Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

Κοινό Δελτίο Τύπου συναδέλφων του Κ.Π. Χίου & του ΚΕΘΕΑ Μυτιλήνης

Ροδοκανάκη 42 & Νεοφ. Βάμβα, Χίος 82100
Τηλ: 2271020838-40704
Fax: 2271040704
  

Χίος, 25/06/2015
Αρ. Πρωτ:830


Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών (26/6/2015) επιλέγουμε ως εργαζόμενοι να αναδείξουμε την ανάγκη για στήριξη των δομών πρόληψης και θεραπείας των εξαρτήσεων. Θα ήταν υποκρισία να διοργανώναμε επετειακές εκδηλώσεις τη στιγμή που μέσα σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης -που ευννούν τις κάθε είδους εξαρτητικές συμπεριφορές και πολλαπλασιάζουν τα αιτήματα- στη Χίο, σταματάει η παροχή υπηρεσιών από το ΚΕΘΕΑ.




ΘΕΜΑ:  Στήριξη και Στελέχωση με Μόνιμο Προσωπικό της Πρόληψης και Θεραπείας στην Περιφέρεια Β. Αιγαίου.

Ενώ η ελληνική κοινωνία διανύει το έκτο έτος μιας σφοδρής και άνευ προηγουμένου οικονομικής κρίσης, οι δραματικές συνέπειές της στη σωματική και ψυχική υγεία του πληθυσμού είναι πλέον αδιαμφισβήτητες. Η κρίση ευνοεί την εξάπλωση της χρήσης ουσιών και πλήττει δυσανάλογα τους εξαρτημένους και τις οικογένειές τους. Περισσότεροι άνθρωποι καταφεύγουν στη χρήση ουσιών και στις διάφορες μορφές εξάρτησης, περισσότερες οικογένειες περιέρχονται σε αδιέξοδο και έτσι περισσότεροι χρήστες θα βρίσκονται στο δρόμο και τις φυλακές.

Η Διεθνής Επιτροπή του ΟΗΕ για τον έλεγχο των Ναρκωτικών (INCB) στην ετήσια έκθεση της που δόθηκε σύντομα στην δημοσιότητα, καλεί τις Κυβερνήσεις να διασφαλίζουν το σεβασμό απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις διεθνείς αρχές δικαίου και τις προτρέπει σε πολιτική και υλική υποστήριξη των προγραμμάτων πρόληψης, έγκαιρης παρέμβασης, θεραπείας, απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης, ακόμα και υπό συνθήκες οικονομικής κρίσης και λιτότητας.    

          Την ίδια στιγμή τα Κέντρα Πρόληψης καλούνται να ανταποκριθούν σε περισσότερες και πιο οξυμένες ανάγκες με πολύ λιγότερους πόρους, λόγω των δραστικά μειωμένων προϋπολογισμών και των ελλείψεων σε προσωπικό. Επιπλέον εξακολουθούν να υφίστανται προβλήματα σχετικά με το θεσμικό πλαίσιο, τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας,  τα εργασιακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα και την έλλειψη συνεχούς και απρόσκοπτης χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό. Επίσης οι περιοχές  του Β.Α. Αιγαίου, εξακολουθούν σήμερα να στερούνται εξειδικευμένων θεραπευτικών υπηρεσιών για την αντιμετώπιση του προβλήματος της τοξικοεξάρτησης.

 Στην Μυτιλήνη από το 2009 λειτουργεί Μονάδα του ΚΕΘΕΑ που καλύπτει υπηρεσίες Συμβουλευτικής, Κοινωνικής Επανένταξης και Οικογενειακής Θεραπείας, ενώ από το 2011, κατόπιν αιτήματος της τοπικής κοινωνίας, οι ανωτέρω υπηρεσίες παρέχονται και στην Χίο υποστηριζόμενες από την ίδια ομάδα προσωπικού.

Το 2013 ξεκίνησε μέσω ΕΣΠΑ και η λειτουργία του Πολυδύναμου Ψυχοδιαγνωστικού Κέντρου στη Μυτιλήνη με σκοπό να εξυπηρετήσει τις ανάγκες τόσο της Μυτιλήνης όσο και της Χίου. Τον Ιούλιο λήγουν οι συμβάσεις του προσωπικού του Ψυχοδιαγνωστικού Κέντρου, με αποτέλεσμα το ΚΕΘΕΑ Μυτιλήνης να μένει με 1 μόνο άτομο Θεραπευτικό προσωπικό ευρύτερης περιφέρειας.  Ειδικότερα για τη Χίο, η παροχή υπηρεσιών από το ΚΕΘΕΑ ξεκίνησε μετά από τις μαζικές συλλήψεις νέων  για πράξεις σχετικές με τη χρήση ουσιών. Η παρουσία του ΚΕΘΕΑ διευκόλυνε τις οικογένειες αυτές ώστε να μην χρειαστεί να μεταβούν  σε άλλες πόλεις και λειτούργησε υποστηρικτικά στο να ενταχθούν αρκετοί από αυτούς σε θεραπευτικά προγράμματα. Η λήξη της λειτουργίας του ψυχοδιαγνωστικού κέντρου –για τη Χίο- αφήνει πάλι ακάλυπτες τις ανάγκες του νησιού. Η ευρύτερη Περιφέρεια Β.Α. Αιγαίου, έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ την λειτουργία  του ΚΕΘΕΑ Μυτιλήνης. Για το λόγο αυτό διεκδικούμε τη σταθερή χρηματοδότηση του ΚΕΘΕΑ και τη στελέχωσή του με επαρκές μόνιμο προσωπικό με πλήρη εργασιακά δικαιώματα και όχι με προγράμματα ΕΣΠΑ που έχουν ημερομηνία λήξης. Μόνο έτσι θα μπορέσει να ανταποκριθεί στο τόσο σημαντικό ρόλο του, ως το μοναδικό Θεραπευτικό Πρόγραμμα στην περιοχή του Βορείου Αιγαίου. Τέλος, διεκδικούμε τη δημιουργία παραρτημάτων του Ψυχοδιαγνωστικού Κέντρου στη Χίο και στη Σάμο.

Συμπερασματικά, λόγω όλων των παραπάνω επιβάλλεται άμεσα η επίλυση των προβλημάτων τόσο των θεραπευτικών δομών όσο και των κέντρων πρόληψης της Περιφέρειάς μας, που επιτελούν ένα σημαντικό κοινωνικό έργο.

Οι εργαζόμενοι του                                                Οι εργαζόμενοι του

ΚΕΘΕΑ Μυτιλήνης                                          Κέντρου Πρόληψης Χίου

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015

Δελτίο Τύπου: Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών (26η Ιουνίου)


ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΩΝ ΟΥΣΙΩΝ
Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας, Γ΄ Σεπτεμβρίου 48Β, 6985713648, 6978741064, 6976878867, prolipsiworkers@gmail.com

25 Ιούνη 2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Οι εργαζόμενες και εργαζόμενοι στα Κέντρα Πρόληψης των Εξαρτήσεων καλούμαστε και φέτος να «αναδείξουμε» την Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών, ως ημέρα «ευαισθητοποίησης της κοινωνίας».

Η σκέψη μας, όμως, είναι στην υπαρκτή ελληνική κοινωνία, όχι στην «κοινωνία-ιδέα». Ζούμε, δουλεύουμε, σκεφτόμαστε, παρεμβαίνουμε σε μια κοινωνία που διανύει τον έκτο χρόνο μιας σφοδρής και πλατιάς κρίσης, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών διαχείρισής της.

Η δουλειά μας μάς τοποθετεί σε εκείνο το μετερίζι εργαζομένων που έρχονται πρώτοι σε επαφή με τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής των μνημονίων, με τα πρόσωπα που χτυπιούνται απ’ αυτά – μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς, εξαρτημένους και εξαρτημένες και τις οικογένειές τους.

Συμμετέχουμε άμεσα στις παράλληλες διαδικασίες πένθους και αντίστασης, ματαίωσης και ελπίδας, παραίτησης και κινητοποίησης, διαχείρισης και διεξόδου από την κρίση, που έχουν τεθεί σε κίνηση μέσα στην κοινωνία εδώ και έξι χρόνια. Η αμεσότητα αυτή δεν έχει μορφή διεκπεραίωσης. Είναι φορτισμένη με ευθύνη: ως προς την πλευρά, προς την οποία θέλουμε και επιδιώκουμε να κλίνει ο συσχετισμός ανάμεσα στην υποταγή και τη χειραφέτηση.  

Γι’ αυτό, με Απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Μελών μας,  συνδέουμε τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών με τις αιτίες του φαινομένου της εξάρτησης στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης. Επιχειρούμε να συμβάλουμε σε έναν κριτικό αναστοχασμό και σε πρωτοβουλίες κινητοποίησης της κοινωνίας, πράξεων για τη διέξοδο από την κρίση ως θεμελιώδη προϋπόθεση για την αντιμετώπιση της εξάρτησης. Κατά τη φετινή Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών κάνουμε Πρόληψη.

Ανοίγουμε διάλογο με τις τοπικές κοινότητες και για τον ίδιο τον ρόλο των Κέντρων Πρόληψης, των κοινωνικών υπηρεσιών και, τελικά, της Πολιτείας κατά την τελευταία εξαετία, μοιραζόμενοι κεκτημένη εμπειρία και αναδεικνύοντας αδυναμίες, με στόχο το επόμενο βήμα.

Έπειτα από πολλά χρόνια λειτουργίας και ιδιαίτερα στην παρατεταμένη φάση της «μεγάλης βουτιάς» των Κέντρων Πρόληψης σε μια θάλασσα δραστηριοτήτων μέσα στις τοπικές κοινότητες, εξ αιτίας της κρίσης, αναδύεται πιο έντονη η ανάγκη για ένα θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των δομών, που θα ενισχύει τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στο έργο τους στην κοινότητα.

Θέτουμε, λοιπόν, το αίτημα της θεσμικής κατοχύρωσης των Κέντρων Πρόληψης, με την απαγκίστρωσή τους από το καθεστώς των 67 εταιρειών και με τη μετεξέλιξή τους σε μια ενιαία, ανεξάρτητη και δημόσια δομή, με αποκεντρωμένα παραρτήματα – μετεξέλιξη που θα επιτρέψει το ξεδίπλωμα των δυνατοτήτων των εργαζομένων τους, σε αντίθεση με την ασφυξία που επιβάλλεται ως σήμερα.


Το Δ.Σ. του Σωματείου

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

Σύσκεψη φορέων για τη δημιουργία Κέντρου Πρόληψης στον Πειραιά - Συμμετοχή αντιπροσωπείας του Σωματείου μας


Ευρεία σύσκεψη για την δημιουργία Κέντρου Πρόληψης Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας στον Πειραιά 

Μετά από πρόσκληση των Αντιπεριφερειαρχών Πειραιά Γιώργου Γαβρίλη και Κοινωνικής Πολιτικής Κατερίνας Θανοπούλου ενώ συμμετείχε και αντιπροσωπεία του ΟΚΑΝΑ


Στην σύσκεψη, που έγινε στην αίθουσα συνεδριάσεων της Π.Ε. Πειραιά, συμμετείχαν ο Δήμαρχος Περάματος Γιάννης Λαγουδάκης, οι Αντιδήμαρχοι Νίκαιας- Αγίου Ιωάννη Ρέντη Μ. Πανίδου, Κορυδαλλού Λαμ. Μάνου και Κερατσινίου- Δραπετσώνας Στ. Συράκου και Γ. Περδίκη. Ο Δήμος Πειραιά εκπροσωπήθηκε από την κ. Αγ. Σεληνίδου, η οποία εκπροσώπησε και τον Οδοντιατρικό Σύλλογο Πειραιά , ενώ συμμετείχε αντιπροσωπεία του ΟΚΑΝΑ με επικεφαλής τον Πρόεδρο Ευαγ. Καφετζόπουλο, την Υπεύθυνη του τομέα Πρόληψης Ν. Γεωργαλά, τον Προιστάμενο της Νομικής  Υπηρεσίας  κ. Παναγόπουλο και την συνεργάτη του Προέδρου κ. Ευγ. Σταθακοπούλου.
Επίσης παρέστησαν οι εκπρόσωποι του Πανελλαδικού Σωματείου Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης Ν. Λάιος, Αλ. Σταθακιός, Σπ Σασάνης και Π. Λυμπέρη. 
 

Ο Αντιπεριφερειάρχης Πειραιά Γ. Γαβρίλης υπογράμμισε ότι  ο βασικός ρόλος του Κέντρου Πρόληψης είναι συμβουλευτικός και ενημερωτικός, με παρεμβάσεις στις τοπικές κοινωνίες, σχετικά με:
·         Την αιτιολογία της εμφάνισης εξαρτήσεων (σε ναρκωτικά, αλκοόλ, τυχερά παίγνια κ.ο.κ.) και γενικότερα των ψυχοκοινωνικών προβλημάτων.
·         Τις προληπτικές δράσεις, που εφαρμόζει για την εκπαίδευση και την υποστήριξη των γονέων, την ευαισθητοποίηση σε θέματα πρόληψης των εκπαιδευτικών και ειδικών ομάδων πληθυσμού (π.χ. αστυνομικοί, ιερείς, επαγγελματίες υγείας κ.α.), οι οποίες έρχονται σε επαφή με τους νέους μέσω των επαγγελματικών τους ρόλων.
Η Αντιπεριφερειάρχης Κοινωνικής Πολιτικής Κ. Θανοπούλου δήλωσε την πρόθεση της περιφέρειας να τεθεί σε προτεραιότητα η πρόληψη των εξαρτήσεων σε όλη την Αττική. Ως εκ τούτου η ίδρυση Κέντρων Πρόληψης σε περιοχές που υπολείπονται αναλόγων δομών με πρώτη την Π.Ε. Πειραιά, όπου δεν έχει υπάρχει κανένα Κέντρο Πρόληψης, κρίνεται ως επείγουσα και αναγκαία.
Ο πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ Ευ. Καφετζόπουλος δήλωσε την πρόθεση του Οργανισμού να βοηθήσει να «στηθεί» γρήγορα το κέντρο, καθώς υπάρχουν ανάλογα κονδύλια στην κεντρική προγραμματική σύμβαση που διέπει την χρηματοδότηση των Κέντρων Πρόληψης από κεντρικούς κρατικούς πόρους . Ανέφερε επίσης ότι υπάρχει μια καταρχήν συνεννόηση με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας  για την ίδρυση του Κέντρου. Έγινε από το κλιμάκιο του ΟΚΑΝΑ  αναλυτική ενημέρωση για τα βήματα που απαιτούνται μέχρι να αρχίσει το Κέντρο Πρόληψης να λειτουργεί, τα οποία δεν θα είναι ιδιαίτερα χρονοβόρα.
Οι εκπρόσωποι των Δήμων εκφράστηκαν θετικά για το εγχείρημα ζητώντας, πάντως,  συμπληρωματικά στοιχεία για την προγραμματική συμφωνία, που θα υπογραφεί για τη σύστασή τους ανάμεσα στον ΟΚΑΝΑ και τους συμμετέχοντες φορείς (Περιφέρεια, Δήμοι, άλλοι Δημόσιοι και Μη Κερδοσκοπικοί Κοινωνικοί φορείς) για την ίδρυση του Κέντρου Πρόληψης.
Οι εκπρόσωποι του ΟΚΑΝΑ επισήμαναν ότι θα συναφθεί διμερής πενταετής σύμβαση ανάμεσα στους Τοπικούς Φορείς και τον Οργανισμό, η οποία θα βασιστεί σε σχετική νομοθεσία που περιλαμβάνεται στον Κώδικα Νόμων για την αντιμετώπιση των Ναρκωτικών καθώς και σε σχετική Κεντρική Προγραμματική Σύμβαση στα υπουργεία Υγείας και Εσωτερικών, την ΚΕΔΕ και τον ΟΚΑΝΑ, όπως  απορρέει από την νομοθεσία.
Αναφέρθηκε επίσης ότι υπάρχουν πολλά αιτήματα σχετικά με δράσεις Πρόληψης στην Περιοχή, που προς το παρόν καλύπτονται μερικώς από όμορα Κέντρα Πρόληψης.
Οι εκπρόσωποι του Σωματείου εξήγησαν την καθημερινή δραστηριότητα ενός Κέντρου Πρόληψης και τη σημασία που έχει στην εποχή της ανθρωπιστικής κρίσης να πυκνώσουν οι δράσεις Πρόληψης στην Αττική.
Μετά από αυτή την πρώτη συνάντηση και την ομοθυμία που εκφράστηκε στον στόχο της Πρόληψης των Εξαρτήσεων, Ο ΟΚΑΝΑ, η Περιφέρεια Αττικής και οι Δήμοι της Περιοχής που θα θελήσουν συμμετάσχουν στο εγχείρημα προχωρούν δυνατά στις διαδικασίες για την ίδρυση του Κ.Π. 

Αναδημοσίευση από το LEFT.gr

Απόφαση Περιφέρειας Αττικής για την καταβολή ετήσιας εταιρικής εισφοράς στα Κέντρα Πρόληψης Αττικής, στα οποία συμμετέχει












Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Εκδήλωση της Περιφέρειας Αττικής με συνδιοργανωτή το Σωματείο μας, το 18 ΑΝΩ, το ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ και την ΑΤΡΑΠΟ του ΟΚΑΝΑ: "Απέναντι στη βία των εξαρτήσεων"








Ναρκωτικά: Είναι καιρός να ξανασκεφτούμε κάποια πράγματα


Ναρκωτικά: Είναι καιρός να ξανασκεφτούμε κάποια πράγματα







Σωτήρης Λαϊνάς
Το παρόν κείμενο γράφτηκε με αφορμή τις εκδηλώσεις που διοργανώνονται από διάφορους φορείς, κυρίως του πεδίου των εξαρτήσεων, για την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών (26/6/2015). Κατά τη γνώμη μου ο εορτασμός της περίφημης Παγκόσμιας Ημέρας κατά των Ναρκωτικών θα είχε κάποιο νόημα, αν αποτελούσε αφορμή για περίσκεψη και αναστοχασμό, για κριτική των κακώς κειμένων, αλλά και για να δοθεί ελπίδα.
Ελπίδα ότι το πρόβλημα της εξάρτησης δεν είναι ένα άλυτο πρόβλημα, αλλά ένα πρόβλημα που μέσα από προσωπικό και συλλογικό αγώνα μπορεί να επιλυθεί. Ένα πρόβλημα για το οποίο δεν υπάρχουν μονόδρομοι για την επίλυση του, αλλά αντίθετα υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι υπέρβασης του. Ένα πρόβλημα που μπορεί να επιλυθεί με πολλούς τρόπους, τους οποίους ενώνει μια κοινή συνισταμένη: Ο προσωπικός αγώνας του ίδιου του εξαρτημένου για να αλλάξει και η αναγκαιότητα συλλογικής και αλληλέγγυας δράσης. Σε αυτό το πλαίσιο ακολουθούν οι παρακάτω σκέψεις:
- Πέρα από τις επιμέρους διαφωνίες σε επιστημονικό επίπεδο, θα πρέπει να υπάρχει συμφωνία για το στόχο των υλοποιούμενων παρεμβάσεων. Ο τελικός στόχος οφείλει να είναι η χειραφέτηση των εξαρτημένων και η ανάκτηση της αξιοπρέπειας τους. Οφείλουμε να αντιταχθούμε σε λογικές απλής διαχείρισης του προβλήματος και στην παραδοχή ότι κάποιοι συμπολίτες μας είναι «καμένα χαρτιά» ή πολίτες «δεύτερης κατηγορίας». Η εμπειρία τόσων ετών μας διδάσκει ότι ο κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να τα καταφέρει. Όπως μια κοινωνία δεν έχει το δικαίωμα να αφήνει τα μέλη της να πεθαίνουν και άρα δικαίως εφαρμόζει πολιτικές που μειώνουν τη βλάβη, άλλο τόσο μια κοινωνία δεν έχει κανένα δικαίωμα απλά να διαχειρίζεται τέτοια προβλήματα και να μη δίνει σε μέρος των πολιτών της, το δικαίωμα της ισότιμης συμμετοχής στα κοινά.
- Η αντιμετώπιση της εξάρτησης δεν σχετίζεται απλά με την παροχή πόρων. Σχετίζεται κυρίως με μια άλλη πολιτική, που αναγνωρίζει τις αδυναμίες των κυρίαρχων επιστημονικών προσεγγίσεων στην ερμηνεία και αντιμετώπιση του φαινομένου, που αναγνωρίζει την αξία του πρωταγωνιστικού ρόλου των άμεσα ενδιαφερομένων, που θέτει σε αμφισβήτηση την κυριαρχία των ειδικών και των φαραωνικών οργανισμών επίλυσης της εξάρτησης. Μια άλλη πολιτική που θέτει στο επίκεντρο τον πάσχοντα πολίτη και τις ανάγκες του, μια πολιτική που συνδέει τις αιτίες διόγκωσης του προβλήματος της εξάρτησης με την περιρρέουσα κοινωνικοπολιτική και πολιτισμική κρίση. Η συζήτηση για την αύξηση των πόρων έχει νόημα μόνο αν τίθεται ως μέρος της συζήτησης για μια άλλη πολιτική.
- Η αντιμετώπιση της εξάρτησης απαιτεί ρήξη με τους μηχανισμούς αλλοτρίωσης που γεννούν το πρόβλημα. Στους μηχανισμούς αυτούς υποκείμεθα όλοι μας. Οι πολιτικοί που θα μιλήσουν με πύρινο λόγο για τη «μάστιγα» των ναρκωτικών και θα συνεχίσουν να υπηρετούν πολιτικές που γεννούν τα ψυχοκοινωνικά προβλήματα. Οι πολίτες που θα είναι συμμετοχικοί σε κάποιο από τα «δρώμενα» εκείνης της μέρας και θα γυρίσουν το βράδυ στον αναπαυτικό καναπέ του προστατευμένου μικρόκοσμου τους. Οι ειδικοί που θεωρούν ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια, οι οργανισμοί αντιμετώπισης του προβλήματος που πολλές φορές αναπαράγονται και διογκώνονται ερήμην ή και εις βάρος του προβλήματος που καλούνται να επιλύσουν. Στους μηχανισμούς αλλοτρίωσης υπόκεινται και οι ίδιοι οι εξαρτημένοι. Όχι μόνο όταν βρίσκονται στην εξάρτηση, αλλά κάποιοι από αυτούς και όταν διακόπτουν τη χρήση και επιχειρούν να κερδοσκοπήσουν από το πρόβλημα που παραλίγο να τους στοιχίσει τη ζωή: Στήνουν παράνομα ιδιωτικά «θεραπευτήρια» ή εργάζονται σε αυτά και υπόσχονται (με υψηλό αντίτιμο) θεραπεία. Ξεχνούν ότι το βίωμα της ανάρρωσης προκύπτει μέσα από σχέσεις συγκίνησης και όχι μέσα από εμπορικές σχέσεις.
- Για να δώσουμε ελπίδα και προοπτική ότι υπάρχει λύση στο πρόβλημα της εξάρτησης, χρειαζόμαστε και γιορτές. Γιορτές όμως που στοιχίζουν ελάχιστα έως καθόλου, γιορτές που συγκροτούνται από τους άμεσα ενδιαφερόμενους και τις εκάστοτε τοπικές κοινωνίες, γιορτές που τη λάμψη τους την αντλούν από τους ίδιους τους ανθρώπους, που συμμετέχουν σε αυτές και δεν εξαρτώνται από γνωστά ονόματα καλλιτεχνών, από ακριβό φωτισμό και ήχο, από ακριβό προωθητικό υλικό. Γιορτές που εστιάζουν στην ουσία της συνάντησης των ανθρώπων και δεν αναπαράγουν λογικές εντυπωσιασμού και μάρκετινγκ, που θυμίζουν τους αιτιοπαθογενετικούς μηχανισμούς ψυχοκοινωνικών προβλημάτων, όπως η εξάρτηση.
Είναι εντυπωσιακό και συνάμα λυπηρό. Εμείς που επιχειρούμε να διδάσκουμε αυτογνωσία στα μέλη των προγραμμάτων απεξάρτησης και στους συγγενείς τους, να διοργανώνουμε φιέστες και πανηγύρια, που είναι τόσο μακριά από την πραγματικότητα του προβλήματος και την πραγματικότητα της χώρας σήμερα. Φιέστες των οποίων η οργάνωση έχει ανατεθεί σε «ειδικούς» της διαφήμισης και της επικοινωνίας και οι οποίες αναπαράγουν εν είδη μηνυμάτων (ή μότο κατά τη γλώσσα της διαφήμισης) ένα ηθικολογικό λόγο που στοχεύει στην άρση του αποκλεισμού των εξαρτημένων και στην «ευαισθητοποίηση».  
Μήπως είναι καιρός να ξανασκεφτούμε κάποια πράγματα; Να αφουγκραστούμε την κατάσταση σήμερα και να μην λειτουργούμε σαν μην έχει αλλάξει τίποτα; Να εγκαταλείψουμε τη μάχη της «επικοινωνίας» ή της προβολής και να θυμηθούμε ότι το ζητούμενο είναι να κερδίσουμε τη μάχη της απεξάρτησης και της πρόληψης στις καρδιές των ανθρώπων με μια διαφορετική πράξη; Να εγκαταλείψουμε τη λογική του “lobbying” και να επιχειρήσουμε να δημιουργήσουμε πραγματικούς δεσμούς με κοινωνικά κινήματα, φορείς και πολίτες; Να ξαναθυμηθούμε ότι οι λαμπρότερες σελίδες της απεξάρτησης διεθνώς, είναι όσες χαρακτηρίζονται από ανατρεπτικές λογικές, συλλογική δράση, πρωταγωνιστικό ρόλο των άμεσα ενδιαφερομένων και ακύρωση των λογικών ανάθεσης στους «παντοδύναμους» ειδικούς;
Υ.Γ: Οι παραπάνω σκέψεις όσο και αν φαίνονται διδακτικές ή ως αφ’ υψηλού κριτική δεν τοποθετούν το γράφοντα έξω από τον κύκλο της περιγραφόμενης αλλοτρίωσης. Αντίθετα αποτελούν μια προσπάθεια υπόμνησης του περιβάλλοντος, στο οποίο κινούμαστε όλοι και μια απόπειρα συμβολής στη δημιουργία όρων αντίστασης σε αυτό.
* Ο Σωτήρης Λαϊνάς είναι ψυχολόγος, MSc Κοινωνικής Κλινικής Ψυχολογίας των Εξαρτήσεων, Διδάκτορας Ψυχολογίας Α.Π.Θ., Συντονιστής Προγράμματος Προαγωγής Αυτοβοήθειας ΑΠΘ

Αναδημοσίευση από το tvxs.gr

Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

Απόφαση δέσμευσης πίστωσης Β΄ δόσης 2015 του Υπουργείου Υγείας


Σχόλιο ιστολόγου:

Το ποσό της Β΄ δόσης επιχορήγησης 2015 θα έπρεπε να είναι 1.625.000€. Αντ' αυτού, γίνεται δέσμευση 1.552.949,30€, δηλαδή 72.050,70€ λιγότερων από τα προβλεπόμενα.










Παρασκευή 19 Ιουνίου 2015

Ευχαριστήρια Επιστολή


ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΩΝ ΟΥΣΙΩΝ
Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας, Γ΄ Σεπτεμβρίου 48Β, 6985713648, 6978741064, 6976878867, prolipsiworkers@gmail.com

19 Ιούνη 2015


ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ

Πριν λίγες μέρες, οι εργαζόμενες/οι του Κέντρου Πρόληψης Άρτας, Θεοδοσία Κομηλάγιου, Μαρία Μπακέλα, Καλλιόπη Μπορμπότσιαλου, Θεόδωρος Οικονομίδης, Σπυριδούλα Φλώρου, κατέθεσαν με αυθόρμητη πρωτοβουλία τους δωρεά 30€ καθεμιά/καθένας στο ταμείο του Σωματείου, «σαν ευχαριστώ για όσα έχει κάνει το Δ.Σ.»

Σημειώνουμε ότι οι συνάδελφοι είναι αδιάλειπτα, εδώ και χρόνια και χωρίς καθυστερήσεις ταμειακά τακτοποιημένες/οι, έχουν καταθέσει και τα 20€ ετήσιας εισφοράς του 2015 καθώς και τα 30€ έκτακτης εισφοράς για το 2014.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε κι εμείς, από καρδιάς, τις/τους συναδέλφους του Κέντρου Πρόληψης Άρτας για τη μακρόχρονη, σταθερή συνεισφορά τους στις προσπάθειες για μια άλλη πνοή στον χώρο μας και για τη δωρεά συνολικού ύψους 150€. Η πρωτοβουλία τους έχει για εμάς αξία βαθειά συμβολική και για τους σκοπούς ενός Σωματείου, με μοναδική πηγή πόρων τις εισφορές των μελών του, μεγάλη αξία πρακτική.

Οι αγώνες συνεχίζονται, η ενότητα των εργαζομένων θα νικήσει.  

Το Δ.Σ. του Σωματείου


Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Δελτίο Τύπου: 67 τσιφλίκια και ένας περίεργος «αποκεφαλισμός»


ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΩΝ ΟΥΣΙΩΝ
Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας, Γ΄ Σεπτεμβρίου 48Β, 6985713648, 6978741064, 6976878867, prolipsiworkers@gmail.com

15 Ιούνη 2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
67 τσιφλίκια και ένας περίεργος «αποκεφαλισμός»

Τις τελευταίες μέρες διαβάζουμε σε δημοσιεύματα πως δρομολογείται η αλλαγή προέδρου του Δ.Σ. του Κέντρου Πρόληψης Πετρούπολης-Ιλίου-Καματερού-Αγίων Αναργύρων, με ελατήριο μικροπολιτικό. 

Πρόκειται για ανάδυση μιας ακόμα από τις πλευρές του σάπιου θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης. Ενός πλαισίου που επιφυλάσσει την αντιμετώπιση των δομών και των υπηρεσιών τους σαν εταιρείες-τσιφλίκια τοπικών αρχόντων, σε θετική ή αρνητική διασύνδεση με τις εκάστοτε ηγεσίες Δήμων, Περιφερειών, Υπουργείων και ΟΚΑΝΑ. Ενός πλαισίου που θέτει την εξυπηρέτηση συμφερόντων, πάνω από την εξυπηρέτηση του πολίτη και της δημόσιας υγείας. Ενός πλαισίου ντροπή για μια χώρα κι έναν λαό, που μόλις πριν 4 μήνες ζήτησε με την ψήφο του άλλη πορεία, άλλη πνοή.

Ο πρόεδρος του συγκεκριμένου Κέντρου Πρόληψης συνέβαλε, από την πλευρά του, με τη δική του οπτική, στην ανάδειξη ακριβώς αυτών των θεσμικών δυσλειτουργιών που βασανίζουν τα Κέντρα Πρόληψης της χώρας, δημιουργώντας τριγμούς κι αναστάτωση σε παγιωμένα «συστήματα».

Είναι εξόφθαλμο ότι το ισχύον θεσμικό καθεστώς των Κέντρων Πρόληψης φτιάχτηκε έτσι, ώστε να χωράει «αποκεφαλισμούς» ανθρώπων, που όντας εκλεγμένοι με ευρείες πλειοψηφίες από τις τοπικές κοινωνίες τις οποίες εκπροσωπούν, τολμούν να εναντιώνονται «στα δεδομένα»: δεν είναι άσχετο, θεωρούμε, το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος αιρετός και πρόεδρος Κέντρου Πρόληψης, την 1η Δεκεμβρίου 2014, έστειλε εξώδικο στην προηγούμενη, μνημονιακή ηγεσία του ΟΚΑΝΑ, ζητώντας την καταβολή 353.709,83€, που ο ΟΚΑΝΑ είχε λάβει από το Υπουργείο Υγείας για την επιχορήγηση του Κέντρου Πρόληψης και δεν απέδωσε σε αυτό. 

Ως Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης, αγωνιζόμαστε για τη συνέχιση και τη βελτίωση της παροχής υπηρεσιών προς τους πολίτες, ιδιαίτερα στην κρίσιμη ετούτη περίοδο.


Για τον λόγο αυτό ζητάμε:

-         να σταματήσουν οι μικροπολιτικές σε βάρος του Κέντρου Πρόληψης Πετρούπολης-Ιλίου-Καματερού-Αγίων Αναργύρων και των υπηρεσιών του προς τους δημότες,
-         να ξεκαθαριστεί το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των δομών μας, με το πέρασμα από τις 67 εταιρείες-τιμάρια σε ένα δημόσιο και ενιαίο σύστημα υπηρεσιών, με ριζοσπαστικές τομές, όση αναταραχή κι αν φέρει αυτό στα λογής συμφέροντα, που με δεξιές ή αριστερές κορώνες βαραίνουν τον χώρο της κοινωνικής πρόνοιας και της δημόσιας υγείας.

Το Δ.Σ. του Σωματείου


Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

Επαναλειτουργία της ΕΡΤ, δυο χρόνια μετά το "μαύρο"


Και εγένετο... ΕΡΤ (video)

Στις 6 το πρωί η ΕΡΤ επέστρεψε στους τηλεοπτικούς δέκτες. Δύο χρόνια μετά το «μαύρο" και τη διακοπή του προγράμματος πραγματοποιήθηκε η αλλαγή του λογότυπου υπό την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου.

«Ποδαρικό» στο πρόγραμμα της ΕΡΤ έκαναν ο Νίκος Αγγελίδης και η Βασιλική Χαϊνά, οι οποίοι συνέχισαν την πρωϊνή ενημέρωση και στο ertopen.com και ήταν φανερά συγκινημένοι. Θυμίζουμε ότι ο Νίκος Αγγελίδης είχε μεταδόσει και την πρώτη εκπομπή το πρωί της 7ης Νοέμβρίου 2013 όταν τα ΜΑΤ είχαν μπει στο Ραδιομέγαρο. 

Η νέα ΕΡΤ ξεκίνησε να εκπέμπει με την ανάκρουση του Εθνικού ύμνου ενώ ακολούθησε βίντεο με τα λογότυπα και τις ιστορικές μουσικές της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης.





Αναδημοσίευση από το The Press Project

Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

Κινητοποίηση της Πρωτοβουλίας για Ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία - Υπουργείο Υγείας, 12/06



ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ - ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 12 ΙΟΥΝΙΟΥ 2015, 12μ.

Είναι κοινή διαπίστωση ότι το σύστημα Ψυχικής Υγείας βρίσκεται σε κατάσταση διάλυσης εξαιτίας της εφαρμογής των πολιτικών του μνημονίου. Η κρίση στην Ψυχική Υγεία είχε, φυσικά, ξεκινήσει πολύ πριν την εφαρμογή αυτών των πολιτικών, ως προϊόν του ανολοκλήρωτου και στρεβλού χαρακτήρα της λεγόμενης «Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης», εδώ και 30 χρόνια, της χρόνιας υποχρηματοδότησης του συστήματος και με το κράτος να απεκδύεται διαχρονικά των ευθυνών του για μια δημόσια και δωρεάν Ψυχική Υγεία, κοινοτικά βασισμένη, με κουλτούρα και πρακτικές εναλλακτικές στον εγκλεισμό και με πλήρη σεβασμό στα δικαιώματα ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία.  Ηταν αυτή την κατάσταση που ήλθε να συναντήσει η εφαρμογή των στυγνών, νεοφιλελεύθερων πολιτικών, οι οποίες οδηγούν το κυρίαρχο σύστημα των υπηρεσιών στην προϊούσα αποστράγγισή του από την  όποια δυνατότητα είχε ποτέ παροχής θεραπευτικών απαντήσεων στις ανάγκες των ψυχικά πασχόντων.

Λίγο πριν τις πρόσφατες εκλογές και στα πλαίσια αυτών των πολιτικών, ήταν επικρεμάμενο το βίαιο κλείσιμο των εναπομεινάντων ψυχιατρείων. Μετά τις εκλογές, η ίδια κατάσταση διάλυσης της Ψυχικής Υγείας παραμένει, διαρκώς επιδεινούμενη λόγω των επιπτώσεων των ήδη ειλημμένων μέτρων, την ίδια στιγμή που η νέα ηγεσία του Υπουργείου Υγείας δεν έχει κάνει, στο διάστημα που υπάρχει, την παραμικρή ανακοίνωση, δήλωση, νύξη για θέματα που αφορούν στην Ψυχική Υγεία. Με μόνη εξαίρεση την δήλωση μετά το τραγικό συμβάν της 17ης Μαίου στο ΨΝΑ, με μιαν ανακοίνωση διεκπεραιωτικού κλεισίματος του όλου ζητήματος.  

Είμαστε αντίθετοι στην όποια διαπραγμάτευση με την ΕΕ για απλώς αναβολή της εφαρμογής του συμφώνου «Αντόρ-Λυκουρέτζου», βάσει του οποίου προωθείτο το βίαιο κλείσιμο των ψυχιατρείων και μια σειρά από άλλα μέτρα, κυρίως λογιστικού χαρακτήρα και όχι στη βάση των αναγκών των ανθρώπων με ψυχιατρική εμπειρία. Υποστηρίζουμε την οριστική αποδέσμευση και ακύρωση του συμφώνου αυτού και του όποιου τέτοιας φύσης συμφώνου και διεκδικούμε μια σειρά από αιτήματα τα οποία συνδέουν τα μέτρα που πρέπει άμεσα να ληφθούν για την αντιμετώπιση της διαλυτικής κρίσης στην Ψυχική Υγεία, με τον ταυτόχρονο μετασχηματισμό του κυρίαρχου νοσοκομειοκεντρικού και κατασταλτικού συστήματος προς ένα κοινοτικά βασισμένο και ολοκληρωμένο σύστημα Ψυχικής Υγείας

1. Αμεσες και επαρκείς προσλήψεις μονίμου προσωπικού, κυρίως γιατρών (κανονικές προσλήψεις του ΕΣΥ, που μπορεί να γίνουν με ταχείς ρυθμούς) και νοσηλευτών, αλλά και όλων των ειδικοτήτων ανάλογα με τις ελλείψεις σε κάθε υπηρεσία, προκειμένου αυτή να λειτουργεί με ασφάλεια και αναπτύσσοντας το πλήρες θεραπευτικό της δυναμικό.

2. Ενίσχυση των προϋπολογισμών των νοσοκομείων και όλων των μονάδων προκειμένου ν΄ αντιμετωπίσουν με επάρκεια, ποιότητα και ασφάλεια όλες τις ανάγκες
τους (φάρμακα, υλικά κλπ).

3. Αμεση εξασφάλιση της δωρεάν νοσηλείας και της προμήθειας φαρμάκων για όλους τους ανασφάλιστους - στην πράξη κα όχι απλώς ως διακήρυξη. Κατάργηση της όποιας συμμετοχής στη τιμή του φαρμάκου για όλους τους ασφαλισμένους, ιδιαίτερα για τα όλο και πιο πλατειά λαϊκά στρώματα που ζουν σε συνθήκες προϊούσας φτωχοποίησης.

4. Διασφάλιση της ταχύρρυθμης λειτουργίας των επιτροπών «πιστοποίησης αναπηρίας» (ΚΕΠΑ), με κατάργηση των χρονοβόρων διαδικασιών και των γραφειοκρατικών αγκυλώσεων, αλλά και των μνημονιακής έμπνευσης κατευθυντήριων αξόνων που επιτάσσουν την απόρριψη όλο και πιο πολλών (μέσω της εσκεμμένης μείωσης των ποσοστών αναπηρίας) από το δικαίωμα σε μια σύνταξη, ή ένα επίδομα αναπηρίας.

5. Κατάργηση της ρύθμισης που προβλέπει την άμεση περικοπή του «επιδόματος Πρόνοιας», ή της «σύνταξης αναπηρίας», σε άτομα που βρίσκουν μια θέση εργασίας, μια θέση που σήμερα είναι όλο και πιο επισφαλής και πρόσκαιρη, την ίδια στιγμή που η ρύθμιση αυτή, εν μέσω της επικρατούσας επισφάλειας (αλλά και ανέκαθεν), αποτελεί ένα από τα βασικά εμπόδια των δικαιούχων του επιδόματος να δραστηριοποιηθούν στην κατεύθυνση της αναζήτησης εργασίας, φοβούμενοι ότι θα χάσουν την ασφάλεια έστω και αυτού του γλίσχρου επιδόματος/σύνταξης. Να υπάρξει, επομένως, ρύθμιση που να προβλέπει την ταυτόχρονη χορήγηση του επιδόματος/σύνταξης (όπως, άλλωστε, ισχύει και στους ΚΟΙΣΠΕ) σε όποιον βρίσκει θέση εργασίας, για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα απαραίτητο για την σταθεροποίηση της νέας κατάστασης του ατόμου, τόσο στο αντικειμενικό πεδίο (της εργασίας), όσο και στο υποκειμενικό.
Επιπλέον, το βοήθημα που αντιπροσωπεύει, στη ζωή του καθενός, το επίδομα της Πρόνοιας, ή η σύνταξη αναπηρίας, δεν είναι κάτι που μπορεί γραμμικά να συνδέεται με τον όποιο κυρίαρχο ορισμό της «αναπηρίας», στον οποίο  ανάγονται οι πολύπλοκες ανάγκες του ατόμου (έναν ορισμό που υπακούει πιο πολύ σε λογιστικού χαρακτήρα σκοπιμότητες παρά στις όποιες, συζητήσιμες,  «επιστημονικές» προδιαγραφές), αλλά με την ολότητα της ιδιαίτερης κατάστασής του, των δυσκολιών του, μέρος των οποίων είναι και ο συνήθως ολοσχερής αποκλεισμός του από την αγορά εργασίας. Η όποια απόφαση για περικοπή ενός επιδόματος θα έπρεπε να προκύπτει και να είναι συνυφασμένη, μεταξύ άλλων, με την άμεση διαθεσιμότητα της κατάλληλης θέσης εργασίας, ανάλογα με τις εκάστοτε ιδιαίτερες ανάγκες και δεξιότητες.  
Πρέπει, επίσης, να καταργηθεί άμεσα η ρύθμιση που δεν επιτρέπει την χορήγηση ή την ανανέωση της χορήγησης του «επιδόματος Πρόνοιας» στα άτομα που νοσηλεύονται (συνήθως όχι από επιλογή τους) για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

6. Αμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση της «ανθρωπιστικής κρίσης», που στην Ψυχική Υγεία παίρνει, μεταξύ άλλων, και τις παρακάτω μορφές : όλο και περισσότερα άτομα, τα οποία νοσηλεύονται και δεν είναι δικαιούχοι ούτε καν του επιδόματος Πρόνοιας (είτε γιατί δεν πληρούν κάποια από τις προϋποθέσεις, είτε γιατί δεν επιθυμούν, για γνωστούς και κατανοητούς λόγους, να μπουν στην διαδικασία απόκτησης, μέσω του σχετικού βοηθήματος, της ταυτότητας του ανάπηρου κλπ), ο λόγος που συχνά παρατείνεται η νοσηλεία τους (όταν δεν διώχνονται με το «βιαστικό εξιτήριο»), είναι γιατί δεν έχουν πού να μείνουν, με αδυναμία, συχνά, ακόμα και εξασφάλισης της τροφής τους. Πολλές οικογένειες, εν προκειμένω, που αδυνατούν ή αρνούνται να στηρίξουν τα πάσχοντα μέλη (με την άρνηση, ενίοτε, να υποκρύπτει την αδυναμία), θα μπορούσαν να βοηθήσουν αν υπήρχε πρόσβαση σε κάποια σχετική βοήθεια. Προκύπτει, λοιπόν, ως αίτημα προς άμεση απάντηση, οι άνθρωποι που πληρούν τις σχετικές προϋποθέσεις λήψης της «ανθρωπιστικής βοήθειας» και παίρνουν εξιτήριο μετά από ψυχιατρική νοσηλεία, να δικαιούνται και να προηγούνται (με μια απλή αίτηση στα ΚΕΠ χωρίς χρονοβόρες διαδικασίες) και στις τρεις προβλεπόμενες παροχές (επιδότηση ενοικίου 70 ευρώ, κάρτα σίτισης 100 ευρώ το μήνα, μειωμένο τιμολόγιο ΔΕΗ). Και ταυτόχρονα, οι όποιες προβλεπόμενες διαδικασίες (διάφορα προαπαιτούμενα εντός προθεσμιών κλπ) ν΄ απλουστευτούν γι΄ αυτούς, με τη κατάθεση μιας υπεύθυνης δήλωσης και αργότερα των όποιων δικαιολογητικών. Ακόμη, να καταστεί  "επ΄ αόριστον" η προθεσμία υποβολής της αίτησης, που έληξε στις 30 Μαίου, ώστε  όλοι να έχουν πρόσβαση στη βοήθεια, αν και όποτε την χρειάζονται.

7. Επαναφορά της παροχής των οικονομικών προϋποθέσεων για την υλοποίηση του «εξατομικευμένου θεραπευτικού προγράμματος» στις στεγαστικές δομές (αλλά, αναλόγως, και στα τμήματα νοσηλείας), είτε με τη μορφή του πάλαι ποτέ «θεραπευτικού κινήτρου», είτε με όποια άλλη μορφή, έτσι ώστε να υπάρξουν οι αναγκαίες υλικές προϋποθέσεις για κινήσεις πέρα από τις λογικές λειτουργίας που έχουν μετατρέψει αυτές τι δομές σε μικρά άσυλα.

8. Αμεση ακύρωση της νομοθετικής ρύθμισης για την παρακράτηση των συντάξεων των ενοίκων των στεγαστικών δομών, αλλά και των λεγόμενων προνοιακών ασθενών (σε ιδρύματα, δομές κλπ) όπου η παρακράτηση ήδη εφαρμόζεται από διετίας.

9. Αμεση εφαρμογή της Τομεοποίησης, με Τομείς Ψυχικής Υγείας (ΤΟΨΥ) το πολύ μέχρι 100.000 κατοίκους, στη λογική ότι η Τομεοποίηση δεν είναι απλώς μια γεωγραφική παράμετρος, αλλά μια ουσιωδώς θεραπευτική παράμετρος, χωρίς την οποία δεν υπάρχει «ανάληψη ευθύνης» της υπηρεσίας για τα όποια προβλήματα ψυχικής υγείας εντός της κοινότητας. Με δεδομένη την κατάσταση και το είδος των υπαρχόντων υπηρεσιών, ο σχεδιασμός και η έναρξη εφαρμογής της Τομεοποίησης δεν μπορεί να γίνει παρά με σημείο αναφοράς την μονάδα νοσηλείας. Οπου υπάρχει Κέντρο Ψυχικής Υγείας (ΚΨΥ) θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στον εν λόγω ΤΟΨΥ ως η βασική του μονάδα, ενώ η δημιουργία ΚΨΥ σε κάθε ΤΟΨΥ θα είναι η πρώτη προτεραιότητα.
Σε σύνδεση με την Τομεοποίηση και τον σχεδιασμό των κοινοτικών υπηρεσιών να υπάρξει διόρθωση και επικαιροποίηση του Χάρτη Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, που, στην παρούσα του μορφή, αποτελεί μια δυσανάγνωστη, για τον όποιο ενδιαφερόμενο, λίστα εταιρειών (και όχι υπηρεσιών) χωρίς καμιά σχέση με την υπάρχουσα, ζοφερή πραγματικότητα των υπαρχόντων ή μη, λειτουργούντων ή μη, και πού, υπηρεσιών.

10. Αμεσες κινήσεις για ίδρυση ΚΨΥ σε κάθε ΤΟΨΥ, διασυνδεδεμένων με την μονάδα νοσηλείας και με το πλήρες δίκτυο των δομών ψυχικής υγείας του ΤΟΨΥ (στεγαστικές δομές κλπ). Το ΚΨΥ παρέχει πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια πρόληψη και φροντίδα, έχει κλίνες νοσηλείας, λειτουργεί 24 ώρες την ημέρα, επτά μέρες την εβδομάδα και αποτελεί την κεντρική μονάδα του δικτύου των υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας. Προφανώς, θα χρειαστούν οι αναγκαίες προσλήψεις για την επαρκή και αποτελεσματική στελέχωσή τους.
Τα ελάχιστα ΚΨΥ που λειτουργούν σήμερα (δραματικά υποστελεχωμένα), απευθύνονται (και απευθύνονταν ανέκαθεν) σε δυσανάλογα μεγάλους ΤΟΨΥ, λειτουργώντας στη λογική του εξωτερικού ιατρείου και όχι της ανάληψης της ευθύνης για παροχή της εκάστοτε αναγκαίας και ολοκληρωμένης φροντίδας, που εξ΄ ορισμού θα έπρεπε να παρέχεται από μια κοινοτική υπηρεσία, στο πλήρες φάσμα των αιτημάτων του τομέα στον οποίο απευθύνονται, χωρίς επιλογές και αποκλεισμούς, Αναλαμβάνουν, ως επί το πλείστον, τις θεωρούμενες ως πιο «ελαφρές» περιπτώσεις, παραπέμποντας εκ προοιμίου τις πιο «δύσκολες», αυτές με τις πι πολύπλοκες ανάγκες, στην νοσοκομειακή νοσηλεία, εκτρέφοντας ταυτόχρονα το έδαφος για παράπλευρες, ιδιωτικού χαρακτήρα απαντήσεις σε πολλούς εκ των χρηστών, από προσωπικό δημοσίων υπηρεσιών.

11. Ιδρυση ψυχιατρικών κλινικών σε γενικά σε νοσοκομεία της επαρχίας όπου δεν υπάρχουν (πχ, Στερεά Ελλάδα, νησιά κλπ), αλλά και σε κάποια της Αθήνας, όπου υπάρχουν ομάδες ψυχιάτρων χωρίς κλινική. Ταυτόχρονα, ενδυνάμωση των ψυχιατρικών κλινικών σε νοσοκομεία της επαρχίας όπου υπάρχουν μεν, αλλά υπολειτουργούν. Μελέτη του ζητήματος της επάρκειας των ψυχιατρικών κλινών δεδομένου ότι το πλήθος των ράντζων σ΄ ένα βαθμό οφείλεται σε καθαυτό έλλειψη κλινών, πέρα από την παντελή έλλειψη του «φίλτρου» του ολοκληρωμένου δικτύου
κοινοτικών  υπηρεσιών.

12. Ενίσχυση (χρηματοδότηση κλπ) των υπαρχόντων και δημιουργία νέων δομών και
ευκαιριών επαγγελματικής αποκατάστασης (ΚΟΙΣΠΕ κλπ), με κανονική, αξιοπρεπή αμοιβή για τους εργαζομένους. Το ζήτημα της εργασιακής ένταξης είναι εκ των ουκ άνευ για την ψυχοκοινωνική αποκατάσταση και την κοινωνική επανένταξη.
Οι ΚΟΙΣΠΕ πρέπει ν΄ αλλάξουν νομικό πλαίσιο έτσι ώστε να μπορούν να λειτουργούν από (και για) τους άμεσα ενδιαφερόμενους (άτομα με ψυχιατρική εμπειρία κλπ) και να πάψουν να είναι απλώς μέσον απασχόλησης κάποιων λειτουργών. Ο ελάχιστος, έως συχνά μηδενικός, αριθμός των εργαζόμενων  χρηστών που απασχολούν, αποτελεί πραγματική διακωμώδηση του ρόλου για τον οποίο υποτίθεται ότι δημιουργήθηκαν και έχουν κληθεί να παίξουν. Για ν΄ ανταποκριθούν στον στοιχειωδώς ενταξιακό και αποκαταστασιακό τους χαρακτήρα πρέπει, μεταξύ άλλων, να διασφαλίζουν μόνιμη και ικανοποιητικά αμειβόμενη εργασία, μακριά από τις λογικές της απασχόλησης ορισμένου χρόνου και των απολύσεων, όπως συνέβη πρόσφατα με την απόλυση 3 εκ των 4 συνολικά εργαζομένων στον ΚΟΙΣΠΕ Βορείων προαστίων Αθήνας

13. Αμεση παρέμβαση για την ουσιαστική εφαρμογή της νομοθεσίας για την ακούσια νοσηλεία (ν. 2071/92) έτσι ώστε να γίνεται άμεση εκδίκαση και ο άμεσα ενδιαφερόμενος να μπορεί να παρίσταται με δικό του πραγματογνώμονα, αν το επιθυμεί, και δικηγόρο. Να τηρηθούν, επιτέλους, οι διατάξεις που προβλέπουν ότι εντός 10 ημερών η υπόθεση πρέπει να εκδικάζεται. Ταυτόχρονα, να πάψουν οι ακούσιες νοσηλείες να εκτελούνται από την αστυνομία και να δημιουργηθούν κατάλληλες προς τούτο υγειονομικές υπηρεσίες (ψυχίατρος, νοσηλευτές), που θα τις εκτελούν και θα καλούν αυτές την αστυνομία μόνο σε πολύ έκτακτες περιπτώσεις.

14. Αντίστοιχη μέριμνα πρέπει να υπάρξει και ως προς την εφαρμογή του νόμου για την δικαστική συμπαράσταση, ότι, δηλαδή, θα πρέπει να εφαρμόζεται ουσιαστικά όχι διεκπεραιωτικά. Να ληφθεί πρόνοια για ουσιαστικό έλεγχο της λειτουργίας του δικαστικού συμπαραστάτη, καθώς και ότι, σε ανθρώπους που δεν έχουν κανένα κοινωνικό στήριγμα, διασφαλίζεται μια αποτελεσματική και αξιόπιστη παρουσία για διαχείριση των περιουσιακών τους στοιχείων πραγματικά προς όφελός τους.

15. Η τήρηση της νομοθεσίας για την ακούσια νοσηλεία και για την δικαστική συμπαράσταση εντάσσεται στο πεδίο των δικαιωμάτων των ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία. Θα πρέπει να υπάρξει ενδιαφέρον για το όργιο των κατασταλτικών μέτρων, των μηχανικών καθηλώσεων (που ενίοτε έχουν ως «παρενέργεια» τον θάνατο), των περιορισμών της κλειδωμένης πόρτας, των όποιων αυθαίρετων κανόνων επιβάλλονται. Θα χρειαστούν μηχανισμοί προστασίας των δικαιωμάτων (ουσιαστικοί και όχι, όπως μέχρι τώρα, κατ΄ επίφασιν και προσχηματικοί), αλλά, προπαντός, διαδικασίες που ανοίγουν δρόμους προς τον επαναπροσανατολισμό (την αλλαγή κουλτούρας και πράξης) των λειτουργών προς μιαν «άλλη ψυχιατρική». Σ΄ αυτή τη βάση, μια από τις παραμέτρους της οποίας είναι η εξασφάλιση του αριθμητικά αναγκαίου και επαρκώς εκπαιδευμένου προσωπικού σε όλες τις μονάδες ψυχικής υγείας, η μηχανική καθήλωση θα πρέπει επιτέλους να αποφασιστεί ότι δεν αποτελεί ιατρική πράξη, ότι η εφαρμογή της συνιστά καταστρατήγηση θεμελιακών δημοκρατικών και συνταγματικών δικαιωμάτων του ατόμου και, ως εκ τούτου, η τέλεσή της να αποτελεί ποινικό αδίκημα.

16. Η μεταφορά των ψυχιατρικών κλινικών των ψυχιατρείων σε κατάλληλους και επαρκείς χώρους στα γενικά νοσοκομεία θα ακολουθήσει στο βαθμό που οι νέες προσεγγίσεις, πρακτικές και θεσμικές λειτουργίες παγιώνονται και προχωράει με ουσιαστικό τρόπο η ανάπτυξη του ολοκληρωμένου δικτύου των κοινοτικών υπηρεσιών, που θα υποκαθιστούν πλήρως και θα λειτουργούν εναλλακτικά στο ψυχιατρείο. Σε όλη αυτή την διαδικασία του μετασχηματισμού θεωρείται ως  αυτονόητη, και εκ των ουκ άνευ, η πλήρης αξιοποίηση, χωρίς καμιά εξαίρεση, του υπάρχοντος προσωπικού και επειδή αυτό δεν επαρκεί, η πρόσληψη του αναγκαίου αριθμού όλων των ειδικοτήτων που θα απαιτηθεί για την επαρκή στελέχωση των υπηρεσιών.

17. Είναι πρωταρχικής σημασίας, σε όλη αυτή την διαδικασία, ο ενεργός και αποφασιστικός ρόλος των ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία και των οικογενειών. Μέχρι τώρα, τα «άτομα με εμπειρία» και οι οικογένειες, παρά τις προθέσεις και την ενεργό αγωνιστική συμμετοχή τους, έχουν συνήθως χρησιμοποιηθεί, από το κυρίαρχο σύστημα, με διακοσμητικό τρόπο, ως δήθεν «συμμέτοχοι» (συχνά προσκεκλημένοι και παρακαθήμενοι σε διάφορα τραπέζια και συνέδρια των «ειδικών»), ενώ οι όποιες αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην αυτών. Είναι σημαντικό να απλωθούν περαιτέρω και να ενδυναμωθούν τα κινήματα και οι συλλογικότητες ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία, αλλά και των συλλόγων των οικογενειών, να γίνεται έμπρακτα σεβαστή η ανεξάρτητη και αδιαμεσολάβητη παρουσία και λειτουργία τους και ο ενεργός και αποφασιστικός ρόλος τους στα τεκταινόμενα.

18. Ένα κρίσιμο ζήτημα είναι η αντιμετώπιση του προβλήματος που συνιστούν, από πολλές απόψεις, οι ΜΚΟ της Ψυχικής Υγείας, μια μορφή ιδιωτικοποίησης, αλλά, ωστόσο, χωρίς ίδιους πόρους και στηριζόμενες για την επιβίωσή τους στην  κρατική χρηματοδότηση. Καθώς στο τέλος του 2015 εξαντλείται η έκτακτη χρηματοδότηση της ΕΕ για την διάσωσή τους, προκειμένου να επιτευχθεί το «βίαιο κλείσιμο των ψυχιατρείων», είναι σαφές ότι, από το 2016, θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα επιβίωσης. Με την περαιτέρω ιδιωτικοποίησή τους προ των πυλών, η μόνη λύση είναι η άμεση δημοσιοποίησή τους (η ανάληψή τους από το κράτος) αφού, καθώς είναι κρατικοδίαιτες, αυτό δεν θα είχε κανένα κόστος. Θα είναι μια ενέργεια ασφαλής και για τους ενοίκους των δομών και για το προσωπικό, που θα αποκτήσει, έτσι, μονιμότητα της θέσης εργασίας και δεν θα είναι έρμαιο των όποιων εκβιασμών και της αχαλίνωτης αυθαιρεσίας των αφεντικών των ΜΚΟ.

19. Οι διαδικασίες Αποιδρυματοποίησης θα έπρεπε να συμπεριλάβουν και τις λεγόμενες προνοιακές δομές και ιδρύματα, όχι μόνο στα Λεχαινά, αλλά και πολλά άλλα σε ολόκληρη τη χώρα, όπου οι συνθήκες είναι μεσαιωνικές.

20. Ακύρωση των όποιων σχεδίων, σκέψεων και προετοιμασιών για την ίδρυση δικαστικού (ών) ψυχιατρείου(ων). Να εξεταστεί η διεθνής εμπειρία και η επεξεργασία λύσεων εναλλακτικών στο δικαστικό ψυχιατρείο. Να εξεταστεί, επίσης, η άμεση αλλαγή του σχετικού νομοθετικού πλαισίου (άρθρα 34, 69, 70 ΠΚ κλπ) σε μια κατεύθυνση που θα επιτρέπει, ενάντια στην φυλακτική λογική, μια πραγματική θεραπευτική παρέμβαση για τα άτομα με ψυχιατρική εμπειρία που διαπράττουν το όποιο ποινικό αδίκημα. Απόρριψη πρέπει να υπάρξει και στην προετοιμαζόμενη εισαγωγή στην Ελλάδα της Υποχρεωτικής Θεραπείας στην Κοινότητα, στη μεταφορά, δηλαδή, της ψυχιατρικής καταστολής μέσα στην κατοικία του ατόμου.

21. Μια σειρά από νομοθετικές ρυθμίσεις, υπουργικές αποφάσεις και εγκύκλιοι για την Ψυχική Υγεία, που πέρασαν, κατ΄ εντολήν της task force, από τις υφυπουργούς που είχαν αναλάβει την Ψυχική Υγεία τα τελευταία τρία χρόνια προκειμένου να διευκολυνθεί το «βίαιο κλείσιμο» και η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της Ψυχικής Υγείας, πρέπει άμεσα να ακυρωθούν. Μεταξύ άλλων, θα πρέπει άμεσα να αναθεωρηθούν πρακτικές, ιδιαίτερα στις δομές των ΜΚΟ (Κέντρα Ημέρας κλπ), για ένταξη ατόμων με ψυχιατρική  εμπειρία σε θεραπευτικά προγράμματα ενός χρόνου με δυνατότητα για ανανέωση για έξη μήνες Ένα θεραπευτικό πλάνο δεν μπορεί να συγκροτείται στη βάση ομογενοποιημένων, γενικών και λογιστικής αρχής προδιαγραφών, αλλά σύμφωνα με τις ανάγκες του ψυχικά πάσχοντος ατόμου και να έχουν όση διάρκεια όσο απαιτούν αυτές οι ανάγκες και  επ΄ αόριστον.

22. Τέλος, θ΄ αποτελούσε ακύρωση της όποιας αξιοπιστίας της νέας διακυβέρνησης η καθ΄ οιονδήποτε τρόπο συνδιαλλαγή και εκ νέου ανάθεση ρόλων σε συμβούλους και μέλη επιτροπών (ιδιοκτήτες ΜΚΟ και άλλοι) που είχαν οριστεί από τις προηγούμενες
μνημονιακές κυβερνήσεις για το σχεδιασμό του «βίαιου κλεισίματος» των ψυχιατρείων, της διάλυσης και της περαιτέρω ιδιωτικοποίησης της ψυχικής υγείας.


6 Ιουνίου 2015


ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ

 ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