ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ
ΜΕ ΨΥΧΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΓΙΑ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ
ΚΑΙ ΥΠΟΒΟΗΘΟΥΜΕΝΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ
Παραμονές εκλογών συνέπεσε τελικά να γίνει το «5ο
Πανελλήνιο Ψυχιατρικό Συνέδριο στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας», που οργανώνουν
η Ψυχιατρική κλινική του Πανεπιστημίου Πατρών και η Ελληνική Νευροψυχιατρική Εταιρεία (22-24/1
στο Ναύπλιο). Παρόλο που αυτή η σύμπτωση, από μόνη της, λειτουργεί
επισκιάζοντας τέτοια συνέδρια και εκδηλώσεις, ωστόσο υπάρχουν μερικά στοιχεία
στο εν λόγω συνέδριο που, έστω με επιγραμματικό τρόπο, δεν θα έπρεπε να
περάσουν απαρατήρητα.
Και δεν αναφερόμαστε στα πλείστα όσα θα είχε κανείς
να παρατηρήσει σχετικά με τα περιεχόμενα του συνεδρίου, που, σε μεγάλο βαθμό,
μόνο με την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) δεν έχουν σχέση, στην έλλειψη προβληματισμού για το τι
είναι ΠΦΥ (που, στην ουσία, είναι ανύπαρκτη στην Ελλάδα) και στη σχέση που πρέπει να
αναπτυχθεί με τις ψυχιατρικές υπηρεσίες (σχέση που, επίσης, ουδόλως υπάρχει
στην Ελλάδα).
Θα αναφερθούμε σε τρεις τίτλους παρουσιάσεων που,
αν μη τι άλλο, προβληματίζουν.
Η μια αφορά την «Χειρουργική της
Ιδεοψυχαναγκαστικής Διαταραχής» (από νευροχειρουργό), μια άλλη αφορά την «Ευθανασία και Υποβοηθούμενη
Αυτοκτονία», ενώ ένα poster (από κλινική του ΨΝΑ) έχει παρόμοιο τίτλο
(«Ευθανασία και Υποβοηθούμενη Αυτοκτονία: Ηθικά διλλήματα και σύγχρονος
προβληματισμός»).
Εκτός του ότι, ως θεματολογία, δεν σχετίζονται με
αυτό που στοιχειωδώς εννοούμε ως «Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας» (και τη σχέση συνεργασίας της με τις υπηρεσίες ψυχικής
υγείας), έχουμε εδώ, στην πρώτη περίπτωση, την αξιοποίηση, προφανώς, κάποιων
δύσκολων περιπτώσεων ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής (σχετικά σπάνιων)
προκειμένου να (επανα)νομιμοποιηθεί η
χρήση της ψυχοχειρουργικής, ως μια πιο εκσυγχρονισμένη μορφή αυτού που, στην
ιστορική, συλλογική μνήμη, έχει γενικά αποτυπωθεί ως «λοβοτομή».
Και μετά θα υπάρξει μια άλλη, και μια άλλη (κοκ),
διαγνωστική κατηγορία, σε «κάποιες δύσκολες» περιπτώσεις της οποίας θα μπορεί η
ψυχοχειρουργική να (επανα) προτείνεται. Στην κατεύθυνση του άκρατου βιολογισμού
και της πλήρους (επαν)ενσωμάτωσης, που διεθνώς προωθείται, Ψυχιατρικής και
Νευρολογίας.
Με τον ίδιο τρόπο, η Ευθανασία και η Υποβοηθούμενη
Αυτοκτονία, που σε όλη την Ευρώπη συζητούνται και τείνουν να θεσμοθετούνται,
εισάγονται ως «πρώτη νύξη», που πρόκειται να έχει συνέχεια. Πατώντας πάνω σε
μερικές πράγματι ανυπόφορες καταστάσεις αμετάκλητης οδύνης, η συζήτηση αυτή,
στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, και τα μέτρα στα οποία οδηγεί, ξεκινούν από αυτή την
οδύνη για να στρώσουν το έδαφος στη βιοπολιτική της νεοφιλελεύθερης αποδόμησης
της κοινωνίας.
Ας μην ξεχνάμε ότι και η ναζιστική ευθανασία των
αναπήρων και ψυχικά πασχόντων προπαγανδίστηκε ως μια «συμπονετική» ευθανασία,
για να μην υποφέρουν οι ζωές που ήταν «ανάξιες να ζουν».
Μέσα σε ένα κοινωνικό σύστημα που λειτουργεί όλο
και περισσότερο στην λογική της περιττοποίησης όλο και πιο πλατειών λαϊκών
στρωμάτων και όπου η ιατρική και η ψυχιατρική, ως «γνώση - εξουσία», δεν έπαψαν
ποτέ (πολύ περισσότερο σήμερα) να λειτουργούν σε συνάρθρωση και σε σύμπλευση με
τις εκάστοτε ανάγκες αναπαραγωγής του κυρίαρχου συστήματος (μέσα από τους
ορισμούς του φυσιολογικού και του παθολογικού και τους τρόπους ελέγχου και διαχείρισης
τους) η αναφορά σε τέτοια ζητήματα δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφεθεί να είναι
υπόθεση των «ειδικών», σε «επιστημονικά» συνέδρια, με χορηγούς κάποιες
φαρμακευτικές εταιρείες, μακράν και
ερήμην της κοινωνίας …
Να σημειώσουμε, εν κατακλείδι, ότι, μέσα σε λίγους
μήνες, είχαμε ένα συνεδριακό κατακλυσμό γύρω από τα μέτρα και τις μεθόδους της «νέας
ψυχιατρικής διαχείρισης», πολύ «χαμηλού
κόστους», που κυοφορείται: από το δικαστικό ψυχιατρείο, στην υποχρεωτική
θεραπεία κατ΄ οίκον, στην
ψυχοχειρουργική, στην ευθανασία και στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία…
21/1/2015
psyspirosi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου