Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Κάλυψη της Εκδήλωσης Σωματείων Εργαζομένων αντιμετώπισης της εξάρτησης και "105,5 στο Κόκκινο" - "Το Πρόβλημα των εξαρτήσεων την περίοδο της κρίσης"




«Το πρόβλημα των εξαρτήσεων την περίοδο της κρίσης» 

Στο δρόμο οι κοινωνικά αποκλεισμένοι 


18 Απριλίου 2013


Κραυγή αγωνίας εξέπεμψαν οι εκπρόσωποι φορέων απεξάρτησης σε μια σημαντική εκδήλωση με θέμα «Το πρόβλημα των εξαρτήσεων την περίοδο της κρίσης» που πραγματοποιήθηκε χθες Τετάρτη 17 Απριλίου στο «Φλοράλ» της πλατείας Εξαρχείων.

Πρόκειται για την πρώτη από μια σειρά συζητήσεων -με τη συμμετοχή του κοινού- που εγκαινιάζει ο ραδιοσταθμός «105,5 Στο Κόκκινο», σε συνεργασία με τα σωματεία των εργαζομένων στα 18 Άνω, ΚΕΘΕΑ, ΟΚΑΝΑ και τα Κέντρα Πρόληψης.

Στη συζήτηση συμμετείχαν εκπρόσωποι των φορέων απεξάρτησης, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ζωή Κωνσταντοπούλου, ενώ πρώην εξαρτημένοι κατέθεσαν τη συγκλονιστική μαρτυρία τους. Τη συζήτηση συντόνισε ο δημοσιογράφος Κώστας Αρβανίτης.

Όπως τόνισαν οι ειδικοί, η κρίση λειτουργεί πολλαπλασιαστικά στην εξάρτηση από τα ναρκωτικά, η οποία φουντώνει ως απότοκο της οικονομικής δυσχέρειας, της περιθωριοποίησης, της έλλειψης νοήματος, της απελπισίας.

Η οικονομική κρίση πλήττει ιδιαίτερα τον ευαίσθητο χώρο των τοξικοεξαρτημένων, δυσχεραίνοντας την πρόσβασή τους στις δομές θεραπείας και απεξάρτησης. Την ίδια στιγμή οι τελευταίες, θύματα της τραγικής υποχρηματοδότησης με συχνά απλήρωτους ή κακοπληρωμένους εργαζόμενους, δίνουν μάχη ζωής για να συνεχίσουν να παρέχουν φροντίδα σε μια ιδιαίτερα ευάλωτη ομάδα ανθρώπων, η οποία αν καταφέρει να ολοκληρώσει το πρόγραμμα της κοινωνικής επανένταξης, έρχεται αντιμέτωπη με το φάσμα της ανεργίας.

Παράλληλα, όλοι οι εκπρόσωποι των δομών απεξάρτησης αναφέρθηκαν στην ανάγκη συμπαράταξης και κοινού αγώνα, για να αποφευχθεί «το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου» στο χώρο της θεραπείας και πρόληψης των εξαρτήσεων.





Κατά 41,4% μειώθηκαν οι δαπάνες υγείας την τελευταία δεκαετία

«Το πρόβλημα των εξαρτήσεων πρέπει να το εντάξουμε στα γενικότερα προβλήματα της κοινωνίας» τόνισε ο Ηρακλής Γκότσης, επιστημονικά υπεύθυνος του συμβουλευτικού σταθμού 18 Άνω.

« Είναι χαρακτηριστικό, πως τα 4 τελευταία χρόνια οι δαπάνες υγείας μειώθηκαν κατά 41,4%. Ιδιαίτερο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι κοινωνικά αποκλεισμένοι (ψυχικά ασθενείς-εξαρτημένοι, που συχνά συνυπάρχουν στα προγράμματα διπλής διάγνωσης). Συνήθως δεν έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας-πρόνοιας, με αποτέλεσμα να «πετιούνται στο δρόμο».

«Ιδιαίτερα οξύ είναι το πρόβλημα και για τους εργαζόμενους στις δομές απεξάρτησης, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με οικονομικές δυσχέρειες, έλλειψη χρηματοδότησης, μισθούς πείνας. Είναι χαρακτηριστικό πως ο μέσος μισθός των εργαζομένων στις δομές θεραπείας και απεξάρτησης είναι μόλις 800 ευρώ».

Εκφασισμός, εκβαρβαρισμός της κοινωνίας

Ο κ. Γκότσης αναφέρθηκε στον εκφασισμό και τον εκβαρβαρισμό της κοινωνίας που παίρνει σάρκα και οστά με την επιχείρηση «Θέτις», του πογκρόμ των τοξικομανών στην Αμυγδαλέζα. Επίσης αναφέρθηκε στη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών από τον πρώην υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο, που είχε ως τραγική εξέλιξη την προχθεσινή αυτοκτονία μιας εξ αυτών που βρέθηκε κρεμασμένη στο κελί της.

«Αφουγκραζόμαστε το πιο ευαίσθητο κομμάτι που βρίσκεται στις παρυφές της κοινωνίας, ανθρώπους που παλεύουν για ένα πιάτο φαΐ και για ένα κρεβάτι στα νοσοκομεία» είπε χαρακτηριστικά.

Σκιαγραφώντας τη ζοφερή πραγματικότητα των κοινωνικά αποκλεισμένων, ο κ. Γκότσης αναφέρθηκε στους ανασφάλιστους και τους ασθενείς που δεν έχουν πρόσβαση σε φάρμακα και στους έχοντες ανάγκη νοσηλείας που δεν βρίσκουν κρεβάτι σε δημόσιο νοσοκομείο.

Επίσης έφερε το παράδειγμα της Αργεντινής, όπου το 2001 διακινούνταν τα λεγόμενα «ναρκωτικά της κρίσης» με 2 έως 3 ευρώ.

«Η κρίση οδηγεί σε πλήρη απομόνωση και αποξένωση μια μερίδα της κοινωνίας» είπε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας πως «οφείλουμε να μιλήσουμε εξ ονόματος αυτών που οδηγούνται στον πλήρη αφανισμό».

Ο επιστημονικά υπεύθυνος του συμβουλευτικού σταθμού 18 Άνω αντιπαρατέθηκε τέλος, στο στερεότυπο που θέλει τον εξαρτημένο ασθενή, υποστηρίζοντας πως η εξάρτηση είναι κοινωνικό φαινόμενο που οι συνθήκες το κάνουν πιο οξύ.

«Στο κόκκινο» ο ΟΚΑΝΑ - Δεν είναι βιώσιμος

Στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ΟΚΑΝΑ και στις επί ένα περίπου μήνα κινητοποιήσεις των εργαζομένων στον οργανισμό, αναφέρθηκε ο Μιχάλης Λαζαρής αντιπρόεδρος σωματείου εργαζομένων στον ΟΚΑΝΑ, κάνοντας λόγο για την ανάγκη συμπαράταξης όλων των δομών απεξάρτησης, καθώς, όπως είπε χαρακτηριστικά «όλοι βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο».

Ο κ. Λαζαρής υπενθύμισε την υποχρηματοδότηση του οργανισμού, τις περικοπές που δεν στηρίζονται πουθενά, καθώς και τα τεράστια εμπόδια που υψώνονται από την Πολιτεία, εμποδίζοντας το έργο των εργαζομένων.

«Αδυνατεί ο ΟΚΑΝΑ να ανταποκριθεί στο έργο του» διαπίστωσε, επισημαίνοντας πως βρίσκεται στο χειρότερο σημείο απʼ όλους τους οργανισμούς απεξάρτησης. Όπως εξήγησε, αν συνεχιστεί η υποχρηματοδότηση, ο ΟΚΑΝΑ κινδυνεύει ακόμη και με «λουκέτο», αφήνοντας ακάλυπτους τους 8.500 θεραπευόμενούς του που κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο ή ακόμα και στην πιάτσα, την ίδια στιγμή που η λίστα αναμονής -για την οποία υπήρχε εξαγγελία το 2012 πως δεν θα υπάρχει- αριθμεί 3.500 ανθρώπους.

Ο ΟΚΑΝΑ δεν ανταπεξέρχεται στις υποχρεώσεις του, καθώς ο προϋπολογισμός του 2013 είναι 18 εκατομμύρια ευρώ, την στιγμή που μόνο η μισθοδοσία των εργαζομένων είναι 17 εκατομμύρια. Παράλληλα τα χρέη ανέρχονται στα 28 εκατομμύρια ευρώ.

Το κόστος της εξάρτησης σε αριθμούς

Παρόλο που η εξάρτηση δεν μπορεί να αποτιμηθεί αριθμητικά, τα στοιχεία για το κόστος της είναι εντυπωσιακά:

Ένας θεραπευόμενος του ΟΚΑΝΑ κοστίζει 8 ευρώ την ημέρα, ένας εξαρτημένος στη φυλακή 25-30 ευρώ, ένας θεραπευόμενος του ΚΕΘΕΑ 25-26 ευρώ, ενώ αν ο χρήστης δεν είναι ενταγμένος σε κάποιο πρόγραμμα και βρίσκεται στην πιάτσα, κοστίζει έως και 136 ευρώ την ημέρα!

«Οι νέοι δεν έχουν ελπίδα για το αύριο»

Στις δράσεις των Κέντρων Πρόληψης που απευθύνονται στον «υγιή πληθυσμό» και ιδιαίτερα τους νέους, με στόχο την ενδυνάμωση της ψυχοκοινωνικής υγείας, αναφέρθηκε ο Παναγιώτης Τριαντάφύλλου, κοινωνιολόγος-εγκληματολόγος, επιστημονικά υπεύθυνος του Κέντρου Πρόληψης Αχαρνών «Διέξοδος», πρόεδρος του πανελλήνιου σωματείου εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης.

