Για την έννοια της συστημικής προσέγγισης στην καθολική πρόληψη
Του Γιώργου Λεχουρίτη*
Η Συστημική Προσέγγιση είναι μια εξέλιξη της Θεωρίας των Συστημάτων και της Κυβερνητικής που εμφανίστηκαν την δεκαετία του ‘40 και έστρεψαν την ψυχολογική ματιά από το άτομο, στο «όλον» και από τις προσωπικές ιδιότητες, στις σχέσεις. Αυτή η διευρυμένη Θεώρηση του ανθρώπου εμπλούτισε την ατομική και την οικογενειακή θεραπεία διεθνώς. Σύμφωνα με την συστημική θεώρηση, γεννιόμαστε και εξελισσόμαστε μέσα σε συστήματα, δηλαδή, ομάδες ισχυρής επιρροής, με κυρίαρχη την οικογένεια. Σε κάθε σύστημα κάθε μέλος συνδέεται με όλα τα άλλα μέλη με ένα πλέγμα σχέσεων που υπερβαίνει τα μέλη και καθορίζει την πορεία και την εξέλιξη όλων. Η έννοια «σύστημα» είναι πολύ ενδιαφέρουσα, γιατί μας δίνει μια μέθοδο να καταλάβουμε πολύπλοκα φαινόμενα (Helmut. W, 1997). [1]
Ορόσημο στη μελέτη του ανθρώπου και της οικογένειας στάθηκε η θεωρία των γενικών συστημάτων. Η συστημική προσέγγιση έρχεται να δώσει μια νέα ολιστική αντίληψη και ένα νέο πρίσμα στο χώρο της πρόληψης και της ψυχικής υγείας, καθώς υποστηρίζει ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι αποτέλεσμα της συνεχούς αλληλεπίδρασης μεταξύ του ατόμου και του περιβάλλοντός του. Στόχος της συστημικής προσέγγισης δεν είναι το άτομο, αλλά η ανάλυση της δυναμικής των σχέσεων μεταξύ των μερών εντός και εκτός του συστήματος, το οποίο ορίζεται όχι ως άθροισμα αλλά ως το σύνολο των στοιχείων σε αλληλεπίδραση. Η οικογένεια σύμφωνα με την συστημική προσέγγιση αποτελεί το σημαντικότερο πλαίσιο μέσα στο οποίο το άτομο αναπτύσσεται γνωστικά, συναισθηματικά και κοινωνικά σε συνεχή αλληλεπίδραση και επικοινωνία με τα άλλα μέλη και το περιβάλλον στο οποίο η οικογένεια ανήκει.
Η ατομική συμπεριφορά και οι αντιδράσεις κάθε μέλους μιας οικογένειας είναι σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένες από την συμπεριφορά των υπόλοιπων μελών. Η κάθε συμπεριφορά είναι αποτέλεσμα μιας διαδικασίας επικοινωνίας σε κάποιο κοινωνικό πλαίσιο που είναι ταυτόχρονα και σύστημα επικοινωνίας.
Σύμφωνα με την συστημική θεώρηση τα μέλη μιας οικογένειας αλληλοεπηρεάζονται και αλληλοπροσδιορίζονται έτσι ώστε να γίνεται ανέφικτη και άσκοπη ή εξέταση και η κατανόηση της συμπεριφοράς του ενός ανεξάρτητα από την συμπεριφορά του άλλου.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο Νόστιμον Ήμαρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου