουσιών. Στη διάρκεια των έξι μηνών που βρίσκεται στη φυλακή απορρίφθηκε δύο φορές το αίτημά του για αντικατάσταση της προσωρινής του κράτησης με περιοριστικούς όρους, και ο Χρήστος θα παραμείνει έγκλειστος μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης στις 28 Μαΐου 2012».
Επειδή:
• H περίπτωση αυτή δεν είναι μοναδική, αντιθέτως επαναλαμβάνεται συχνά
• Το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο είναι παράλογο, άδικο και αναχρονιστικό
• Οι άνθρωποι αυτοί ανήκουν στην κοινωνία και όχι στις φυλακές
• Η ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης αντίθετα με τις εξαγγελίες της, δεν προχωρά σε ένα πιο δίκαιο νόμο για τους χρήστες
• Δεν είναι η πρώτη φορά που τίθεται σε άμεσο κίνδυνο η επίπονη και μακρά προσπάθεια που έχει κάνει ένας νέος άνθρωπος για να απεξαρτηθεί και να ενταχθεί στην κοινωνία.

Για τους παραπάνω λόγους,
ερωτώνται οι κκ. υπουργοί:

1. Τι προτίθενται να πράξουν για να σταματήσει αυτή η απάνθρωπη και άδικη μεταχείριση ανθρώπων που βρίσκονται στην επανένταξη;

2. Τι πρωτοβουλίες θα λάβουν ώστε να βγει ο Χρήστος Χαλτούτας από τη φυλακή;


Η ερωτώσα βουλευτής
Ηρώ Διώτη

http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=26055

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Ψήφισμα συμπαράστασης σε διωκόμενο εργαζόμενο από σύμπραξη εργοδοσίας-"συνδικαλιστικής ηγεσίας" του Νοσοκομείου "Ερυθρός Σταυρός"

.

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΩΝ ΟΥΣΙΩΝ
Διεύθυνση Γραμματείας: Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας, Γ΄ Σεπτεμβρίου 48Β.
Τηλ.: 6978741064, 6945833231, 6936828341. ΦΑΞ: 2265072441, 2273023441. e-mail:
prolipsiworkers@yahoo.gr
.


Πέμπτη, 16 Φεβρουαρίου 2012


ΨΗΦΙΣΜΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗ, Π.ΧΑΣΑΠΑΚΗ
.

Στις απαράδεκτες κινήσεις της διοίκησης του νοσοκομείου «Ερυθρός Σταυρός» εναντίον του συνδικαλιστή Π. Χασαπάκη και την παράνομη και αντιδραστική παρέμβαση στη λειτουργία του Σωματείου Εργαζομένων, δεν μπορούμε να μην δούμε μια σκληρή «εξειδίκευση» της συνολικότερης επίθεσης, που δέχονται ο ελληνικός λαός, η εργαζόμενη κοινωνία στα κεκτημένα δικαιώματά τους.
.
Δεν είναι πρώτη φορά που οργανωμένοι μηχανισμοί επιτίθενται σε αγωνιστές με στόχο, όχι μόνο την προσωπική τους εξόντωση αλλά και τον παραδειγματισμό σε μια προοπτική εξαφάνισης κάθε φωνής και, κυρίως, πράξης αντίστασης.
.
Το πρωτοφανές, όμως, γεγονός πλειοψηφίας Σωματείου που ζητά από τη Διοίκηση να παρέμβει εναντίον εκλεγμένου μέλους του Σωματείου υπογραμμίζει το προχωρημένο στάδιο της επίθεσης εκ μέρους εθελόδουλων, πια, εργοδοτών και απροκάλυπτης συνεργασίας τους με τα πιο συντηρητικά τμήματα του εργατικού κινήματος.
.
Επειδή, όμως, το εργατικό κίνημα καθόλου δεν ταυτίζεται μ’ αυτούς που εκμεταλλεύονται τα αιτήματα και την αγωνιστικότητά του, τους εργατοπατέρες υποστηρικτές της δοτής «συγκυβέρνησης» και «ρεαλιστές φίλους» των εργοδοτών, οι εργαζόμενοι δεν θα επιτρέψουμε νέα ποδηγέτηση της πάλης μας και των οραμάτων μας.
.
Η επίθεση στον συνάδελφο εργαζόμενο και συνδικαλιστή αποτελεί υπόθεση όλων μας και απαιτεί συντονισμένη, ενεργητική απάντηση και έμπρακτη αλληλεγγύη συνολικά από τους εργαζόμενους.
.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
- ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ Π. ΧΑΣΑΠΑΚΗ
- ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ, ΣΩΜΑΤΕΙΟ, ΦΟΡΕΑ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ:
- ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
- ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΕΙ ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ
- ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΚΑΘΕ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ «ΝΟΜΙΜΟΦΡΩΝΩΝ» ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΚΑΤΟΧΗ

.
Το Δ.Σ. του Σωματείου

..

Άρθρο του Γ.Γ. του Σωματείου για την παλλαϊκή κινητοποίηση της 12/02/2012 και την ψήφιση του "νέου Μνημονίου" υποδούλωσης του λαού και της χώρας

..


..

Του Νίκου Λάιου, εργαζόμενου (ακόμα), πολίτη (ακόμα)

..
Χτες, Κυριακή, 12 του Φλεβάρη, η κατοχική «κυβέρνηση» χτύπησε ξανά τον ελληνικό λαό.

..
Ξεκάθαρο πια, πως εχθροί της είναι περισσότεροι από πεντακόσιες χιλιάδες άνθρωποι, που ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας, και δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι σ' όλη την υπόλοιπη χώρα, αγωνιζόμενοι για μια φούχτα δικαιώματα – που, όμως, συμπυκνώνουν τα μέγιστα ανθρώπινα αγαθά, τον κόσμο ολόκληρο: ψωμί, παιδεία, ελευθερία, ανεξαρτησία, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια, ζωή χωρίς «δόσεις»...


.
Σεβάσμιοι φίλοι της δοτής «κυβέρνησης», μια φούχτα ξένοι και ντόπιοι τραπεζίτες και μεγαλοεπιχειρηματίες – που με λύσσα συγκεντρώνουν ένα-ένα τα πολύτιμα τυπωμένα χαρτάκια τους, σε βάρος δισεκατομμυρίων ανθρώπων του πλανήτη. Κάθε χαρτονόμισμά τους, μια πάλουσα σταγόνα ανθρώπινου αίματος. Κάθε ρίνισμα χρυσού στα θησαυροφυλάκιά τους, ένας αναστεναγμός κλεμμένος.

..
Αυτό που έγινε την Κυριακή, ειδικά στους δρόμους της Αθήνας, ήταν ξανά πόλεμος: Οι κρατικοί και παρακρατικοί κατασταλτικοί βραχίονες των «εκπροσώπων» του λαού, ενάντια στον ενωμένο, ακηδεμόνευτο, εξεγερμένο λαό. Οι πιστοί υπάλληλοι των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου εν γένει, ενάντια στους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους ανέργους, την νεολαία της χώρας. Οι προδότες, ενάντια στους ασκλάβωτους.

..
Ο πόλεμος ανάμεσα στις δυνάμεις της καταστροφής και της διαστροφής, από τη μια, και της δημιουργίας και της ανάστασης, από την άλλη, άρχισε πριν δυο χρόνια. Δεν θα τελειώσει εύκολα. Η σκαιές «κυβερνήσεις» της περιόδου αυτής το 'χουν καταστήσει σαφές με εξαπόλυση πολυδιάστατης βίας και ψεύδους, απ' την πλευρά τους. Το ίδιο, όμως, κι ο γενναίος ελληνικός λαός, που δεν σκύβει το κεφάλι σε κανέναν τύραννο, σε καμιά χούντα – με ή χωρίς τανκς, με γαλόνια ή με γραβάτες.

.
Σε τούτα τα χώματα, που γέννησαν την ελευθερία ως βιωμένο τρόπο ζωής, δεν χωράει φασισμός. Κανένας αγώνας, καμιά θυσία δεν πήγε χαμένη, σε τούτη την ταλαίπωρη πατρίδα. Υπήρξαν ήττες, έγιναν λάθη. Μα, χαμένες δεν πήγαν οι θυσίες για την ελευθερία. Τις κουβαλάμε γερές, ατόφιες στις πολιτισμικές αποσκευές μας -νά ο πραγματικός πλούτος, φωτιά που καταλιώνει «κοινά» και «εθνικά» νομίσματα σωρό- γιατί γινήκαν περήφανα, με συνειδητή επιλογή και με γνώμονα το συλλογικό, κοινωνικό συμφέρον. Σε αντίθεση, δηλαδή, με τις επιβαλλόμενες δια μαστιγίου, ταπεινωτικές «θυσίες» του λαού, για χάρη της Ε.Ε., του Δ.Ν.Τ., της Διεθνούς Ένωσης Τραπεζών και των ντόπιων μεγαλοεπιχειρηματιών. Πόσο διαστρεβλώνουν την έννοια της θυσίας, οι άσπονδοι, οι άφιλοι, οι στραγγισμένοι από αίμα λογιστές...

..
Αυτοί, οι ίδιοι λογιστές, που επέτρεψαν την Κυριακή να χτυπηθεί ο Μανώλης Γλέζος, ο λαϊκός αγωνιστής, που έφηβος κατέβασε την ναζιστική σημαία απ' την Ακρόπολη, κάτω απ' τη μύτη των καταχτητών, και σήμερα, στα 90 χρόνια του, παλεύει ν' αναγνωριστούν τα εγκλήματα των ναζί εναντίον ενός λαού περήφανου και λεύτερου, που τους πολέμησε γενναία... Τι να μας πουν αυτοί, οι μεγαλόσχημοι ντόπιοι τοσολογιστούληδες, για θυσίες;

..
Κάτω απ' τις φλύαρες φανφάρες τους, προσπαθούν να κρύψουν τ' άκρυφτα: την δουλοποίησή μας ως λαός, που περνά απ' το νέο «Μνημόνιο» με το καθεστώς ξένης κηδεμονίας, οριστικής απώλειας της λαϊκής κυριαρχίας, υποθήκευσης και ξεπουλήματος δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου, διάλυσης/ιδιωτικοποίησης κοινωνικών δομών, σχολείων, βασικών υπηρεσιών υγείας και ιδιωτικοποίησης κοινωνικών αγαθών πρώτης ανάγκης, όπως το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό.

..
Έχουν βαλθεί να βεβηλώσουν τις ζωές μας, να τις βάλουν να σέρνουνται κάθε μέρα στο χώμα, προσδεμένες στο άρμα της σωτηρίας των μεγάλων επιχειρήσεων και ενός σάπιου πολιτικού συστήματος.

..
Εμείς, ο λαός, οφείλουμε να απαγκιστρωθούμε, να προστατεύσουμε τις ζωές μας οι ίδιοι, όλοι μαζί, αποφασιστικά, ενωμένοι και αλληλέγγυοι στην πράξη. Δεν είναι «γραφικό» να διεκδικούμε το δίκιο, την λευτεριά, την αξιοπρέπεια. Η Δημοκρατία δεν είναι τηλεπαιχνίδι: «Μάντεψε ποιος είναι ο επόμενος που θα παραιτηθεί». Η ζωή δεν κερδίζεται απ' τον καναπέ. Η ελευθερία, για να πάρει βαθειά ανάσα, πρέπει πρώτα να πνιγεί σε δακρυγόνα και ασφυξιογόνα.

..
Όποιοι αισχροί πατριδοκάπηλοι και εθνοκάπηλοι «εκπρόσωποι» του ελληνικού λαού ψήφισαν τα μέτρα υποδούλωσης και «ανέχτηκαν» να χτυπηθεί ο ελληνικός λαός στους δρόμους της Αθήνας, είναι προδότες του λαού. Όσα κι αν πουν, ό,τι κι αν πουν, τα έργα τους τούς αποδεικνύουν τέτοιους. Ένοχοι όλοι τους, εντολοδόχοι και προδότες, οι εκτελεστές των παραγγελμάτων του μεγάλου κεφαλαίου, του στενοκέφαλου προτεσταντισμού, του αδηφάγου σαϊλοκισμού – σ' όλα τα επίπεδα της «διακυβέρνησης» (προσέξτε, όχι πια κυβέρνησης): οι υπουργοί, οι βουλευτές που «ψήφισαν για τελευταία φορά» τα «Μνημόνια», οι πολιτικά διορισμένοι απ' αυτούς πρόεδροι και διευθυντές Οργανισμών, οι προπαγανδιστές βαρόνοι των ΜΜΕ, οι κρατικοδίαιτοι ιδιώτες που κάνουν πάρτυ με λεφτά του ελληνικού λαού, αλλά και όσοι κατά γράμμα εφαρμόζουν το «Μνημόνιο της Αυτοδιοίκησης», τον περιώνυμο «Καλλικράτη», προσχεδίασμα κατατεμαχισμού της χώρας σε «Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες» δουλείας και εξαθλίωσης.

..
Μα και σε εκείνους, που όψιμα «εκφέρουν επιφυλάξεις», «διαφοροποιούνται», «παραιτούνται», «ανεξαρτητοποιούνται», αφού ψήφισαν το πρώτο, εντελώς παράνομο και κοινωνικά μη νομιμοποιημένο αρχικό «Μνημόνιο», δεν θα επιτρέψουμε να χορέψουν νωχελικά βαλσάκια πάνω στην μνήμη μας.

..
Δεν είμαστε ζελέ ιθαγενών, που τρεμοπαίζουν, γελασμένοι από χάντρες και καθρεφτάκια. Είμαστε πολίτες, έχουμε φωνή, συλλαβίζουμε μαζί τα όνειρά μας δυνατά στις κρίσιμες ώρες. Τέτοιους λαούς είναι που προσπαθούν να καθυποτάξουν. Δεν θα τους περάσει. Θα συνεχίσουμε να μιλάμε. Όχι για ν' ακούσουν οι κουφοί, κουρντισμένοι εντολοδόχοι του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου, αλλά για ν' ακούσουν όλοι οι περήφανοι καβαλαραίοι που ξεπέζεψαν στον Άδη κι όλοι όσοι θα καλπάσουν στους άσπαρτους, ακόμα, ουρανούς.

..
Και για να ζήσουμε, εμείς οι υπόλοιποι, περήφανα και λεύτερα – κι ας είν' και με λιγότερα λεφτά. Ή δεν νομίζετε ότι πρέπει περισσότερο να φοβόμαστε την απώλεια της ανθρώπινης υπόστασής μας, και πολύ-πολύ λιγότερο μια ακόμη χρεωκοπία;

..
Νίκος Λάιος, εργαζόμενος (όσο αγωνιζόμαστε), πολίτης (όσο δεν λιγοψυχάμε)

. .
Δευτέρα 13 Φλεβάρη
.

.

Αναδημοσίευση από το:


(Δημοσιεύτηκε και σε τοπική καθημερινή εφημερίδα της Φωκίδας)

..

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

ΙΔΟΥ Η ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ! ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΡΕΣ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ!

Μια απλή και συνοπτική ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Του ΜΑΞΙΜΟΥ ΜΠΟΛΑ από την Ισκρα

(Σημ Ιστολόγου: για να ξέρουμε τι μας περιμένει)

ΑΡΜΑΓΕΔΟΝΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ! Σύνδεσμος

........

ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ

ΗΜΕΡΟΜΙΣΘΙΑ–ΦΙΛΟΔΩΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ-ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ

Το μαύρο μέτωπο επιχειρεί με φαστ-τράκ διαδικασίες να περάσει αυτά τα μέτρα με όχημα το νέο μνημόνιο, το οποίο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τα παρακάτω:

Α. ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΑ

1. Μείωση κατά 22% όλων των κατώτερων μισθών (ΕΓΣΣΕ, κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές). Αυτό σημαίνει ότι ο σημερινός κατώτατος μισθός από 751,40 μεικτά θα γίνει 585,80 μεικτά. Μετά την αφαίρεση των κρατήσεων(15,7)και των φόρων που αναλογούν θα διαμορφωθεί στα 480,40 καθαρά. Αυτή η μείωση, θα επιφέρει αυτόματα ανάλογη μείωση κατά 22% σε όλα τα επίπεδα μισθών.

2. Μείωση κατά 32% του κατώτερου μισθού για τους νέους έως 25 ετών. Ο μισθός ενός 25χρονου θα είναι 430€ καθαρά, λιγότερα δηλαδή και από το σημερινό επίδομα ανεργίας.

Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι η μείωση του κατώτατου μισθού θα συμπαρασύρει και μια σειρά από επιδόματα που εξαρτώνται από αυτόν, όπως το επίδομα ανεργίας που θα γίνει 323€ από 461€ που είναι σήμερα, το επίδομα ειδικής άδειας μετά την άδεια λοχείας, την αμοιβή μαθητείας του ΟΑΕΔ, τα κατώτατα όρια των συντάξεων από 1/1/2015 κ.λ.π.

3. Κατάργηση ουσιαστικά των κλαδικών συμβάσεων, μέσω του περιορισμού και της διαφαινόμενης κατάργησης της μετενέργειας. Δηλαδή κατάργηση της δυνατότητας που υπήρχε μέχρι σήμερα , οι όροι αμοιβής και εργασίας της κλαδικής σύμβασης να μεταφέρονται σε ατομικό επίπεδο μετά την παρέλευση 6 μηνών από τη λήξη της. Με το νέο μνημόνιο η διάρκεια της μετενέργειας μειώνεται από τους 6 μήνες στους 3. Παράλληλα, μετά την παρέλευση των τριών μηνών από το μισθό και του άλλους όρους που ορίζει η Κλαδική , μένουν μόνο ο βασικός μισθός και τα επιδόματα εκπαίδευσης, οικογενειακής κατάστασης και επικινδυνότητας. Μετά την παρέλευση 6 μηνών από τη λήξη της σύμβασης, αφαιρούνται και τα επιδόματα οικογενειακής κατάστασης και επικινδυνότητας και μετά από 9 μήνες μένει μόνο ο βασικός κλαδικός μισθός.

4. Πάγωμα όλων των μισθών μέχρι το 2015.

5. Μετατροπή των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερικής απασχόλησης, με απόφαση της εργοδοσίας, μέσα από την εξασφάλιση του διευθυντικού δικαιώματος στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.

6. Πάγωμα των μισθολογικών ωριμάνσεων μέχρι να μειωθεί η ανεργία κάτω του 10%.

7. Όλες οι συμβάσεις που είναι σε ισχύ λήγουν σε ένα έτος μετά την ψήφιση του νέου μνημονίου.

8. Μέγιστη διάρκεια των συλλογικών συμβάσεων θα είναι τα 3 χρόνια.

9. Αναθεώρηση της ΕΓΣΣΕ μέχρι τα τέλη Ιούλη, για ευθυγράμμιση του κατώτερου μισθού με τις ανταγωνιστικές χώρες(Πορτογαλία, Τουρκία, Κεντρική-Ανατολική Ευρώπη).

10. Κατάργηση της μονομερούς προσφυγής στη Διαιτησία. Στη διαιτησία θα μπαίνουν μόνον οι βασικοί μισθοί και θα λαμβάνεται υπόψη η οικονομική κατάσταση της εταιρείας.

Β. ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ

1. Μείωση κατά 15% των επικουρικών συντάξεων όλων των ταμείων με αναδρομική ισχύ από 1.1.2012. Αυτό σημαίνει , ότι αν συνυπολογισθούν και οι περικοπές που έγιναν τα δύο προηγούμενα χρόνια τότε οι μειώσεις κυμαίνονται από 45% έως 55% συνολικά.

2. Μείωση κατά 15% των κύριων συντάξεων των ταμείων ασφάλισης των ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΕΛΤΑ και Τραπεζών και κατά 7% του ΝΑΤ με αναδρομική ισχύ από 1.1.2012.. Στα συγκεκριμένα ταμεία είναι γνωστό ότι έχουν προηγηθεί περικοπές το 2010 και το 2011, οι οποίες έφταναν έως 40%.

3. Μείωση κατά 2% των εργοδοτικών εισφορών, μέσω της κατάργησης των εισφορών για ΟΕΚ και ΟΕΕ. Οι συγκεκριμένοι 2 οργανισμοί θα κλείσουν, στερώντας παροχές(στεγαστικά-επισκευαστικά δάνεια, επιδότηση ενοικίου, κοινωνικός τουρισμός, βιβλία, εισιτήρια θεάτρου κ.λ.π), που απευθύνονταν κυρίως στα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας. Επιπλέον το κλείσιμο των 2 οργανισμών θα επιφέρει σημαντικές παρενέργειες στη λειτουργεία των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

4. Νέα μείωση κατά 3% των εργοδοτικών εισφορών στο ΙΚΑ από 1.1.2013, χωρίς να επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός. Εάν από τη μείωση των εισφορών προκύψει επιπρόσθετο κόστος στο προϋπολογισμό, τότε προβλέπεται «αναπροσαρμογή» (κόψιμο δηλαδή) όλων των συντάξεων.

Γ. ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ-ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ-ΔΕΚΟ-ΤΡΑΠΕΖΕΣ

1. Κατάργηση με νόμο της μονιμότητας στις ΔΕΚΟ και στις κρατικές Τράπεζες. Προβλέπεται σαφώς η ανατροπή των κανονισμών προσωπικού , οι οποίοι ενσωματώνουν τις ΣΣΕ που είχαν υπογραφεί στο παρελθόν και περιελάμβαναν προστατευτικές διατάξεις που κατοχύρωναν ως μόνιμες τις θέσεις προσωπικού. Από τώρα και στο εξής οι εργαζόμενοι θα απολύονται σύμφωνα με τις διατάξεις που ισχύουν στον ιδιωτικό τομέα.

2. Απολύσεις 15.000 δημοσίων υπαλλήλων μέσα στο 2012, κύρια από υπηρεσίες και οργανισμούς που θα καταργηθούν ή θα συγχωνευθούν, με ένταξη στην «εργασιακή εφεδρεία», πέραν της εφεδρείας του 2011.

3. Απολύσεις συμβασιούχων του Δημοσίου.

4. Μειώσεις ύψους 636 εκ. € των αποδοχών των υπαλλήλων που αμείβονται με ειδικά μισθολόγια, έως τον Ιούνιο του 2012. Οι μειώσεις μισθών υπολογίζονται ότι σε πρώτο στάδιο, θα κυμανθούν μεταξύ 20-25% και αφορούν 300.000 δημόσιους υπαλλήλους(δικαστικοί λειτουργοί, πυροσβέστες , λιμενικοί, διπλωματικοί υπάλληλοι, μόνιμα στεάχη των ενόπλων δυνάμεων, της ΕΛΑΣ Κ.Α). Η γενική κατεύθυνση είναι σε δεύτερο στάδιο οι μισθοί τους να ενταχθούν στο ενιαίο μισθολόγιο των Δ.Υ, λαμβάνοντας υπόψιν το ιδιαίτερο καθεστώς απασχόλησης.

5. Επανεξέταση των μισθολογικών κλιμακίων του προσφάτως ψηφισθέντος ενιαίου μισθολογίου με στόχο και νέες μειώσεις των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων.

6. Μείωση κατά 150.000 του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το 2015 και διατήρηση της αναλογίας 1 προ 5.

7. Περιορισμός των εισακτέων που εξασφαλίζουν αυτόματη πρόσληψη στο δημόσιο.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ Η ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ!

Δ. Πρόσθετα μέτρα εντός του 2012 που αφορούν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κοινωνικές παροχές, εξοπλιστικές δαπάνες και λοιπές δαπάνες.

1. Περικοπές 1,1 δις. € από τους τομείς της υγειονομικής περίθαλψης και των φαρμακευτικών δαπανών, προκειμένου να καλυφθεί το έλλειμμα του 2011 και τυχόν αστοχίες του 2012. Από αυτά τα 800 αφορούν τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης μέσω των φαρμακείων και τα 300 τη μείωση δαπανών στα δημόσια νοσοκομεία. Όλα τα παραπάνω ποσά θα καλυφθούν από την επιβάρυνση των εισοδημάτων των ασφαλισμένων.

2. Μαχαίρι σε πλήθος κοινωνικών επιδομάτων. Αυτή η κατηγορία περικοπών αφορά τα «προνοιακά» επιδόματα, τα οποία δίνονται κυρίως σε άτομα που βρίσκονται ήδη σε καθεστώς εξαθλίωσης.

3. Περικοπή των πολυτεκνικών επιδομάτων.

4. Μείωση των λειτουργικών και καταναλωτικών δαπανών του δημοσίου κατά 300 εκ. €

5. Περικοπή 200 εκ. € από επιχορηγήσεις σε φορείς που υπάγονται στα υπουργεία Παιδείας και Πολιτισμού.

6. Μείωση κατά 50 εκ. € του κονδυλίου για τις εφημερίες των γιατρών του ΕΣΥ. Αυτές οι μειώσεις σε συνδυασμό με τις χιλιάδες απολύσεις προσωπικού των νοσοκομείων που περιλαμβάνουν τα σχέδια της εφεδρείας στο δημόσιο, θα φέρουν άθλιες καταστάσεις στην νοσοκομειακή περίθαλψη για τους ασφαλισμένους.

7। Νέα μείωση του προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων κατά 400 εκ. €, με άμεσο αντίκτυπο στην ανάπτυξη της χώρας.

.....

όλο το άρθρο εδώ :

ΙΔΟΥ Η ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ! ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΡΕΣ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ!

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Κοινή Δήλωση 5 Καθηγητών Πανεπιστημίου για το κατοχικό Σχέδιο Νόμου

ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ
Των καθηγητών Συνταγματικού Δικαίου
-Ανδρέα Δημητρόπουλου, Καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών
-Γιώργου Κασιμάτη, Ομότιμου Καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών
-Γιώργου Κατρούγκαλου, Καθηγητή Πανεπιστημίου Θράκης
-Ηλία Νικολόπουλου , Καθηγητή Παντείου Πανεπιστημίου
-Κώστα Χρυσόγονου, Καθηγητή Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

.
Αισθανόμαστε την υποχρέωση να επισημάνουμε προς τη Βουλή και τον ελληνικό λαό ότι το κείμενο, το οποίο καλείται σήμερα να ψηφίσει η λαϊκή αντιπροσωπεία, παραβιάζει κατάφωρα θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος και του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου για τους λόγους που ακολουθούν:
.
1. Η παρούσα Βουλή εκλέχθηκε τον Οκτώβριο του 2009 κάτω από εντελώς διαφορετικές πολιτικές προϋποθέσεις και η λαϊκή εντολή προς αυτή, κατά την έννοια του άρθρου 41 του Συντάγματος, ήταν διαμετρικά αντίθετη από όσα προβλέπει τώρα το κατατεθειμένο κείμενο. Λείπει, συνεπώς, η δημοκρατική νομιμοποίηση για την ψήφισή του.
2. Το περιεχόμενο του κειμένου, που καλείται να ψηφίσει η Βουλή είναι προϊόν οικονομικού και πολιτικού εκβιασμού, εκ μέρους των εκπροσώπων των δανειστών, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου (άρθρο 52 της Διεθνούς Σύμβασης της Βιέννης του 1969).
3. Το κείμενο που κατατέθηκε για ψήφιση δεν αποτελεί κατά το Σύνταγμα ούτε σχέδιο νόμου, δεδομένου ότι δεν περιλαμβάνει διατάξεις νομοθετικού περιεχομένου ούτε σχέδιο νόμου κυρωτικού διεθνούς σύμβασης, δεδομένου ότι δεν περιέχει το υπογεγραμμένο κείμενο της διεθνούς σύμβασης. Πρόκειται για κείμενο προγράμματος, που επιχειρείται να δεσμεύσει ανεπίτρεπτα επί δεκαετίες το μέλλον της χώρας. Παρουσιαζόμενο, συνεπώς, ως δεσμευτικό κείμενο νόμου, παραβιάζει την αντιπροσωπευτική αρχή και την κατά το Σύνταγμα άσκηση της νομοθετικής λειτουργίας (άρθρο 26 Σ).
4. Το κείμενο επιχειρείται να υπερψηφιστεί κατά παράβαση του άρθρου 29 του Συντάγματος, στο βαθμό που επιβάλλεται κομματική πειθαρχία χωρίς προηγούμενη εσωτερική ψηφοφορία και απόφαση συλλογικών κομματικών οργάνων.
5. Η πρόβλεψη ότι οι νέες δανειακές συμβάσεις θα ισχύουν από την υπογραφή τους, χωρίς κύρωση από την Βουλή, παραβιάζει τα άρθρα 28 παρ. 2 και 36 παρ. 2 του Συντάγματος, καθώς και το διεθνές δίκαιο.
6. Οι συνταγματικές και οι διεθνούς δικαίου εγγυήσεις σεβασμού και προστασίας της εθνικής κυριαρχίας προσβάλλονται επιπλέον:
(α) Με την επανάληψη –όπως και στη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης της 10.5.2010- της ρήτρας παραίτησης από τις ασυλίες της εθνικής κυριαρχίας, (β) με τον υπερδανεισμό της χώρας και την άμεση στέρηση της δυνατότητας ικανοποίησης των βασικών αναγκών του ελληνικού λαού και της αξιοπρεπούς διαβίωσης των ελλήνων πολιτών, (γ) με τη σώρευση «επαχθούς» δανεισμού και (δ) με την εφαρμογή του αγγλικού δικαίου και όχι του δημοσίου διεθνούς δικαίου που διέπει τις διεθνείς συμβάσεις των κρατών. Συνεπώς, το κείμενο που καλείται η Βουλή να ψηφίσει παραβιάζει στον πυρήνα τους τις συνταγματικές εγγυήσεις της εθνικής κυριαρχίας, της λαϊκής κυριαρχίας και της δημοκρατικής αρχής (άρθρο 1 του Συντάγματος).
7. Τα μέτρα που προβλέπει το προς ψήφιση κείμενο ότι θα επιβληθούν στον ελληνικό λαό παραβιάζουν τις αρχές της ισότητας των βαρών, του κοινωνικού κράτους δικαίου (άρθρα 4 παρ. 5 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος) και τις εγγυήσεις των κοινωνικών δικαιωμάτων των Ελλήνων (άρθρα 22 και 23 του Συντάγματος). Παραβιάζουν επίσης θεμελιώδεις εγγυήσεις της Συνθήκης της Λισαβόνας (του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων) και του διεθνούς δικαίου, καθώς και εγγυήσεις του διεθνούς εργατικού δικαίου.
.
Η ψήφιση του νομοσχεδίου συνιστά, συνεπώς, εκτροπή από τη συνταγματική, την ευρωπαϊκή και τη διεθνή νομιμότητα.
.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Η κατοχική "κυβέρνηση" χτύπησε τον ελληνικό λαό και τον αγωνιστή, που κατέβασε την ναζιστική σημαία απ' την Ακρόπολη!

..

Δημοσίευση : 18:31 12-02-2012

..
Στο ιατρείο της Βουλής βρίσκονται Γλέζος και Θεοδωράκης

.
Οι δύο άνδρες λιποθύμησαν από τα δακρυγόνα και τα χημικά των αστυνομικών δυνάμεων που έριξαν στο κέντρο της Αθήνας στη διάρκεια της ομιλίας τους

.

Την στιγμή που ο Μανώλης Γλέζος και ο Μίκης Θεοδωράκης προσπαθούσαν να εκφωνήσουν την ομιλία τους στην Όθωνος, δέχτηκαν επίθεση με χημικά με αποτέλεσμα να νιώσουν δύσπνοια και να απομακρυνθούν αμέσως από το σημείο.

.
Σε ημιλιπόθυμη κατάσταση οι δύο άνδρες μεταφέρθηκαν στο ιατρείο της Βουλής όπου τους παρέχουν τις πρώτες βοήθειες.

.

Ακούστε το μήνυμα του Μανώλη Γλέζου εδώ:


.

Όλες και όλοι στις κινητοποιήσεις ενάντια στην εξαθλίωση και την υποδούλωσή μας!

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΩΝ ΟΥΣΙΩΝ
Διεύθυνση Γραμματείας: E.K.A, Γ΄ Σεπτεμβρίου 48Β. Τηλ.: 2265023590, 2102409015, 2273023443.
Φαξ: 2265072441, 2273023441. Κινητά: 6945833231, 6936828341, 6978741064. Email:
prolipsiworkers@yahoo.gr

.
Παρασκευή, 10 Φλεβάρη 2012
.


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

.
Οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι στα Κέντρα Πρόληψης, συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ της Παρασκευής-Σαββάτου-Κυριακής (10-11-12 Φεβρουαρίου), εν όψει της "ψήφισης", από ένα -πλήρως απονομιμοποιημένο κοινωνικά- κοινοβουλευτικό σώμα, του νέου κατοχικού "Μνημονίου": της δουλοποίησής μας ως εργαζόμενοι (μισθοί πείνας χωρίς την παραμικρή υπερβολή, απολύσεις «σκούπα», «ελαστικοποίηση», ομηρία/εκβιασμοί) και ως λαός (καθεστώς κηδεμονίας, οριστική απώλεια της λαϊκής κυριαρχίας, υποθήκευση και ξεπούλημα δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου, διάλυση/ιδιωτικοποίηση κοινωνικών δομών, σχολείων, βασικών υπηρεσιών υγείας και ιδιωτικοποίηση κοινωνικών αγαθών πρώτης ανάγκης, όπως το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό).

.
Κανένας αγώνας, καμιά θυσία δεν πάει χαμένη. Αρκεί να γίνεται περήφανα, με συνειδητή επιλογή και με γνώμονα το συλλογικό, κοινωνικό συμφέρον. Σε αντίθεση, δηλαδή, με τις επιβαλλόμενες δια μαστιγίου «θυσίες» του λαού, για χάρη της Ε.Ε., του Δ.Ν.Τ., της Διεθνούς Ένωσης Τραπεζών και των ντόπιων μεγαλοεπιχειρηματιών. Οι ζωές μας βεβηλώνονται, σέρνονται κάθε μέρα στο χώμα, δεμένες στο άρμα της σωτηρίας των μεγάλων επιχειρήσεων και ενός σάπιου πολιτικού συστήματος. Οφείλουμε να απαγκιστρωθούμε, να προστατεύσουμε τις ζωές μας οι ίδιοι, όλοι μαζί, αποφασιστικά, ενωμένοι και αλληλέγγυοι στην πράξη.
.
Καλούμε τα Μέλη του Σωματείου μας στα καθορισμένα από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ραντεβού του τριημέρου. Την Κυριακή, θα συναντηθούμε με συναδέλφους άλλων Σωματείων του χώρου της υγείας στην συμβολή των οδών Σταδίου και Καραγεώργη Σερβίας, στις 5μμ., ώρα που θα «ψηφίζεται» το νέο κατοχικό σύμφωνο.
.
Δεν είναι γραφικό να διεκδικούμε το δίκιο, την λευτεριά, την αξιοπρέπεια. Η Δημοκρατία δεν είναι τηλεπαιχνίδι: «Μάντεψε ποιος είναι ο επόμενος που θα παραιτηθεί». Η ζωή δεν κερδίζεται απ’ τον καναπέ.

.
Όλες και όλοι, δυναμικά, στις κινητοποιήσεις του τριημέρου!

..
Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες, ο λαός,
να κάνουμε την Πλατεία Συντάγματος, κέντρο αγώνα για την δημοκρατία!


.
Το Δ.Σ. του Σωματείου

.

Κατάληψη Υπουργείου Υγείας από Εργαζόμενους σε δομές "ΨΥΧΑΡΓΩΣ" και Ειδική Αγωγή



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΟ ΥΠ. ΥΓΕΙΑΣ - ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ

.
Οι εργαζόμενοι και απολυμένοι της Ψυχικής Υγείας και της Ειδικής Αγωγής συμμετέχουμε στην 48ωρη απεργία της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και αποφασίσαμε τη συνέχιση της κατάληψης του υπουργείου Υγείας μέχρι την Κυριακή 12/02 μεσημέρι, οπότε θα πραγματοποιηθεί νέα Συνέλευση για να αποφασίσουμε τη συνέχεια των κινητοποιήσεών.

.

Διεκδικούμε:

-Άμεση χρηματοδότηση των δομών για την κάλυψη των αναγκών που τρέχουν (μισθοδοσία, ΙΚΑ, λειτουργικά, κλπ)

-Να παρθεί πίσω η απόφαση μείωσης του προϋπολογισμού κατά 55%(40 αντί 85εκ.) για το 2012 που σημαίνει ουσιαστικά κατάρρευση των υπηρεσιών και της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης

-Απρόσκοπτη τακτική χρηματοδότηση της Ψυχικής Υγείας και της Ειδικής Αγωγής από τον κρατικό προϋπολογισμό

-Όχι σε απολύσεις, συγχωνεύσεις, ελαστικοποίηση/εντατικοποίηση της δουλειάς και μειώσεις μισθών που εκ των πραγμάτων οδηγούν σε συρρίκνωση των υπηρεσιών και οριστική υποβάθμιση της ποιότητάς τους

-Συνολικός σχεδιασμός για μια Ψυχική Υγεία δημόσια και δωρεάν που να καλύπτει τις όλο και αυξανόμενες ανάγκες της κοινωνίας για στήριξη και βοήθεια. Μόνο με τη συμμετοχή και εργαζομένων και ληπτών μέσα από τις δικές μας διαδικασίες μπορούν να προκύψουν προτάσεις για ουσιαστική λύση των προβλημάτων.

-Καθορισμός κοινού θεσμικού πλαισίου για την Ειδική Αγωγή

-Να μην πειραχτούν συντάξεις και επιδόματα ασθενών για να καλυφθούν πάγιες λειτουργικές ανάγκες των δομών

-Να επαναπροσληφθούν όσοι έχουν απολυθεί, γιατί κανένας δεν περισσεύει

.
Καλούμε όλα τα σωματεία και τους εργαζόμενους που πληττόμαστε από τις μνημονιακές πολιτικές εξαθλίωσης και διάλυσης του κοινωνικού ιστού να στηρίξουν έμπρακτα την κατάληψή μας και να προχωρήσουν σε αντίστοιχες κινήσεις στους χώρους τους.

.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη κινητοποίηση στο χώρο μας και μια μοναδική ευκαιρία να συντονίσουμε τις κινητοποιήσεις μας με αφετηρία και σημείο αναφοράς την κατάληψη αυτή!

.

Όλοι μαζί μπορούμε, η κατάληψη χρειάζεται την υποστήριξη όλων μας!

..
Συναντιόμαστε την Κυριακή 12/02 στις 12.00μμ στη Συνέλευση για να αποφασίσουμε τη συνέχεια των κινητοποιήσεών μας και στις 18.00μμ στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα.
..

Εργαζόμενοι στην Ψυχική Υγεία και την Ειδική Αγωγή
.

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ: «ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΨΥΧΑΡΓΩΣ» - ΟΧΗΜΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ

.

ΤΟ «ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΨΥΧΑΡΓΩΣ»: ΟΧΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

.

Υστερα από την θλιβερή κατάληξη των δύο πρώτων φάσεων του προγράμματος της ελληνικής ψυχιατρικής «μεταρρύθμισης», υπό τον κακέκτυπο τίτλο ‘Ψυχαργώς’, τα ίδια επιτελεία που, λίγο ως πολύ, συγκρότησαν και σε μεγάλο βαθμό καθόρισαν την διαμόρφωση αυτού του νεοϊδρυματικού, αποσπασματικού, κατακερματισμένου, δυσλειτουργικού, κατά βάσιν κατασταλτικού και κατ΄ επίφασιν «συστήματος» ψυχικής υγείας, έρχονται τώρα, ως επιτελείο πλέον του Λοβέρδου (εν καιρώ μνημονίου), να σχεδιάσουν την τρίτη (και «φαρμακερή») φάση, το τοπίο των υπηρεσιών ψυχικής υγείας για την επόμενη δεκαετία.

Το 120 σελίδων κείμενο του «Σχεδίου αναθεώρησης του Προγράμματος Ψυχαργώς» είναι πολύ λίγο «σχέδιο» και πολύ περισσότερο μια προχειρογραμμένη «έκθεση ιδεών» υπό μορφήν συρραφής κειμένων, τα περισσότερα εκ των οποίων έχουν την δομή «τεχνικού δελτίου» προγραμμάτων για χρηματοδότηση από κοινοτικά κονδύλια. Δεν είναι τυχαίο που ορισμένα από τα συρραπτόμενα μέρη είχαν ήδη αναρτηθεί στη λεγόμενη «Διαύγεια» ως έτοιμα προγράμματα διαφόρων ΜΚΟ προς χρηματοδότηση μέσω ΕΣΠΑ. Ετσι ο «σχεδιασμός» περνάει απευθείας στην «ανάθεση», με μια και την ίδια πράξη, καθώς, μάλιστα, οι σχεδιαστές του «Σχεδίου Αναθεώρησης» είναι, ταυτόχρονα, αποδέκτες της ανάθεσης, είτε οι ίδιοι οι σχεδιαστές (ορισμένοι εξ’ αυτών) προσωπικά, μέσω των εταιρειών που κατέχουν, είτε τα μέλη της ευρύτερης συντεχνίας των ΜΚΟ στην οποία συνευρίσκονται.

Είναι εντυπωσιακή η προχειρότητα με την οποία έχει συνταχθεί το «Σχέδιο» (άλλοτε σαν αναφορές σε πρώτο πρόσωπο, άλλοτε θεωρητικολογία, άλλοτε αντιφάσεις και αυτοαναιρέσεις από σελίδα σε σελίδα, άλλοτε η επανειλημμένη διαφημιστική αναφορά της Μονάδας κάποιου εκ των συντακτών, ως της άφθαστης πρωτοπορίας σε πλήθος τομείς, άλλοτε η επιλεκτική ανάδειξη μιας μεμονωμένης και ασήμαντης δραστηριότητας μιας ΜΚΟ κοκ). Το πιο επικίνδυνο, όμως, είναι η λογική που το διέπει, η οποία συνθέτει τις διάφορες τάσεις της κατεστημένης ψυχιατρικής σ΄ αυτή τη χώρα, διαμέσου αυτού του «Σχεδίου», σε μια κατεύθυνση σύμφωνη με τις κοινωνικές προδιαγραφές του μνημονίου: κατεδάφιση του δημόσιου τομέα και του κράτους πρόνοιας μέσω της ιδιωτικοποίησης των πάντων και μετάλλαξη του συστήματος των υπηρεσιών προς κατασταλτικές δομές και πρακτικές ενός «κράτους ασφάλειας».

.

«ΝΟΣΟΙ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ»

Δεν είναι τυχαίο ότι, ήδη από την αρχή του κειμένου, υιοθετείται για τις ψυχικές διαταραχές, χωρίς καμιά κριτική, ο όρος «νόσοι του εγκεφάλου» (brain diseases), όρος που χρησιμοποιήθηκε από την περίοδο της «δεκαετίας εγκεφάλου» (η τελευταία του περασμένου αιώνα, που παγιώνεται στον 21ο αιώνα, ως του αιώνα των νευροεπιστημών και των γονιδίων), μια περίοδος που υποτίθεται ότι έχει κάνει, πλέον, «αυτονόητη» την εκ νέου (μετά τον 19ο αιώνα) συγχώνευση νευρολογίας και ψυχιατρικής, καθώς οι πρόοδοι των νευροεπιστημών και των απεικονιστικών τεχνικών εκλαμβάνονταν, με τον πιο χυδαία αναγωγιστικό τρόπο, ως επιβεβαίωση της οργανικής/εγκεφαλικής φύσης της ψυχικής αρρώστιας (όπως, αναλογικά, η θρόμβωση ή η νόσος του Parkinson).

Αυτός ο άκρατος βιολογισμός, που υπόκειται σε μιαν αντίληψη των ψυχικών διαταραχών ως «νόσων του εγκεφάλου» και που, ως μεθοδολογία και τρόπος σκέψης, διαπερνά ακόμα και αντίθετες προς αυτόν σχολές, αποτελεί το πιο ταιριαστό έδαφος, στο οποίο ριζώνουν οι λογικές του οικονομικού κόστους: από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα του «Σχεδίου», ο ίδιος καημός το διαπερνά, το «οικονομικό βάρος» της ψυχικής διαταραχής γενικά και μερικών από τις πιο πολύπλοκες ιδιαίτερα.

.

«ΚΟΣΤΟΣ-ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ»

Είναι χαρακτηριστικό της λογικής που διαπερνά το κείμενο η διατύπωση στην ενότητα που αφορά τον Αυτισμό : τίτλος του κεφαλαίου «Καλές πρακτικές (cost –effectiveness) για πρώιμη παρέμβαση». Κι΄ αμέσως από κάτω : «Μια διάσταση της αποτελεσματικότητας των προγραμμάτων πρώιμης υποστηρικτικής παρέμβασης αποτελεί και η οικονομική τους απόδοση, η μελέτη της οποίας…». Αυτή η κυριαρχική αναφορά και αναγωγή στο οικονομικό σκέλος διαπερνά τις (κατ΄ ευφημισμόν) προτάσεις για όλες τις ψυχικές διαταραχές. Η σύνδεση της λεγόμενης «καλής πρακτικής» με το δίπολο κόστους-οφέλους. Το «θεραπευτικό» συγκροτείται από μια οικονομική λογική. Δεν είναι, φυσικά, κάτι καινούργιο. Οι θεωρητικές κατασκευές και πολιτικές που συνδέουν την Υγεία με τις έννοιες του «κόστους - αποτελέσματος», της «επάρκειας», της «αποτελεσματικότητας», της «εξοικονόμησης πόρων» κοκ έχουν, διεθνώς, μια μακρά διαδρομή. Το ερώτημα ήταν πάντα, για τα «Οικονομικά της Υγείας» ποιάς κοινωνικοοικονομικής δομής γίνεται λόγος και, εν συνεχεία, αν μπορούμε να μιλάμε (και προς όφελος ποιου) για μιαν Υγεία προσαρμοσμένη στην οικονομία, ή αν πρέπει, αντίθετα, να μιλάμε για μιαν οικονομία προσαρμοσμένη στις ανάγκες της Υγείας (και το ερώτημα είναι περαιτέρω, ποιάς Υγείας, εντός ποιας κοινωνικής δομής και με ποια ιεράρχηση αξιών, προτεραιοτήτων κλπ). Απλώς, σ΄ αυτή τη χώρα, με την καθυστερημένη, πελατειακή, ανορθολογική και σπάταλη, σε συνάρτηση πάντα και με τις απαιτήσεις του σύγχρονου (νεοφιλελεύθερου) καπιταλισμού, συγκρότηση του κράτους, αυτή η «οικονομία της υγείας», η προσαρμογή της στις λογικές κόστους-αποτελέσματος, δεν βρήκε ευνοϊκό έδαφος να εφαρμοστεί παρά μια σε μια εποχή που η ανάγκη του συστήματος διεθνώς είναι ένα μηδενικό κόστος για ένα «αποτέλεσμα» (την υγεία) που δεν ενδιαφέρει κανέναν από τους κρατούντες.

.

ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΤΟΥΣ ΙΔΙΩΤΕΣ

Το «Σχέδιο Αναθεώρησης του Ψυχαργώς» κινείται ακριβώς σ΄ αυτή τη λογική : οι προτάσεις του εντάσσονται στην επιδίωξη του μνημόνιου για διάλυση κάθε έννοιας «δημόσιου». Δεν στρέφονται επ΄ ουδενί προς μιαν εναλλακτική προσέγγιση του «δημόσιου αγαθού», με υψηλού ποιοτικού επιπέδου και δωρεάν παροχή του, με ταυτόχρονη και διασφάλιση της μονιμότητας των λειτουργών, αλλά, κυριολεκτικά προς την διάλυση του δημόσιου, μεταξύ άλλων και μέσω της μεταφοράς κάποιων υπολειμμάτων εκ των λειτουργιών του (των πιο αποδοτικών και κερδοφόρων, ή αναγκαίων για τον κοινωνικό έλεγχο) σε ιδιώτες, ανάμεσά τους και οι ΜΚΟ.

Βέβαια δεν είναι τυχαίο ότι πουθενά στο «Σχέδιο» δεν αναφέρεται το εξοντωτικό κόστος των ψυχοφαρμάκων και οι πόροι που απορροφά ο εγκαθιδρυμένος θεραπευτικός μονόδρομος του φαρμάκου, σε μια σχέση αμοιβαίου οφέλους φαρμακοβιομηχανιών, ψυχιάτρων και κράτους - κόστος που απορροφά όλους τους διαθέσιμους πόρους και που δεν διορθώνεται με τις καταστροφικές παρεμβάσεις του Λοβέρδου (για μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης εις βάρος των θεραπευτικών αναγκών των ασθενών), αλλά με την συγκρότηση μια άλλης ψυχιατρικής κουλτούρας, θεσμικής οργάνωσης και κλινικής σκέψης.

Πάνω σ΄ αυτό το έδαφος (της διάλυσης του δημόσιου από το μνημόνιο), το «Σχέδιο Αναμόρφωσης» παρωδεί πλήρως την έννοια του «συστήματος των υπηρεσιών» και την αντικαθιστά με «δράσεις». Παντού «δράσεις», για το ένα ζήτημα ή το άλλο, αλλά όχι «σύστημα υπηρεσιών» ριζικά εναλλακτικό στο ψυχιατρείο. Η «κατάργηση του ψυχιατρείου» χρησιμοποιείται σαν από συνήθεια από το παρελθόν, σαν από κεκτημένη ταχύτητα, αλλά δεν προκύπτει ούτε από την άκρως συγχυσμένη έκθεση των υπηρεσιών που θα το αντικαθιστούσαν, ούτε από κάποιο σοβαρό σκεπτικό του πώς οικοδομείται πραγματικά η μετάβαση, το ‘πέρα από’ το ψυχιατρείο, στην κοινότητα, μέσω της υπέρβασης (των αλληλοσυνδεδεμένων μεταξύ τους στοιχείων) της κουλτούρας, της στενής κλινικής σκέψης, των πρακτικών και των θεσμών του εγκλεισμού και της οικοδόμησης ενός ολοκληρωμένου, κοινοτικού συστήματος υπηρεσιών ψυχικής υγείας, μέσα από την ίδια την ακηδεμόνευτη δράση λειτουργών και χρηστών, αλλά και της ευρύτερης κοινωνίας, σε σύνδεση όχι μόνο με την πρωτοβάθμια υγεία, αλλά και με ριζικά αναδιαμορφωμένα και επαρκώς χρηματοδοτημένα συστήματα πρόνοιας.

Υστερα από δέκα χρόνια ‘Ψυχαργώς’, δεν θα έπρεπε να έχουν μάθει οι συντάξαντες το «Σχέδιο» από τα «λάθη» του παρελθόντος για να συνθέσουν μιαν ολοκληρωμένη πρόταση για το από εδώ και πέρα; Πρόκειται, απλώς, για την επίπλαστη και ανέκαθεν κατ΄ εφαπτομένην σχέση των συντακτών με το καθαυτό αντικείμενο, ή για την χρησιμοποίηση, πλέον, αυτού του ‘επίπλαστου και κατ’ εφαπτομένην’ ως του ‘οχήματος’, ή της ‘αφήγησης’, που έχει ανάγκη η εφαρμογή του μνημονίου στην ψυχική υγεία; Εν τέλει, η κατάργηση του ψυχιατρείου καταντά φραστικό περιτύλιγμα του αιτήματος για χρηματοδότηση, μέσω ΕΣΠΑ, προγραμμάτων που καμιά σχέση δεν έχουν και μάλιστα λειτουργούν ερήμην ή και σε αντίθεση μ΄ αυτήν την κατάργηση.

Η ίδια η έκθεση διακωμωδεί τον εαυτό της όταν ισχυρίζεται ότι «μόνο 5 νομοί δεν έχουν κοινοτικές υπηρεσίες!!!» ενώ «οι μισοί νομοί έχουν πλέον ικανοποιητικό δίκτυο υπηρεσιών» (δηλαδή, λένε στην υποσημείωση, 2 υπηρεσίες κοινοτικές!!!). Και μόνο η πρόθεση για σχόλιο επ΄ αυτών θα ήταν προσβολή στο απύθμενο μέγεθος της άγνοιας και/ή της σκόπιμης πλαστογραφίας της πραγματικότητας. Η επιεικώς χαρακτηριζόμενη ως ‘προχειρότητα’ φτάνει στα όρια της πλήρους αναξιοπιστίας και της αυτοακύρωσης, όταν, μέσα σ’ αυτό το εκλεκτικιστικό συνοθύλευμα που την συνιστά, συμπεριλαμβάνει αποσπάσματα της έκθεσης των ‘εξωτερικών αξιολογητών’ (πού είχε γίνει πρόπερσι), η οποία, αναφερομένη στα «αδύναμα σημεία» του Ψυχαργώς, μιλά για «μη ισότιμη ανάπτυξη στις διάφορες περιοχές, αλλά ευκαιριακή ανάλογα με επιχειρηματικές πρωτοβουλίες παρά πραγματικές ανάγκες (υπογρ। δική μας). Σημαντικά τμήματα της χώρας (πχ, Πελοπόννησος, Δ. Μακεδονία, νησιωτική Ελλάδα) δεν διαθέτουν ούτε τις βασικές υπηρεσίες παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας». Εξαρτάται ποια σελίδα του κειμένου διαβάζεις για να πληροφορηθείς αν μόνο 5 νομοί δεν έχουν κοινοτικές υπηρεσίες, ενώ οι μισοί έχουν ικανοποιητικές, ή αν σημαντικές περιοχές της χώρας (και δεν είναι μόνο αυτές, γιατί στους αξιολογητές αυτούς είναι γνωστό ότι δόθηκαν πολλά ψεύτικα στοιχεία) δεν διαθέτουν ούτε τις βασικές υπηρεσίες… Οσο για την «ευκαιριακή ανάπτυξη, ανάλογα με επιχειρηματικές πρωτοβουλίες και όχι τις πραγματικές ανάγκες» (που είναι ακριβώς ‘τα έργα και οι ημέρες’ των ΜΚΟ), ευτυχώς που το λένε οι αξιολογητές («τους») και όχι κάποιος από τη Συσπείρωση…

.

«ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ»

Τι να πούμε για τις «υπηρεσίες τριτοβάθμιου τύπου», οι οποίες ορίζονται ως «ειδικές ψυχοθεραπείες, ειδικά ιατρεία» (ενν. διατροφικών διαταραχών κοκ), κλπ»; Αν το «Σχέδιο» ορίζει έτσι τις «τριτοβάθμιες» υπηρεσίες, γιατί θάπρεπε να περιμένει κανείς ότι μια κοινοτική υπηρεσία θα αναπτύξει προγράμματα στο πλαίσιο αυτού που πραγματικά είναι «τριτοβάθμια» πρόληψη και φροντίδα, για την αποφυγή, δηλαδή, της χρονιότητας και του ιδρυματισμού εντός της κοινότητας, μέσω της στήριξης (του ατόμου και της οικογένειας), της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης, της ένταξης στην εργασία κλπ στον τόπο κατοικίας;

Μήπως οι ψυχοθεραπείες αναφέρονται επειδή θα τις πληρώνουν οι ασθενείς από την τσέπη τους; Μήπως ετοιμάζεται κάποια καινούργια επιχείρηση ψυχοθεραπειών;

.

ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

Ανάμεσα στα αναρίθμητα που θα μπορούσε να εκθέσει κανείς (και θα χρειαζόταν τις διπλές σελίδες από αυτές του «Σχεδίου» για να τα εξαντλήσει όλα), είναι η συνεχώς επανερχόμενη απαξιωτική αναφορά και περιγραφή των δημόσιων υπηρεσιών (πχ ΚΨΥ κλπ) και τα διαρκή θετικά σχόλια για το έργο των υπηρεσιών που λειτουργούν ΜΚΟ (όπως οι Κινητές Μονάδες κλπ), το περίσσευμα των αρνητικών χαρακτηρισμών για το δημόσιο (η «δυστοκία του για ανάπτυξη υπηρεσιών» κλπ) σε αντίθεση με την «ευελιξία» των ΜΚΟ που υποτίθεται ότι βοήθησε την μεταρρύθμιση κλπ (η λίστα των θετικών από εδώ και των αρνητικών από εκεί είναι ατέλειωτη).

Χαρακτηριστικό της λογικής που διέπει το «Σχέδιο» είναι και το εξής: στο κεφάλαιο του «Σχεδίου» ‘Δράσεις Ψυχοκοινωνική Υποστήριξη των ανέργων’, που εκτός από προτεινόμενη δράση του «Σχεδίου», είναι ήδη και πρόγραμμα που έχει αναλάβει το Δίκτυο Αργώς μέσω ΕΣΠΑ (12 εκ ευρώ), δεν υπάρχει έστω και ως αναφορά, στις δράσεις μέσω των οποίων λειτουργεί, το αίτημα, η επιδίωξη, η απαίτηση, η διεκδίκηση θέσεων εργασίας που, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, θα ήταν ο καθοριστικός θεραπευτικός παράγοντας ίασης της κατάθλιψης, χωρίς κανένα φάρμακο και χωρίς καμιά ψυχοθεραπευτική συνεδρία.

Το «Σχέδιο Αναθεώρησης του Ψυχαργώς» δεν είναι, ωστόσο, απλώς ένα συνοθύλευμα με σκοπό να παράσχει αναθέσεις στις ΜΚΟ μέσω ΕΣΠΑ. Το διαπερνούν τρεις κατευθυντήριοι άξονες : η ιδιωτικοποίηση, που συνδέεται με την κατάργηση των ψυχιατρείων ως απονοσοκομειοποίηση (και όχι ως αποιδρυματοποίηση) και η περαιτέρω κατασταλτική μετάλλαξη του ψυχιατρικού θεσμού.

.

ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Η ιδιωτικοποίηση αφορά, πρώτον, την πρόταση της απάλειψης της νομοθετικής πρόβλεψης (στον 2716/99) ότι μόνο από φορείς του δημοσίου μπορούν να ιδρυθούν Κέντρα Ψυχικής Υγείας (ΚΨΥ), καθώς προτείνεται να δοθεί αυτή η δυνατότητα και σε ΜΚΟ - και όπως ξέρουμε, ‘προτείνεται’, στην εποχή του μνημονίου και ειδικότερα Λοβέρδου, σημαίνει ‘έχει ήδη αποφασιστεί’. Μάλιστα, οι συντάξαντες είχαν προσθέσει αρχικά στις παρατηρήσεις στην πρόταση ν΄ αλλάξει ο νόμος και να ιδρυθούν 15 ΚΨΥ από ΜΚΟ, την φράση «μικρό πολιτικό κόστος περί ιδιωτικοποίησης της ψυχικής υγείας». Όταν αυτό επισημάνθηκε από κριτικό σχόλιο στο διαδίκτυο, δεν δίστασαν να διορθώσουν το «Σχέδιο» και να απαλείψουν τις παρατηρήσεις. Βέβαια, δεν άλλαξε κάτι επί της ουσίας, απλώς επιχείρησαν ν΄ αποκρύψουν την άκρως σκόπιμη και ενσυνείδητη πρόθεση τους για ιδιωτικοποίηση της ψυχικής υγείας.

Ωσόσο, η πρόθεση για ιδιωτικοποίηση δεν σταματά εδώ. Επεκτείνεται στο όλο φάσμα των υπηρεσιών και συγκεκριμένα σ΄ ένα από τα πιο ευαίσθητα μέρη του, που είναι οι στεγαστικές δομές. Δομές, δηλαδή, που στεγάζουν συνήθως άτομα με σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας, που για διάφορους λόγους έχουν απορριφθεί από το οικείο και το κοινωνικό πλαίσιο, χωρίς, επομένως, τα αντίστοιχα στηρίγματα, ή που τους λείπουν οι δεξιότητες για αυτόνομη διαβίωση (ή που, συχνά, δεν έχουν τύχει των αναγκαίων κοινοτικών ψυχοκοινωνικών παρεμβάσεων για αυτόνομη διαβίωση και η στεγαστική δομή επελέγη ως η εύκολη λύση). Πρόκειται συνήθως για άτομα με το ισχνό εισόδημα του επιδόματος της Πρόνοιας ή μιας ισχνής σύνταξης. Τέτοιες δομές έχουν αναπτυχθεί από τα δημόσια νοσοκομεία και από ΜΚΟ. Μέχρι τώρα η φιλοξενία είναι δωρεάν ((καλύπτεται από το ασφαλιστικό ταμείο), ενώ ο Λοβέρδος έχει κάνει σοβαρές κινήσεις για σφετερισμό των συντάξεων των φιλοξενουμένων, ένα μέτρο που, αν και νομοθετήθηκε το περασμένο καλοκαίρι, δεν έχει, για διάφορους λόγους, εφαρμοστεί ακόμα. Ενας λόγος (αν και όχι ο μόνος) θα πρέπει να ήταν η κάποια αντίσταση που εκφράστηκε.

Το «Σχέδιο» προτείνει τώρα «να προβλεφθούν νέα σχήματα και να ενισχυθούν καινοτόμες πρωτοβουλίες από μη κρατικούς φορείς (ΜΚΟ, ενώσεων συγγενών) για εύκαμπτα σχήματα στέγασης, πιθανόν και με συμμετοχή των συγγενών που έχουν οικονομικές δυνατότητες».

Να λοιπόν που, ενώ τα ΚΨΥ, από δημόσια, περνάνε στον ιδιωτικό «μη κερδοσκοπικό» τομέα, οι στεγαστικές δομές περνάνε στον απευθείας κερδοσκοπικό, ως μετεξέλιξη (ήδη από μακρού προβλεφθείσα) του μέχρι τώρα δήθεν «μη κερδοσκοπικού». Μ΄ αυτή τη μετεξέλιξη συνδέεται και η πρόταση για κατάργηση της πρόβλεψης να υπάρχει (αθροιστικά) ένας χρόνος νοσηλείας σε ψυχιατρική μονάδα πριν κάποιος μπορεί να φιλοξενηθεί σε στεγαστική δομή του ιδιωτικού «μη κερδοσκοπικού» τομέα. Μια πρόβλεψη, με γραφειοκρατικό χαρακτήρα (που δημιουργεί ενίοτε προβλήματα σε συγκεκριμένες περιπτώσεις ασθενών), η οποία, ωστόσο, είχε τεθεί για να βάλει ένα φίλτρο στην εύκολη και ενίοτε ασύδοτη εναπόθεση των ανθρώπων στις στεγαστικές δομές. Η προτεινόμενη τώρα κατάργησή της, χωρίς καμιάν αναφορά στην αντιμετώπιση της κουλτούρας και της πρακτικής της (νεο) ιδρυματικής εναπόθεσης, δεν απαντά στην ανάγκη του πάσχοντος, αν και όταν αυτή συγκεκριμένα προκύψει, αλλά στην ανάγκη της κερδοφορίας των, χωρίς κανένα πλέον πρόσχημα, εμπόρων αυτής της (νεο) ιδρυματικής διαχείρισης και εναπόθεσης. Δεν είναι χωρίς σημασία ότι η πρόταση διατυπώνεται σε μια παράγραφο που ξεκινάει με την επισήμανση ότι πρέπει «να ληφθεί υπόψιν ο αριθμός των ‘νέων χρόνιων’ που θα προκύψουν τα επόμενα χρόνια». Μια μεγάλη, δηλαδή, δεξαμενή πελατείας που θα έχει δημιουργηθεί από τον συνδυασμό των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης και των πολιτικών στην ψυχική υγεία που προβλέπει ακριβώς αυτό το «Σχέδιο» και οι οποίες, αντί να προλαμβάνουν την ‘χρονιότητα’, πυροδοτούν στο έπακρο την ανάπτυξή της. Με την πρόταση αυτή, θα μπορούν να εισέρχονται στη στεγαστική δομή άτομα απευθείας από την κοινότητα (κάτι που, κάτω από άλλες συνθήκες, θα διευκόλυνε την αντιμετώπιση συγκεκριμένων περιπτώσεων) με συμφωνία της οικογένειας που έχει να πληρώσει, ή με την απευθείας κατάθεση της σύνταξης στον ιδιοκτήτη της δομής - κάτι που ήδη γίνεται από κάποιους εταιρειάρχες με υπόγειους και αφανείς τρόπους (‘να δίνει ένα ποσοστό, ή δεν τον παίρνουμε’).

Είναι πιθανό, μ΄ αυτόν τρόπο κι΄ αυτούς τους ακραιφνώς κερδοσκοπικούς προσανατολισμούς των ΜΚΟ, με την επίκληση και της δραστικής περιστολής των κρατικών επιχορηγήσεων εν μέσω μνημονίου, ότι πολλοί ‘μη έχοντες’ χρήστες των υπηρεσιών θα βρεθούν στο δρόμο . Aπό την άλλη, δεν μπορεί καθόλου ν΄ αποκλειστεί, στα πλαίσια της προϊούσας ιδιωτικοποίησης του δημόσιου, η επέκταση του μέτρου και στις δομές το δημόσιου τομέα, έτσι ώστε, πέρα από την κατακράτηση των συντάξεων, να θεσμοθετηθεί και η απαίτηση για οικονομική συμμετοχή των συγγενών.

.

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΩΝ ΩΣ ΑΠΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΠΟΙΗΣΗ

Ο δεύτερος άξονας του «Σχεδίου» αφορά την «κατάργηση των ψυχιατρείων», στα πλαίσια ενός «σχεδίου έκτακτης ανάγκης», ή, με την εκ των υστέρων διόρθωση, όταν υπέστη κριτική και αυτή η διατύπωση, ενός «σχεδίου άμεσης προσαρμογής στις ιδιαιτερότητες του ΕΣΠΑ» (προφανώς, η ‘άμεση’ αποτελεί μετάφραση της ‘έκτακτης’). Τι σημαίνουν όλα αυτά μόνο οι συντάκτες του κειμένου ξέρουν. Πώς η ψυχιατρική μεταρρύθμιση μετατρέπεται σε «έκτακτη» ανάγκη; Από την άλλη, έχει κάτι το ιδιαίτερο το ΕΣΠΑ, στο οποίο, αυτό που υποτίθεται ότι αποτελεί την «ψυχιατρική μεταρρύθμιση», πρέπει «άμεσα» να προσαρμοστεί; Καταλαβαίνει κανείς το ‘τρέξιμο’, που υπήρχε πάντα, για απορρόφηση κονδυλίων. Αλλά, προσαρμογή; Μήπως ως «έκτακτη ανάγκη» και ως «άμεση προσαρμογή» ορίζεται η αξιοποίηση της κρίσης και των προθεσμιών του ΕΣΠΑ για να επιβληθούν αλλαγές δυσμενείς για την κοινωνία (κατασταλτικοί μηχανισμοί κλπ) και επωφελείς για κάποιους του ιδιωτικού τομέα;

Μιλούν εδώ για μεταφορά προσωπικού από τα ψυχιατρεία σε υπό ίδρυση ΚΨΥ, ή ψυχιατρικές κλινικές γενικών νοσοκομείων, χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν ότι το προσωπικό των ψυχιατρείων έχει (λόγω μη προσλήψεων εξαιτίας του μνημονίου) μειωθεί δραματικά σε σημείο που να δυσχεραίνεται στο έπακρο η λειτουργία τους. Αν αφαιρεθεί προσωπικό από το υπάρχον για να στελεχώσει, πχ, ΚΨΥ, που θα χρειαστούν, αν υποθέσουμε ότι θα λειτουργούν εναλλακτικά στον εγκλεισμό και το ψυχιατρείο, μιαν ικανή περίοδο χρόνου προκειμένου η κοινοτική δουλειά, που θα έχουν κάνει, να έχει καταστήσει δυνατή την απάντηση στις ανάγκες που μέχρι τότε κάλυπτε το ψυχιατρείο μέσω του εγκλεισμού, τότε, και με δεδομένο τον μέχρι τώρα τρόπο λειτουργίας των ΚΨΥ, καταλαβαίνει κανείς ότι, για κάποια χρόνια, το ψυχιατρείο θα εξακολουθεί να καλύπτει αυτές τις ανάγκες, έστω και σε βαθμιαία μειούμενη έκταση. Αλλά με την αφαίμαξη του προσωπικού που θα του έχουν κάνει, αυτό θα καθίσταται αδύνατο.

Αντί για υπέρβαση του ολοπαγούς ιδρύματος, μέσω μιας βαθμιαίας διαδικασίας Αποιδρυματοποίησης (ως μιας θεσμικής αλλαγής, που περιλαμβάνει αλλαγή των σχέσεων εξουσίας, την εξάλειψη της κουλτούρας και των πρακτικών του ψυχιατρικού εγκλεισμού κοκ), μιλάμε εδώ για «έκτακτη ανάγκη», για «εδώ και τώρα» μεταφορές προσωπικού προκειμένου να απορροφηθούν κονδύλια του ΕΣΠΑ, συνέπεια των οποίων (των μεταφορών προσωπικού) δεν θα είναι παρά η κατάρρευση των υπαρχόντων (ανεξαρτήτως πόσο ανεπαρκών, δυσλειτουργικών, κατασταλτικών) μονάδων και ιδρυμάτων.

Οι συντάκτες γράφουν σχέδια επί χάρτου και, ή δεν καταλαβαίνουν τι γράφουν, ή απλώς το γράφουν και ξέρουν ότι δεν θα γίνει, ή το γράφουν επίτηδες γιατί σκοπεύουν στη δημιουργία μιας χωρίς προηγούμενο κρίσης στο σύστημα των υπηρεσιών. Είναι αυτή η κρίση που ανοίγει το δρόμο αφενός στην ιδιωτικοποίηση και αφετέρου στην περαιτέρω μετάλλαξη του συστήματος προς πιο κατασταλτικές μορφές. Ψυχιατρική μεταρρύθμιση σημαίνει μετασχηματισμός, σημαίνει μετάβαση από το παλιό στο καινούργιο, σημαίνει αλλαγή της κουλτούρας και των πρακτικών του προσωπικού που μεταβαίνει «από μέσα, έξω», απαντώντας, στα πλαίσια ενός τομέα ευθύνης στις ίδιες ανάγκες, για τις οποίες πριν επεφύλασσε τον εγκλεισμό, με ένα ριζικά διαφορετικό τρόπο. Το «κλείσιμο», εν τέλει, του ψυχιατρείου πρέπει να συμβεί ταυτόχρονα (ούτε πριν, ούτε σ΄ ένα αόριστο «μετά», αλλά ταυτόχρονα), σε μια πλήρη συγχρονικότητα κατάργησης του παλιού και οικοδόμησης του καινούργιου. Καμιά παλιά υπηρεσία δεν παύει την λειτουργία της αν ταυτόχρονα με την παύση αυτή, δεν έχει ήδη ετοιμαστεί και τεθεί σε λειτουργία η καινούργια, που θα την αντικαταστήσει. Η πρόταση του σχεδίου έχει τα χαρακτηριστικά της Απονοσκομειοποίησης (αποδόμησης και όχι Αποιδρυματοποίησης), αγνοώντας οτιδήποτε έχει σχέση με έναν πραγματικό μετασχηματισμό.

Είναι πιθανόν, μάλιστα, μέσα σ΄ αυτές τις συνθήκες και καθώς καταρρέει το όλο σαθρό και στρεβλό οικοδόμημα του πάλαι ποτέ «Ψυχαργώς», τόσο στον ιδιωτικό «μη κερδοσκοπικό» τομέα, όσο και στον δημόσιο (οι στεγαστικές δομές του οποίου, από πολλές πλευρές, εκτιμώνται ως «πολλές», «ακριβές», «αναποτελεσματικές» και «έχουσες ανάγκη αξιολόγησης» – με την έννοια που εννοούν την «αξιολόγηση» οι εντεταλμένοι των δραστικών οικονομικών περικοπών), ότι αυτοί που μετά χαράς θα έκλειναν τα ψυχιατρεία, με τη ρηγκανική λογική, πετώντας τους ασθενείς στο δρόμο, ίσως τώρα τα χρειαστούν για να ξαναβάλουν μέσα αυτούς που τα προηγούμενα χρόνια είχαν μεταστεγάσει σε στεγαστικές δομές και όχι μόνο (αν συνυπολογίσουμε και κάποιες από τις δομές της Πρόνοιας).

Υπάρχουν δυο ακόμα στοιχεία (μεταξύ άλλων πολλών) στα οποία χρειάζεται να αναφερθούμε εδώ. Τα πρώτο αφορά την κατανομή του προσωπικού, τη σχέση του με μια θέση εργασίας και με την αξιολόγησή του. Κατά ένα, όχι περίεργο, τρόπο, τα όσα αναφέρονται στους «ανθρώπινους πόρους» εμφανίζουν μιαν όχι τυχαία σύμπλευση και αντιστοιχία με την επιβεβλημένη από το μνημόνιο αξιολόγηση του προσωπικού και φαίνεται σαν να την προετοιμάζουν. «Πολλοί οι ψυχίατροι και ψυχολόγοι, αλλά λίγο το νοσηλευτικό προσωπικό». Αλλά, αν και λίγο, είναι άνισα κατανεμημένο. Μια προτροπή, δηλαδή, να μεταφερθεί από εκεί που φαίνεται πολύ, εκεί που δε υπάρχει καθόλου. Μα τα ίδια ακριβώς είπε και ο Λοβέρδος πριν μιαν εβδομάδα, αναφερόμενος ακριβώς στο νοσηλευτικό προσωπικό : μολονότι λίγο, είναι άνισα κατανεμημένο και θα πρέπει να μοιραστεί παντού.

Οι όποιες δυσλειτουργίες στο δημόσιο (και είναι πολλές) δεν θα λυθούν από τον Λοβέρδο και τους παρατρεχάμενούς του συμβουλάτορες, αλλά από τους λειτουργούς και τις θεραπευτικές ομάδες (όπως και από τους χρήστες και την ευρύτερη κοινωνία), στο βαθμό που συνειδητοποιούν την ανάγκη να ‘πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους’, μετασχηματίζοντας την κουλτούρα και την πρακτική τους, αποφασίζοντας για τους στόχους και για τον χαρακτήρα της εργασίας τους, στα πλαίσια και της κατοχύρωσης αναφαίρετων δικαιωμάτων. Μια σοβαρή, ωστόσο, αντιμετώπιση των δυσλειτουργών δεν μπορεί να γίνει στη λογική της διαχείρισης της υπάρχουσας αθλιότητας, που προτείνει το «Σχέδιο Αναμόρφωσης» και ο Λοβέρδος. Μια από τις προϋποθέσεις για την αντιμετώπισή τους είναι η ποσοτική επάρκεια του προσωπικού, δηλαδή, οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες.

.

ΕΙΔΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΟΞΕΩΝ

Το δεύτερο στοιχείο αφορά την επίμονα επανερχόμενη προτροπή στο κείμενο του «Σχεδίου» για δημιουργία ειδικής μονάδας οξέων περιστατικών μέσα στις ψυχιατρικές κλινικές. Η πρόταση και αντίληψη για μια τέτοια μονάδα συνδέεται με το τρίτο κατευθυντήριο άξονα, που φορά στις ψυχιατροδικαστικές υπηρεσίες. Μια επιδίωξη που επανέρχεται εδώ και χρόνια και που συνίσταται στην δημιουργία κλειστών τμημάτων εντός των ψυχιατρικών μονάδων νοσηλείας στα γενικά νοσοκομεία και στα ψυχιατρεία (με κλειδωμένη πόρτα, απομόνωση, καθηλώσεις κλπ). Τα τμήματα αυτά των ‘οξέων’ περιστατικών χαρακτηρίζονται από το «Σχέδιο» και ως «χαμηλής ασφάλειας» (low security, σε διάκριση από τα «υψηλής» και «μέσης» ασφάλειας ιδρύματα, κατά το αγγλικό πρότυπο, περί ων κατωτέρω).

Εδώ προβλέπεται να ‘νοσηλεύονται’ (εγκλείονται) ασθενείς με ακούσια νοσηλεία, ασθενείς που έχουν διανύσει μια περίοδο χρόνου στα «μέσης» ή «υψηλής» ασφάλειας και πλησιάζει η «αποδέσμευσή» τους από το σύστημα, αλλά και εκούσιοι απευθείας από την κοινότητα. Ποιοι είναι αυτοί οι εκούσιοι που θα είναι κλειδωμένοι; Από τα συμφραζόμενα, ίσως να πρόκειται για ασθενείς που νοσηλεύονται εκουσίως και οι οποίοι κρίνονται «δύσκολοι» στη διαχείριση (με ποια εκάστοτε κριτήρια, αυτό είναι άλλο θέμα) και εγκλείονται μέσα στο φυλακτικό κατάστημα που τώρα θα υπάρχει μέσα στο ίδιο το τμήμα νοσηλείας ως η έσχατη κύρωση του κάθε ‘απείθαρχου’. Μπορεί κανείς να κατανοήσει την «θεραπευτική ατμόσφαιρα» σε μια τέτοια μονάδα νοσηλείας (σ΄ ένα γενικό νοσοκομείο!!!), όταν μέσα σ΄ αυτήν διαρκώς θα επικρέμεται αυτό που θα υπάρχει και θα διεξάγεται διαρκώς πίσω από την απέναντι κλειδωμένη πόρτα… Αντί για μια ανοιχτή λειτουργία των μονάδων νοσηλείας (ή, τουλάχιστον, την δημιουργία των όρων για μια τέτοια προοπτική, όσο μακρινή…), οι συντάκτες του «Σχεδίου» αναμειγνύουν στοιχεία από διάφορες μορφές ολοπαγών ιδρυμάτων σε ένα και τον αυτό θεσμό, τον ψυχιατρικό, που, πλέον, θα συντίθεται από στοιχεία και ψυχιατρικού και σωφρονιστικού εγκλεισμού.

Είναι σαφές ότι θα είναι αυτή η λειτουργία (όπως μέχρι τώρα αυτή του ψυχιατρείου), που θα δίνει τον τόνο στο όλο σύστημα και στις δήθεν «ανοικτές» του δομές – ένα σύστημα ως μια ιεραρχία θεσμών, λειτουργιών και πρακτικών κοινωνικού ελέγχου, όπου το «ανοικτό» θα υπάρχει υπό τον όρο και τις προδιαγραφές (σε περίπτωση μη συμμόρφωσης) του «κλειστού» . Αυτή είναι η «μεταρρύθμιση» που ευαγγελίζεται το επιτελείο του Λοβέρδου. Όχι ότι δεν γίνεται έτσι και στο παρόν. Απλώς τώρα οργανώνεται με ακόμα πιο έντονα τα χαρακτηριστικά του «ορθολογισμού της καταστολής» και γίνεται ακόμα πιο τρομακτικό. .

.

ΨΥΧΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

Ο τρίτος βασικός άξονας του «Σχεδίου Αναθεώρησης» αφορά στις ψυχιατροδικαστικές υπηρεσίες. Με αφορμή ένα άλυτο και μετέωρο εδώ και πολλά χρόνια πρόβλημα, αυτό της φροντίδας των «ακαταλογίστων» του άρθρου 69 (νοσηλεύονται και είναι υπό «φύλαξη» στα τμήματα εισαγωγών των ψυχιατρείων), έχουμε μια νέα διατύπωση του προβλήματος των ατόμων που εμπίπτουν στη διπλή ανάθεση, ταυτόχρονα του ψυχιατρικού και του σωφρονιστικού συστήματος, με παράλληλη διεύρυνση της ομάδας που εμπίπτει σ΄ αυτή την διπλή ανάθεση, αφενός με τους εγκλείστους των φυλακών που παρουσιάζουν προβλήματα ψυχικής υγείας και είτε κρατούνται στο «ψυχιατρείο» του Κορυδαλλού (στα πλαίσια του πλάνου για την αποσυμφόρηση των φυλακών), είτε νοσηλεύονται φρουρούμενοι στα ψυχιατρεία (οπότε δεσμεύουν ειδικούς φρουρούς σε περίοδο έλλειψης προσωπικού) και αφετέρου με άτομα που κρίνονται ότι παρουσιάζουν σοβαρή διαταραχή προσωπικότητας, για τα οποία, μάλιστα, προτείνονται ειδικές μονάδες. Αλλωστε, γι΄ αυτό το σκοπό, ακόμα και όταν μιλάνε για «κατάργηση των ψυχιατρείων», δεν παραλείπουν να σημειώνουν ότι πρέπει να παραμείνουν ένα-δυο γι΄ αυτό τον πληθυσμό και με αυτή, την σωφρονιστικού τύπου δομή και οργάνωση.

Η πρόταση είναι βασισμένη στο αγγλικό μοντέλο που προβλέπει ψυχιατρεία και μονάδες «υψηλής», «μέσης» και «χαμηλής» ασφάλειας (high, medium, low security). Και μόνο η όψη με τους τοίχους, τις κάμερες, τα κάγκελα και τα συρματοπλέγματα (ακόμα κάποιων low security δομών, όπως, πχ, στο Πλύμουθ και αλλού) φτάνουν για να «τρομάξουν» όποιον τα αντικρίζει. Βέβαια, δεν παραλείπεται η σημείωση ότι medium security μονάδες λειτουργούν στο εξωτερικό και από ιδιώτες.

Είναι γνωστή η κατάσταση που υπήρχε στο τμήμα ‘ακαταλογίστων’ του ΨΝΑ (αλλά και του ΨΝΘ στη Σταυρούπολη), αφόρητη, καταπιεστική και αποπνικτική, τόσο για τους ασθενείς όσο και για το προσωπικό, που γι΄ αυτό το λόγο, μετά από κινητοποιήσεις, καταργήθηκε στη δεκαετία του 90. Τώρα, στο βαθμό που επιχειρήσουν να κάνουν ένα, ας πούμε, medium (ή high, δεν ξέρουμε τι ακριβώς έχουν αποφασίσει) security τμήμα στο Δαφνί, δεν θα είναι παρά πανομοιότυπο με το παλιό, αν όχι και χειρότερο.

Αντί να προτείνουν την αλλαγή του νόμου (άρθρα ΠΚ 34, 69 και 70), που, όπως είναι, συγχέει την θεραπεία με την φύλαξη και ακυρώνει την πρώτη μέσα στη δεύτερη, δεν νοιάζονται παρά μόνο για μια πιο ασφαλή φυλακή για τον εγκλεισμό ακόμα και μη καταδικασμένων από δικαστήριο. Η ομάδα που συνέταξε το «Σχέδιο για την Αναμόρφωση του Ψυχαργώς» συνεχίζει πιστά την γραμμή που είχε χαραχτεί από την περίοδο της αλήστου μνήμης Τροχάνη, όταν συζητούσαν για «ειδικά οικοτροφεία» για δύσκολους ασθενείς, για δομές που θα εγκλείονταν ομάδες «επικινδύνων» κοκ.

Αυτά τα σχέδια, με τον ακατέργαστο, πρωτόγονο χαρακτήρα της συγκρότησης και διατύπωσής τους, έμειναν, για ποικίλους λόγους, στα χαρτιά – περιμένοντας, κατά κάποιον τρόπο, το ξέσπασμα, που από τότε εγκυμονούνταν, αυτής της κατακλυσμιαίας κρίσης, για να πάρουν μια πιο ραφινάτη μορφή, με φράσεις και σχήματα δανεισμένα από τα πάλαι ποτέ θέσφατα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης ως περιτύλιγμα της κατασταλτικής διαχείρισης αυτού που κατασκευάζεται, για μιαν ακόμη φορά, ως ‘κοινωνική επικινδυνότητα’ του ψυχικά πάσχοντος και της ψυχικής αρρώστιας. Είναι χαρακτηριστική, από αυτή την άποψη, η πρόταση ίδρυσης, κατά τα αγγλικά πρότυπα, ειδικών μονάδων γι΄ αυτό που χαρακτηρίζεται ως Σοβαρά Επικίνδυνη Διαταραχή προσωπικότητας (Dangerous Severe Personality Disorder units), ένας περισσότερο νομικοδικαστικός παρά διαγνωστικός ορισμός από την περίοδο των άκρως παλινδρομικών μεταρρυθμίσεων του συστήματος ψυχικής υγείας στην Μ. Βρετανία επί Μπλερ, στις αρχές της περασμένης δεκαετίας.

.

ΚΡΑΤΟΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Είναι σ΄ αυτή την ενότητα του «Σχεδίου Αναθεώρησης» που συμπυκνώνεται η «φιλοσοφία» του και η κατεύθυνση που επιχειρεί να περάσει στην Ψυχική Υγεία:

«Η ψυχιατρική μεταρρύθμιση και αποασυλοποίηση στην Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να εφαρμοστεί με επιτυχία χωρίς την ύπαρξη ενός πλέγματος ασφάλειας (υπογρ. δική μας) για την έγκαιρη και αποτελεσματική αντιμετώπιση της παραβατικότητας που σχετίζεται με την ψυχική διαταραχή. Τέτοιες υπηρεσίες θα ενισχύσουν το αίσθημα ασφάλειας (υπογρ. δική μας) της κοινωνίας και δρουν αποφασιστικά στην μείωση του κοινωνικού αποκλεισμού και του στιγματισμού της ψυχικής διαταραχής».

Αυτή η «οικοδόμηση» ενός συστήματος υπηρεσιών στην λογική της ασφάλειας (ως παρακλάδι ενός, απλώς επιτελικού, ‘κράτους ασφάλειας’security state – όπως το προορίζουν) και όχι της θεραπείας, της φροντίδας και των δικαιωμάτων, είναι και η πεμπτουσία αυτής της ψυχιατρικής του ‘μνημονίου’.

.

Ο ΛΟΒΕΡΔΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΘΥΜΩΝ

Κλείνοντας αυτή την κριτική παρουσίαση του «Σχεδίου Αναθεώρησης του Ψυχαργώς» δεν πρέπει να παραλείψουμε την εξής επισήμανση. Αναφερθήκαμε πολλές φορές προηγούμενα σε επιτελείς, παρατρεχάμενους κλπ του Λοβέρδου. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Ο Λοβέρδος δεν αποτελεί παρά την ομπρέλα, την ενθάρρυνση και την προτροπή για την γενική πολιτική κατεύθυνση για την εφαρμογή του μνημονίου (περιστολή των δαπανών, αποδόμηση και ιδιωτικοποίηση του δημόσιου τομέα και του κράτους πρόνοιας), ως ένας από τους πιο πιστούς εντολοδόχους της τρόικας. Τα συγκεκριμένα μέτρα, όμως, για την ιδιωτικοποίηση, την απονοσοκομειοποίηση και την κατασταλτική μετάλλαξη του συστήματος ψυχικής υγείας στην Ελλάδα, επινοούνται, συγκροτούνται και προτείνονται από αυτούς τους επιτελείς. Είναι προϊόν των συγκεκριμένων αντιλήψεων για τον ψυχικά πάσχοντα και την ψυχική υγεία των οποίων είναι φορείς, του κύκλου και των συμφερόντων που αντιπροσωπεύουν.

Με δεδομένη την κοινωνική ανάθεση στη βάση της οποίας λειτουργεί ο ψυχιατρικός θεσμός για την διατήρηση της κατεστημένης Κοινωνικής Τάξης, το «Σχέδιο για την Αναθεώρηση του Ψυχαργώς» δεν είναι παρά το όχημα και ο ιμάντας που δένει και προσαρμόζει την ψυχιατρική στις σημερινές ανάγκες της εποχής του μνημονίου για κοινωνικό έλεγχο. Είναι αυτό που ένα συγκεκριμένο στρώμα στα πανεπιστήμια, στο επιχειρηματικό πεδίο των ΜΚΟ (και πέραν αυτών), στο ψυχιατρικό κατεστημένο γενικότερα, συλλαμβάνει και συγκροτεί και εν συνεχεία, αναλαμβάνει, σχεδιάζει, προτείνει, οργανώνει, υλοποιεί και επωφελείται.

Εναπόκειται στους λειτουργούς, στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, στους χρήστες των υπηρεσιών, στις οικογένειες, στα κοινωνικά κινήματα, να κατανοήσουν αυτό που διακυβεύεται και αυτό που ετοιμάζεται και να αντιδράσουν αναλόγως. Με την ίδια ένταση, έκταση, βάθος χρόνου και ριζικό χαρακτήρα, που έχει, αντίστοιχα, και αυτή η αξεπέραστη κρίση του συστήματος.

.

4/2/2012

.