Ο κ. Τριανταφύλλου ανέδειξε την πολιτισμική και αξιακή διάσταση της κρίσης, διαπιστώνοντας από τις παρεμβάσεις των Κέντρων Πρόληψης στα σχολεία, πως υπάρχει αποδιάρθρωση της κοινωνικής συνοχής.

«Στις τάξεις οι ακροδεξιές συμμορίες, η βία και η παραβατικότητα αυξάνονται επικίνδυνα» τόνισε, υπογραμμίζοντας πως αυτό που χαρακτηρίζει τους σημερινούς μαθητές είναι η απουσία προοπτικής και η έλλειψη ελπίδας για το μέλλον.

Τέλος ο κ. Τριανταφύλλου εξέφρασε την αγωνία του για την τύχη του ΟΚΑΝΑ, η διάλυση του οποίου θα συμπαρασύρει και τα Κέντρα Πρόληψης, τα οποία απασχολούν μόλις 400 εργαζόμενους (δηλαδή αντιστοιχεί ένας εργαζόμενος σε 25.000 ανθρώπους, στους οποίους απευθύνεται).

Αντί η πολιτεία να ενδιαφέρεται για τις ευάλωτες ομάδες, τις πλήττει

«Η αντίφαση εν μέσω κρίσης είναι πως αντί η πολιτεία να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις ευάλωτες ομάδες, αντίθετα τις πλήττει» τόνισε ο Τάκης Χαλδαίος, γραμματέας του συλλόγου εργαζομένων στο ΚΕΘΕΑ, υπεύθυνος Συμβουλευτικού Σταθμού ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ στο Δικαστήριο Ανηλίκων και στο ΕΚΚΝ Αυλώνα.

«Την ίδια στιγμή που αυξάνονται οι άνθρωποι που είναι στο δρόμο άστεγοι, που αυξάνεται η επικίνδυνη χρήση ναρκωτικών πολύ αμφίβολης ποιότητας και η ανάγκη για ιατρική και ψυχοκοινωνική φροντίδα είναι μεγάλη, οι υπηρεσίες συρρικνώνονται, το προσωπικό μειώνεται, μαζί με τις αποδοχές του και οι εξαρτημένοι οδηγούνται στην εξόντωση».

«Δεν ενδιαφέρεται κανείς γι' αυτούς τους ανθρώπους» είπε χαρακτηριστικά. «Η ζωή στο δρόμο είναι ζοφερή και βρίσκουν διέξοδο στην ουσία. Παλιά υπήρχε για τους εξαρτημένους το όραμα να «καθαρίσουν, να γίνουν «κανονικοί». Τώρα δεν υπάρχει καμία μέριμνα. Ολοκληρώνουν την επανένταξη και έρχονται αντιμέτωποι με την ανεργία».

Τα ευάλωτα άτομα βιώνουν την κρίση σαν ατομική τραγωδία

Από την πλευρά της, η Κατερίνα Μάτσα, ψυχίατρος και επιστημονικά υπεύθυνη του «18 Άνω», ανέφερε τις επιπτώσεις της κρίσης στην υγεία των ανθρώπων και ιδιαίτερα της ανεργίας, της οποίας αύξηση 3% αυξάνει τις αυτοκτονίες κατά 4,5%, τον αλκοολισμό 28% και την παραβατικότητα κατά 30%.

«Η οικονομική κρίση από τους πολλούς βιώνεται σαν διαρκές τραύμα. Το γεγονός αυτό είναι πιο επικίνδυνο από τα ευάλωτα άτομα, τα οποία τη βιώνουν σαν ατομική τραγωδία».

Η κ. Μάτσα ανέφερε πως στόχος του κράτους καταστολής είναι η εξόντωση των ευάλωτων ομάδων που πετιούνται στον δρόμο και η ηθική εξόντωση μέσα από την απόγνωση αυτών που επιθυμούν να ενταχθούν σε κάποιο θεραπευτικό πρόγραμμα.

«Στόχος είναι η ομογενοποίηση των προγραμμάτων και η κατάργηση των ιδιαιτεροτήτων των θεραπευόμενων, που μπαίνουν στην κλίνη του Προκρούστη.

Υπόδειγμα ζωής ο αγώνας για την απεξάρτηση

«Οι άνθρωποι που παλεύουν κατά της εξάρτησης είναι άνθρωποι που μπορούν να προσφέρουν πολλά στην κοινωνία του σήμερα» επεσήμανε τέλος η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ζωή Κωνσταντοπούλου.

«Ο αγώνας θεραπευτών και θεραπευόμενων είναι υπόδειγμα. Αξίζει να χρησιμεύει ως παράδειγμα προς μίμηση. Εμπνέει και προσφέρει με το παράδειγμα της ζωής και της πάλης τους».

Αγγελική Μπομπούλα


Αναδημοσίευση από: Ιατρικός Τύπος

Δεν υπάρχουν σχόλια: